Een heerlijke rustige dag vandaag. Vanmorgen lekker vroeg de tuin in gedoken en geknipt en gezaagd waar nodig, tussen de buren en ons. Nog lang niet klaar natuurlijk, maar wel lekker opgeschoten en te zien aan het weerbericht komen er nog een paar zulke dagen. Morgen weer verder. Daarna deden we nog een rondje want met een extra mergpijpje ben je natuurlijk niet de hele dag zoet. Ik kreeg een paar broeken thuisbezorgd, ze passen dus de helft kan terug.
Wat een hoop meer of minder bekende mensen gaan er de toch de laatste tijd dood, er gaat bijna geen dag voorbij en vaak ook best nog jong. We zouden toch allemaal steeds maar ouder worden met z’n allen… zomaar plotseling, niemand had er eigenlijk op gerekend. Ik kwam vanmiddag mijn oude buurvrouw tegen, nieuwe knieën en binnenkort weer ergens anders een nieuwe kogel, het gaat maar door en zij heeft het geluk dat ze nog erg goed van geest is en lekker op zichzelf woont op haar 89ste. Een mens moet toch maar afwachten wat hem of haar te wachten staat. Wat dat betreft pieker ik wat af en natuurlijk weet je het nooit, maar ik heb al zoveel doemscenario’s gezien, dan is het maar goed dat ik af en toe nog lekker in de tuin tekeer kan gaan, verstand op nul en zagen.
Honderden van zulke foto’s heb ik misschien al gemaakt, maar natuurlijk geeft geen enkele van die andere zo goed het beeld weer zoals het vandaag was. Dat vind ik tenminste. Ik reed mee met Joop naar waar de taxi’s staan en liep van daar weer terug naar huis, lekker met de wind in de rug. We kwamen langs de dierenarts en stapten even binnen om te wegen, Didi haalt nog net de 30 kilo niet. Eenmaal thuis scheen de zon zo lekker dat ik er languit in ben gaan liggen, even lekker opwarmen na al die regen van de afgelopen tijd, dat is goed voor een mens.
Lekker hoor, het strand raakt alweer aardig leeg. Nu was het natuurlijk ook niet echt strandweer, meer uitwaaiweer, maar ook daar maakten weinig mensen gebruik van.
Vanmorgen eerst één van de rozemarijn struiken verplant, weggooien kan altijd nog, misschien slaat hij aan daar waar hij nu staat, veel wortels hebben ze niet. Ook dat spitten moet ik niet teveel meer doen merk ik aan mijn rug, ik voelde het al aankomen en heb Joop de rest laten doen. We kunnen nu in elk geval vanuit de kamer in de vijver kijken. Verder heb ik nu het blad nog aan de bomen zit eerst eens een rondje met een spuitbus gedaan, zodat we weten wat er dood is.
De nootjes gaan weer vallen.
Dat doen ze al een tijdje, maar meestal zit er dan nog niets in en hebben ze nog een wit jasje i.p.v. een bruin. Vanmiddag liep Didi weer eens met iets in haar bek, ik zag niets, maar je ziet het al aan de manier waarop ze kijkt, alsof ze wil zeggen: ‘Spannend! Ik heb weer iets wat ik nog niet ken!’
Ik hield het eens even in de smiezen en ja hoor even later begon ze druk te kauwen en eenmaal tussen de kiezen was er een krak en spuwde ze de boel weer uit, om het uitgebreid te besnuffelen. Toch at ze het nootje niet op. Simba deed dat wel, die kraakte ze ook en at het nootje op.
Zodoende toog ik met een mandje de tuin in, want als er drie liggen zijn er vast meer, dacht ik zo, maar dat viel tegen. Voor mij valt er nog weinig te kraken.
Lekker wandelweertje vandaag en dat deed ik dus ook. Ik reed een stukje mee met Joop die naar Zierikzee moest en liep door de Slikweg en langs plan Tureluur terug. Onderweg wat foto’s gemaakt, die staan hier. Vanavond aten we een hapje bij Salud, dat werd weer eens tijd. Het was er nog best druk, de toeristen zijn nog niet weg hoor. Op de terugweg flitste het in de verte, er ‘hangt’ een flinke bui in het zuiden. De gordijnen gaan weer dicht, het wordt weer knus binnen.
Dat is het weer en ik ook. Ik liep al weken te dubben of ik wel met dat krantjedoor wilde en vanmiddag had ik eindelijk genoeg moed verzameld om me terug te trekken, het is niets voor mij. Dat kan ik beter van tevoren verzinnen natuurlijk, maar zo gauw ik ja gezegd had begon ik al te twijfelen en toen ik moest gaan vergaderen al helemaal. Vandaar. Punt uit! Verder deed ik wat boodschappen en breide een paar pennetjes.
Het heeft gehoosd, natuurlijk ook hier, maar tussen de buien door was het gewoon droog en de temperatuur was prima! Ik had me wel waterdicht aangekleed, zodoende was ik toen ik thuiskwam doornat van het zweet, maar we hadden wel lekker twee uurtjes flink doorgestapt. In het tunneltje onder de N57 door was een gemeenteman glas bij elkaar aan het vegen, we maakten een praatje, het is elke dag weer raak daar, hij was het meer dan zat en vroeg zich af hoe lang het nog duurde. We hoopten allebei dat het snel voorbij zou zijn… Toen we thuis kwamen was er een spoor van bloed, ik loop al een week hele dagen met een doekje achter Didi aan, maar dit was anders. Het bleek dat een kussentje van haar achterpoot beschadigd was, in glas getrapt. Arm beest, ben je loops krijg je dat er ook nog eens bij. Gelukkig kwam vanmiddag de zon er ook nog even door, zo hadden we van alles wat vandaag.
En dan moet je nog een titel verzinnen na het schrijven van je stukje. Ik zat te verzinnen en keek tegelijkertijd tv. Rene Froger zong op de begrafenis van Conny Mus‘Bloed, zweet en tranen’, ze waren vrienden. Hij deed het prachtig en ik had een titel.
Die hadden ze zeker niet meer nodig, dacht ik toen ik de parasol zag staan, want zo uit de verte zat of stond er niets onder. Eenmaal dichterbij leek het gras onder de plu iets harder gegroeid dan ernaast, dat bleek alleen geen gras maar andijvie te zijn. Vijftig cent per krop en de opbrengst was voor Pakistan, dat mocht je dan in het lege Beceldoosje doen. Zoiets gaat me toch echt te ver. Zet het in je oprit, zodat je in elk geval kunt zien wie het doet, maar hier is in geen velden of wegen een huis of boerderij te bekennen, de volgende langskomer kan het zo in zijn zak steken. Ik vind dit meer anoniem bedelen eigenlijk.
Zondag is Conny Stuartoverleden, ze werd 96 jaar. Ze was ongeveer van dezelfde leeftijd als mijn moeder, die een groot fan van haar was en ook ik kan haar zeker waarderen, met haar prachtige rollende rrrr.
