Morgen plaatje 150, ik denk er lang niet iedere dag aan.
Hard in de tuin gewerkt vandaag en een flink eind gekuierd, het was geen foto weer en ik zag ook niks leuk, vandaar maar even mezelf, niet dat dat leuk is natuurlijk, maar ik heb even niets anders. Verder alles goed hoor, met jullie ook?
Heel hard in de weer geweest vandaag, heerlijk! Soms gaat het gewoon vanzelf.
Ook vanmiddag een nieuwe Kong gehaald voor Didi, want ze was er toch wel vaak heel zoet mee en we kunnen hem maar niet vinden.
Deze is een maatje groter dan die ze had en zwart, de andere was rood, dus mocht hij nog terecht komen dan heeft ze twee verschillende (of dat beest dat iets interesseert).
Kregen we toch zomaar een leuk aanbod vandaag voor een nieuwe Spark in de bus. Joop ging er zelfs eens bij kijken, allemaal leuk hoor, maar er kan niet eens een trekhaak onder en wat moeten wij nu zonder. Nu hebben we twee nieuwe bandjes onder onze kanarie en kunnen daar weer een tijdje mee voorruit. Veel voordeliger ook.
Straks eerst eens een pizzaatje eten op het dorp, samen met Ina en Martin, dat werd een keertje tijd deze zomer, hij is alweer bijna om.
In augustus krijg ik alweer dat nazomer gevoel…
Nou, ‘t valt alles mee hoor, we krijgen de hoordingens wel vergoed door onze eigen verzekeraar, waarom Joop die nog niet gebeld had weet ik ook niet, zulke dingen laat ik altijd maar aan hem over. ‘t Balletje hebben we nog niet gevonden, maar die liggen er ook nog genoeg in de winkel.
‘t Duivenhok is nu helemaal over en staat netjes onder het afdak te wachten op wederopbouw. Eerst maar eens een beetje rustig aan, soms kan een mens zich ook teveel op zijn hals halen, zeker als je geen twintig meer bent.
Op den duur word je een beetje makkelijker in het laten slingeren van dingen in huis, al leg ik nog wel steeds mijn slippers ergens op als ik ze uittrek. Meerdere keren had ik al Joop zijn gehoor apparaatjes op zijn bureau gelegd, hij legde ze steeds op het tafeltje naast zijn stoel dat precies op neushoogte is. Het is en blijft nog steeds een ondeugende pup, die alles moet ontdekken, ook hoortoestellen. Vanmorgen zag ik ineens wat vreemde dingetjes op de deurmat liggen en ja hoor…. een puzzeltje… van een hoordingetje, de andere is nog steeds zoek. Dat hakt er even in, want die dingen zijn best duur en de verzekering doet daar niet aan, tenminste die van ons niet.
De blokhut wordt dus maar even op de lange baan geschoven, of hij koopt gewoon geen nieuwe, want waarom lagen ze anders op het tafeltje?
Eind van de middag speelde Martin even met Didi met het balletje, Joop wilde ook wel een keer en moest natuurlijk even laten zien hoever hij wel niet kon gooien met dat leuke balletje dat alle kanten op stuitert, dat had hij ook net zitten vertellen… u raadt het al… weg balletje, niet meer te vinden.
Daar word ik dan een beetje moe van. Niet van de wandeling die we maakten vanmiddag hoor, ik heb er maar een paar blokjes extra aangeplakt, we waren nu toch onderweg en het was er heerlijk weer voor, alweer.
Zo’n feestje gaat je toch niet in de kouwe kleren zitten, ik kan merken dat de twintig inmiddels ver achter me ligt en zo heel erg laat heb ik het niet eens gemaakt. Want wat is nu half twee, vroeger zagen we het soms licht worden en begonnen de vogeltjes alweer te fluiten eer we naar bed gingen.
Gelukkig liep ik nog recht al is het dan wel een heel eind naar huis hoor.
Gisteren heel de dag nodig gehad om weer een beetje mens te worden, wel een flink eind gewandeld en vandaag weer. We waren zelfs op het strand vandaag, het was niet zulk mooi weer, dus dat ging. Didi heeft heerlijk in zee gezwommen met een paar Labradors.
Vanmorgen eerst voor het laatst een bezoekje aan de tandarts, het zit perfect nu en hoef niet meer terug. Ik had me verslapen, moest er om tien uur al zijn en om vijf voor negen stond ik op, dat was geen prettig begin, heb graag eerst een paar kopjes koffie, maar om tien uur precies reed ik de parkeerplaats op in Vlissingen, gedoucht en wel.
In één van de rouwadvertenties van Ronald stond: “Tan, we zijn er voor je” en laten nu juist de mensen die dit schreven degenen zijn die mij volledig in de steek laten, een enkeling uitgezonderd….
Een stukje van een post dat ik altijd zag als er een update was van Tanya, ze heeft het nooit gepost en zal dat ook niet meer doen, zaterdag is ze overleden…
Mij hoef je niet te condoleren, ik kende haar alleen van haar weblog en zoals ik al zei hebben we elkaar een paar keer vluchtig ontmoet, als je daar behoefte aan hebt en je las ook weleens haar weblog , doe het dan bij haar, voor haar familie en vrienden.
Een paar filmpjes, gisteren op de braderie gemaakt.
