Staat vanmiddag zomaar ineens het vlas te bloeien! En niet zomaar een beetje maar gewoon een hele lap. Je zag het niet goed meer want het was al half de middag en somber weer, maar de blommetjes waren duidelijk nog aanwezig.
Nu maar hopen dat morgenochtend de zon schijnt want het is niet ver van mijn ochtendrondje en een zonnetje erbij is toch altijd leuker.
Iets minder wind mag ook weleens een keer, maar dat kunnen we voorlopig wel vergeten.
Lekker gelopen en hard gewerkt, dat was het wel een beetje.
Wat ik wel aan het reizen van Joop overgehouden heb zijn de tekeningen. Ik geloof niet dat ik anders zover gekomen zou zijn. Op Scharendijke maakte ik nog weleens aquarellen, maar nadat ik ergens een zetje kleurpotloden op de kop had getikt voor weinig, begon ik wat vaker te kleuren.
We woonden al op Zonnemaire toen ik pas met het grote formaat begon en voorstelde dat als ik er zou verkopen de oprbengst voor Rabin en Rita zou zijn (eerder kocht iemand ook weleens iets met de boodschap dat het voor Rabin was) Dat ging even best leuk, op bestelling.
Af en toe verkoop ik eens wat en de opbrengst is voor mezelf, voor potloden of papier. Van de verkopen van zaterdag heb ik houten lijsten besteld met ontspiegeld glas. Ik ben benieuwd. Er was ook best belangstelling om ze ergens te hangen en mocht dat er een keer van komen dan moet ik niet ineens met een lege kamer zitten natuurlijk, al zal dat zo gauw niet gebeuren.
Lekker gewandeld vandaag al blijft die wind maar waaien. Joop keek eens op de markt in Zierikzee met de scootmobiel, zo komt hij toch nog goed van pas. Zijn hartslag blijft maar rond de 82 en dan die voeten en ogen er nog bij, het is allemaal wat. Volgende week afspraak bij de hartchirug.
Gisteravond ben ik begonnen met het afmaken van het plaatsen van de foto's van de reizen van Joop naar Nepal. Ik heb er een aparte pagina voor aangemaakt anders duurt het laden helemaal een eeuwigheid, maar ik heb ook de linken naar photobucket(klik 22 albums aan)erbij gezet, veel leuker om ze daar te bekijken.
De foto's komen zo uit de camera, bewerken ga ik niet aan beginnen, ik ga het nog wel nalopen of er tussenuit moeten, maar nu nog even niet. Het is veel.
De filmpjes doe ik ook nog, maar nu nog maar even eentje. Ik stel me zo voor dat Joop daar op een balkonnetje zit met een sigaartje en een wijntje en Supertramp op zijn hoofd (daar kan ik me nu niets bij voorstellen dan geniet je toch van de stilte) voor het slapen gaan, dat deed hij om de best lange eenzame avonden onderweg door te komen.
Een stuk van het leven van Joop waar ik nauwelijks deel van uitmaakte, hij regelde alles zelf, de reizen van A tot Z uitstippelen, wat hij meenam, soms bij een trektocht zelfs het eten, ik bemoeide me nergens mee, zwaaide hem uit en haalde hem bij terugkomst weer op. In de eerste jaren hadden we bijna geen contact, dat was er toen nog niet, zeker niet in de bergen, maar de laatste jaren natuurlijk wel dagelijks van 'goeiemorgen' tot 'welterusten', ver van huis zijn is lang zo spectaculair niet meer, je bent er bijna zelf bij.
Verhalen schrijven komt er (nog) niet van, ik betwijfel of dat ook ooit nog gebeurt, maar ik heb mijn best nu toch wel gedaan bij het in beeld brengen van alles.
Ondertussen liep ik rondjes met mijn hondjes en voelde me veilig als Joop er niet was. Soms gaat het zoals het gaat, meegaan is nooit een seconde bij me opgekomen, maar elkaar de vrijheid gunnen om dingen te doen zonder partner is best belangrijk, ook al kostte het me in het begin best moeite, het is goed zoals het gegaan is.
De dijken zijn nog niet gemaaid dit jaar, het is één wilde bende van grassen en bloemen, een deel ligt ook al plat door het zaad, dat wordt zwaar natuurlijk en een ander deel door de wind, het was en is nog steeds mooi.
De gemeente heeft geluisterd naar de roep van de bevolking, de dijken mogen bloeien, maar nu kan er wat mij betreft wel weer even een machine overheen...
Tussen al die wildigheid staat dan zo'n klein pluisje met zijn armpjes omhoog om hulp te roepen. Dat zal wel meevallen natuurlijk, maar goed, de pluisjes kunnen waaien en zaaien.
We deden boodschappen en aten spinazie, Joop moet veel spinazie eten en veldsla dat er nog niet is, vanwege het ijzer dat erin zit. Af en toe spinzaie vind ik wel lekker, maar twee keer binnen een week staat tegen. Joop had zalm, veel vis is ook goed, ik deed er een paar eieren bij. Als je koude eieren in heet water doet wordt wel de dooier gaar maar het wil blijft drellerig, eigenlijk heb ik niet zo lekker gegeten vanavond.
Vanmiddag liep ik alweer naar Brouwershaven, niet dat het speciaal moest maar er was een pakje dat ik wilde posten en de dichtstbijzijnde mogelijkheid is daar in Spar, bovendien is het een leuk rondje en nu met die wind loop je dan lekker achter de dijk uit de wind.
Dan kom ik altijd door zijn tussendoor gangetje en het krot dat daar staat is nodig aan een opknapbeurt toe, maar nu ziet het er wel schilderachtig uit met de muurbloemetjes, ik weet even niet meer hoe het heet.
Weer maar een korte broek aan, het moet toch een keer goedkomen met die benen maar het waaide nog harder dan gisteren. Joop was ook gekomen met de scootmobiel en in plaats van een ijsje namen we een bakje kibbeling, de visboer was nu weer open en kibbeling is lekker warm.
De margrieten beginnen ook weer te bloeien, één lange strook tussen Brouwershaven en Zonnemaire, deze zaadjes waren in de berm terechtgekomen.
Verder hoor je mij niet klagen hoor, de zon schijnt!
Weer even bij m'n positieven komen vandaag, ik had er moeite mee, mijn hoofd ook, gelukkig was er genoeg wind om het weg te blazen
Lekker gewandeld en 'bekenden' tegengekomen die gisteren nog bij me waren, dat is wel weer leuk, of iemand die zegt 'nu weet ik eindelijk dat jij Ria van Felius bent'.
Vamiddag naar Brouwershaven gelopen, de appels waren op, gelukkig was de ijsboer ook open, onderweg kiekte ik wat bloemetjes. Twee aan twee, samen groeien, samen sterker, zoiets lijkt het.
Ik heb er een rooie kop van, sweater aan vanwege de frisse wind, maar de zon heeft toch al de kracht van eind mei. Wel een halve broek, hopelijk zijn mijn benen ook al wat gekleurd.
Een stralende dag en heel veel bezoekers, ik denk rond de vijftig, ik was al snel de tel kwijt.
Bedankt aan allen die er waren. Zoveel bewondering en welgemeende complimenten, ik ben er van onder de indruk. Het was een bijzondere dag.
Ook vanwege het feit dat Laurent uit Eindhoven naar Zonnemaire kwam om mij te ontmoeten.
Dit zei hij er van op Facebook:
Ik volg de weblog van Ria al sinds ergens rond 2007 en daarna later verbonden op Facebook, maar heb haar nooit in het echt ontmoet.
Enkele jaren geleden begon ik haar kleurpotlodentekeningen op te merken die ze op Facebook had geplaatst, en ze waren erg opvallend. Ze kunnen heel mooi zijn, maar vaak ook best verontrustend. Ze zijn echter altijd machtig. Je ziet ze hier: https://riavanfelius.nl/page/tekeningen-te-koop
Ik kon zien dat het dezelfde indruk maakte op de bezoekers in haar huis. "Ik heb nog nooit zoiets gezien! ", hoorde ik meerdere keren. Ook waren mensen nieuwsgierig naar hoe Ria het heeft gedaan, en ik was ook verbaasd dat ze deze tekeningen niet plant, geen voorschetsen maakt, maar gewoon improviseert. Ze begint gewoon met bepaalde vormen en het ontwikkelt zich van daaruit.
In het echt leek ze een heel aardig persoon. Ook gezellig met haar man gesproken, terwijl ze de zeer vele bezoekers die naar haar tekeningen kwamen kijken, moest bijwonen.
Mensen vroegen ook of ze nergens anders exposities had, en zouden verbaasd zijn dat ze dat niet deed.
Ria leek zelf een beetje verrast te zijn van alle mooie complimenten die ze kreeg. Maar het is best briljant wat ze doet, dus wat mij betreft geen verrassing. Wat een leuke dag...
En mijn vroegere schoolvriendinnetje die ook een rondje Zonnemaire kwam doen, waarmee we na afloop een hapje bij de Smisse aten. Ook al bijzonder en erg leuk!
En dank ook aan de twee kopers! De tekeningen krijgen vast een mooi plekje.
Het is gelukt, een laatste tekening klaar voor morgen.
Een vermoeiende dag want ik was er nog best lang mee bezig en ik had nog een afspraak bij de kapper want dat haar met die wind, ik was er klaar mee, nu komt het niet meer voor mijn ogen... hoop ik.
En na de kapper begon ik eens met het inrichten van de tentoonstelling. Nog dingen anders hangen andere kleur lijst nog maar eens verhangen, ik kan dan gewoon niet stoppen. Vouwtafel naar binnen net als vorig jaar. Stoelen kunnen naar buiten morgen, die staan alleen maar in de weg. En ga zo maar door. Ik wilde nog een cake bakken maar kwam een ei tekort, eens zien of Dineke eieren heeft morgenochtend anders gaat het over, om 11 uur stroomt het vol, hahaha.
