Graceland

Spelen of niet.

klik voor de andere kant

Op speciaal verzoek van Thérèse een foto van Didi.
Ze gaat waar ik ga en vanmiddag zat ik dus even bij de vijver, waar het erg interessant is op het ogenblik want er beweegt en kwaakt genoeg. Het valt me mee dat ze er nog niet ingesprongen is, maar meestal hou ik haar er een beetje vandaan, eruit drinken laat ik ook zo weinig mogelijk toe want onderwijl knabbelt ze aan het mos. De randen zijn erg mooi natuurlijk begroeid en dat wil ik graag zo houden.
Kleine takjes bij het knippen worden al minder leuk, meestal komt ze er gewoon een beetje bijliggen, maar zo gauw ik ga zagen en een flinke tak snoei wordt haar belangstelling weer gewekt en gaat ze er als ze de kans krijgt mee aan de haal. Hoe groter hoe liever. Ook dat zal wel minder worden, het is allemaal leuk en nieuw.
De poes van Miriam komt ook regelmatig even buurten, alleen wil de vriendschap nog niet erg lukken. Didi wil wel spelen maar Storm niet, vanmiddag zat hij zelfs achter Didi aan in onze eigen tuin nogal

Vroeg op

We zijn lekker vroeg uit de veren tegenwoordig, dat komt ook door de duiven natuurlijk, maar het is ook fijn zo’n lange ochtend. De laatste dagen duik ik gelijk de tuin in, met als achtergrondmuziek kwakende kikkers en koerende duiven, dan is er voor de middag al een boel gedaan.
Het is nodig, ik heb eer van mijn werk.
Om te wandelen is het ook heerlijk, nog lang niet te warm, want de wind is nog steeds noord en dus fris.
Vanmiddag ben ik daarna gewoon weer verder gegaan. Het lijkt saai en dat is het misschien ook wel, maar ik vind het heerlijk, zeker nu ik weer lekker op dreef ben.
Geen schilderwerk dit jaar, alles zit nog lekker in de verf.

Niet houden van

Ik hou dr wel van, lekker vrolijk, fel en kleurrijk, die bandjes. Niet dat je zonder niet kunt juichen, dat is weer een ander verhaal. Ik hou ook niet zo van voetbal al ga ik af en toe wel kijken natuurlijk… als Nederland moet.

Van al het gedoe rondom de verkiezingen hou ik ook niet zo, al is er wel een man die de laatste week mijn hart gestolen heeft. Overal draaft hij op tot bij Carlo en Irene toe, vrolijk en welgemoed. Niet dat ik op hem ga stemmen, maar een aardige opgewekte vent is het wel die Jan Peter.

Ik hou ook vooral van eerlijkheid en kunnen zeggen wat je bezig houdt, dat kon een tijdje geleden niet, omdat de familie liever niet had dat het bekend werd. Maar ik vind dat ik nu wel kan zeggen dat toen de schoonvader van Miriam overleed.

Verder hou ik ook niet van criminelen, zeker niet als ze onschuldige mensen meeslepen in hun crimineel gedrag.
Dan sta je echt niet te juichen ook al heb je van die bandjes aan.

Bezig blijven

Ik vind het toch wel leuk om ze allemaal vast te leggen, met de bordjes erbij, dat heb ik bij de eerste niet gedaan, maar dat maak ik nog wel goed.
Degene die ik heb zitten nu in een apart mapje.
Leuk ook om te zien hoe de lucht er soms goed bij past. Ik ben er dus nog wel even zoet mee, maar we hebben de tijd.
De route is 34 kilometer lang en voert langs 18 doeken, in aluminium frames of aan kuubkisten gemonteerd. De expositie is te zien vanaf heden tot en met 29 augustus. Meer is te zien op You Tube.

Lekker bezig geweest vandaag, het maai- knip- en snoeiseizoen is weer begonnen. Tussendoor een wandelingetje en de dag is om voordat je er erg in hebt.
Didi vindt het ook erg spannend allemaal dat gedoe met takken en blaadjes, ze helpt dan ook enthousiast mee.

Open

Elke dag kom ik er wel een keertje langs en ik heb het vol bewondering gevolgd. Wat een werk hebben die mensen verzet om van het verwaarloosde spul weer een mooi opgeknapt geheel te maken.
Zeker een aanwinst voor ons dorp.
Komende woensdag de opening van Molen de Lelie.

Twee openingen op één dag zodoende want ook de broodjeszaak opent dan haar deuren.

Het was een grijze koude dag, maar ik heb een heerlijke lange wandeling gemaakt.
Alvast een beetje in de tuin begonnen en inmiddels schijnt de zon volop, hopelijk blijft dat nu een tijdje zo.

Blij blijven

Ze waren wel blij met Joop hoor, daar in Pakistan.
Afgeladen met geschenken kwam hij weer thuis, verpakt in prachtige fluwelen doosjes en dat krijgt ook allemaal een plekje natuurlijk, in de trofeeën kamer van Joop.
De doosjes wilde hij maar weggooien, dat vind ik dan weer zonde, ik ben gek op doosjes.

De duiven zijn weer overgedragen, of zij daar blij mee zijn weet ik niet, ik wel in elk geval.

En nu moet ik toch maar eens serieus met wat anders aan de gang.
Beetje knippen, want alles hangt over, gewoon lekker gedachteloos de tuin in. Ik heb op het ogenblik het gevoel dat ik alles maar half doe en niks goed, daar moet verandering in komen, dat komt dan in die tuin misschien vanzelf goed.

Weer samen

Als het goed is heeft Joop net weer voet op Nederlandse bodem gezet. Vanuit München belde hij nog even, hij was al aardig opgeknapt gelukkig en had na tien dagen droog te hebben gestaan alweer een borreltje gedronken. We gaan zodoende even bijkletsen en samen wat eten en drinken.