Opperdepop

De verf is op.
Vanmorgen het laatste restje weggesmeerd.
De nieuwe is nog niet binnen dus moest ik noodgedwongen stoppen.
Na een korte wandeling hebben we een rondje met de Spitfire over het eiland gedaan.
Een ijsje bij de rotonde in de Westhoek, een palinkje van Sam dachten we, maar die had net de laatste verkocht, jammer... want die van Sam zijn echt het allerlekkerst. Op de foto de fuiken van Sam.
Op de terugweg in Renesse bij de viskraam toen maar wat vis gekocht, ook lekker.
Stokbroodje en een wijntje uit de kelder van Joop erbij en smullen maar, lekker buiten in de zon.....
En dat is nu ook allemaal op....
Opperdepop!

Rondje huis en tuin

Er ging iets mis.
Ik heb hem even weg moeten halen.
Maar hier dan alsnog het filmpje.
Waarbij niemand natuurlijk verschil ziet of het geschilderd is of niet.
Waar de rietens stoeltjes staan ga ik vandaag afmaken en waar de auto staat moet ook nog wat gebeuren.

KLeuren

Besjes en blaadjes, alles is weer prachtig aan het verkleuren. Paddenstoelen zie ik ook al zo hier en daar de kop op steken. Zo heeft elk jaargetijde toch zijn charme en zeker met de zon erbij is alles prachtig.

Wij hebben geschilderd vandaag. Eerst niet van plan, maar toch maar even rigoreus het grootste deel aanpakken, dus ook nog maar een extra busje verf besteld. Zeker nu het weer zo meezit is het ook lekker om buiten bezig te zijn en hopelijk zijn we er dan weer voor een paar jaar vanaf. Als het tenminste lukt helemaal rond te komen.
Als je niet van schilderen houdt begin dan maar nooit aan een houten huis, want veel werk is het wel om de paar jaar. Het is niet alleen het schilderwerk, maar eerst moet natuurlijk wel alles schoon, alle dotjes met spinneneitjes die overal tussen zitten, de spinnen zelf een tik onder hun kont geven, hars en poepjes weghalen en dan pas het echte kwastenwerk.

Dagje niets

lang geslapen
koffie en koek
wandelen en zon
boodschapjes gedaan
de kachel is weer aan!

Blauw

Het Phoksundo Lake.
Blauwer kan het niet zegt Joop en het ziet er inderdaad schitterend uit.
Een jetlag speelt hem parten, vanmorgen al vroeg uit de veren en daarna nog niet echt zijn draai kunnen vinden.
Ik ben zodoende maar verder gegaan waar ik gebleven was en heb vijf kozijnen een blauw kwastje gegeven.
Terwijl ik daarmee bezig was hoorde ik hare majesteit op tv haar troonrede afsteken. Zij zal er ook wel de pest in hebben, dacht ik bij mezelf, zulk prachtig schilderweer en dan zo'n saai stuk voor moeten lezen.
Ik prees mezelf gelukkig.
Vanavond hebben we als afsluiting een hapje bij Salud gegeten en daarna nog lekker even op het verwarmde terras gezeten.
Over Rabin, waarvan hiernaast nu een verse foto staat, gaat Joop zelf een update schrijven.

Dingens

Een beetje gehavend is hij wel uit de strijd gekomen, zijn bril was al snel doormidden en heeft de hele vakantie aan een pleister gebungeld.
Met het radio en tv gebeuren is het goed afgelopen, eigenlijk was er niets bijzonders aan de hand, alleen wist ik niet hoe het moest en alles wat geprogrammeerd was is ook netjes opgenomen

Op deze schattige slippertjes liep hij vanmorgen door het huis, dan weet je ook niet wat je ziet hoor, echte 'Like's'.

Wat de pashmina's betreft weet ik het niet.
Twee kleuren blauw, maar niet echt fel blauw Mike, dat hadden ze niet.
Als je het niets vindt is dat geen enkel probleem natuurlijk.
En dat geldt ook voor Wieneke, al komt die denk ik aardig in de richting.
Ik hoor het wel.

Veel komt er nog niet los, dat gaat altijd geleidelijk.
De foto's staan inmiddels op de pc, maar die moeten we ook nog samen bekijken.
Ik heb wel al een foto van Rabin gezien en zal één dezer dagen de foto hiernaast vervangen.

Voorbij

Op het ogenblik hangt hij nog ergens in de lucht, maar rond een uur of half elf landt het vliegtuig op Schiphol, als alles mee zit zo rond een uur of half één weer thuis. Dat wordt een latertje vannacht.

Het web

Met dat ik me druk loop te maken dat ik helemaal niets van Joop hoor, terwijl hij toch weer in de bewoonde wereld is, krijg ik een smsje....
Alles is goed en hij heeft de bestelde pashima's allemaal kunnen kopen, plus een krant voor Mike.
'Tot morgen!' riep ik blij bij mijn antwoord.

Want hij komt weer terug...

Tanya woont hier in een dorpje vlakbij.
We lezen al een paar jaar elkaars log en één keertje heb ik haar vluchtig ontmoet, toen ik een boekje van haar kon lenen.
Vanmiddag kreeg ik een vreselijk droevig mailtje van haar.
Haar man is op 59 jarige leeftijd plotseling overleden...
En hoewel ik hem helemaal niet ken, nooit heb ontmoet, ben ik er toch helemaal van uit mijn doen....

Ik wens Tanya en haar familie vanaf deze plek alle kracht en sterkte toe.
Voor diegenen die dat ook willen doen, lijkt het me een goed idee dat op haar eigen log te doen.
Ik denk dat alle steun, ook al komt het van onbekenden, altijd goed doet.