Bij de Hubbeltjes thuis is het altijd feest,
want de kat is jarig (of pas geweest),
of Joep Hubbeltje heeft zoÂ’n mooi paasrapport,
of Mies Hubbeltje heeft dÂ’r haar weer kort.
Er is altijd iets vreemd, of iets weg, of niet pluis,
altijd iets aan de hand bij de Hubbeltjes thuis,
pa staat te poetsen of ma staat te witten,
of Jaap is in de brandnetels gaan zitten...
Maar op zekere dag pakken de Hubbeltjes
uit hun spaarpotten al hun dubbeltjes,
ze gaan naar een winkel en komen vlug,
elk met een pakje bij zich, terug.
En even daarna zijn ze stil als een muis,
is het vreselijk stil bij de Hubbeltjes thuis.
En waar je ook kijkt, in iedere hoek,
zie je allemaal Hubbeltjes met een boek.
't Is koud, vreselijk koud, misschien ligt het ook wel aan mij hoor, maar er kwam niets van terecht vandaag.
Nergens van... behalve dan een paar foto's van stoffige spinnenwebben, ze passen eigenlijk precies bij deze dag, daarom maakte ik er ook een foto van natuurlijk...
Altijd leuk om bij iemand binnen te kijken en nu we toch aan het gluren zijn een foto van de plek waar ik toch wel het grootste deel van de dag doorbreng, zeker in de wintermaanden. Zoals je ziet houdt Simba me ook hier gezelschap. Voor deze foto ben ik even buiten gaan staan anders kreeg ik het er niet allemaal op. Hier nog eentje vanuit een andere hoek.
Achter de deur met de spiegel staat het klapstoeltje voor eventueel bezoek.
Een paar van jullie zijn hier weleens geweest en ik heb ook al eens eerder een foto geplaatst, maar toen stond het nog anders geloof ik.
Goed voorbeeld doet goed volgen hoop ik, ik ben namelijk ook weleens benieuwd hoe jullie erbij zitten.
Eentijdje geleden werd er al gewaarschuwd, maar nu ontsnapt er natuurlijk niets meer aan mijn aandacht. Ik hoef niet meer naar het keukenraam om de boel te overzien, er hangt een webcam, of met andere woorden een beveiligingscamera.
Jullie kunnen ook kijken hoor, de link staat hiernaast bij de webcams. Wat je verder ziet zijn de cams van Ricky's Place in Ellemeet, daar koop ik 's zomers weleens een ijsje en soms tank ik er. Dus als je maar vaak en lang genoeg kijkt, kom ik vast wel eens in beeld. En omdat het vandaag maar een stille boel was bij de buurtjes ben ik zelf maar even gaan staan zwaaien, terwijl Joop een screenshot maakte.
't Is ook hollen of stilstaan met die schoonzoon van mij. In het begin als ik eens een foto maakte was het eerste wat hij altijd riep: "Niet op internet hoor". Maar tegenwoordig begint hij het allemaal toch wel leuk te vinden en word ik zelfs gebeld waarom het er niet op staat.
Bij gebrek aan spannende belevenissen de rest van de borduurwerkjes die netjes zijn ingelijst.
Deze hangen op de slaapkamer, niemand ziet ze dus eigenlijk behalve wij.
Vol goede moed ging ik naar het strand vanmiddag.
Het had gisteravond behoorlijk gespookt, dus zou er wel veel 'rotzooi' op het strand liggen om foto's van te maken.
Mis! Het was hoog water, er viel weinig te zien, behalve dan het dansende schuim.
Ook de moeite waard natuurlijk en erg rustgevend om naar te kijken vind ik zelf.
De filmpjes van mijn nieuwe toestel openen niet in de Moviemaker van Windows.
Na een hoop gehannes ontdekte ik dat er een Moviemaker bij de bijbehorende software zit, ook handig en zodoende toch nog gelukt de boel in beeld te brengen.
Een tijdje geleden had ik het over mijn borduursels, ik heb vandaag eens nieuwe foto's gemaakt, zodat ze wat duidelijker zijn. Toetanchamon voor Joop, hij hangt op zijn kamer. Ik weet het niet meer precies, maar een jaar of twee ben ik er toch wel mee bezig geweest, met tussenpozen natuurlijk, soms deed ik maanden niets.
De wijnkaart met alle wijngebieden van Frankrijk, ook daar ben ik lang zoet mee geweest. Als je op de foto klikt en daarna nog een keer is hij redelijk leesbaar.
Toet is in het echt 45cmx60cm en de wijnkaart 75cmx75cm.
't Is geen wandelweer deze dagen, we houden het maar bij een kort rondje.
Joop verdiept zich in de duiven wereld, het gaat er toch van komen denk ik...
Roekoeroekoe!!!
Govert Cornelis van Felius geboren 22-01-1914 en overleden op 15-09-2000.
Hij werd dus 86.
De foto is gemaakt op onze trouwdag, tweeenvijftig is hij daar en tekent mijn vonnis. Acht jaar later zou hijmet pensioen gaan, waar hij dus nog ruimschoots van heeft genoten.
Mijn vader, met zijn rare kromme vingers, die hij later niet meer recht kon krijgen, vergroeid van het werken op het land wat hij deed tot na de oorlog.
Daarna ging hij bijde politie.
Een man van weinig woorden, verscholen achter de krant of met een puzzeltje in zijn stoel. Met tuinieren en vissen vermaakte hij zich in zijn vrije tijd.
Of hij aan tuinieren veel plezier beleefde weet ik eigenlijk niet en vissen deed hij meer om alleen te zijn volgens mij. Soms 's morgens vroeg als hij thuiskwam van een nachtdienst pakte hij zijn hengel en ging naar de dijk.
