Ergens in september vorig jaar kocht ik hem als zielepietje met korting. Daarvoor kreeg ik als beloning in oktober een bloem en nu bloeit hij nog steeds. Er komen een soort bloepjes onder en dat worden dan weer van die bruine dingetjes.
Ik hoest al een stuk minder dan gisteren, wel erg kouwelijk en veel snot nog, maar aan de beterende hand.
Ik ben gewoon een beetje ziek. Niet dat ik koorts heb, maar ik hoest zoals mijn vader altijd hoestte en dat was niet mis. Diep vanuit het onderste puntje van zijn longen met de bijbehorende geluiden. Hij rookte er dan ook nog wel een zware van Nelle bij, maar daar begin ik maar niet aan, het gaat zo ook wel over denk ik.
Hij had dan weer een kou gepakt op die 'rotbrommer', zoals hij dan zei.
Kijk, zijn ellebogen zijn een beetje dun, het was vast een fijn truitje, zelf gebreid dat zeker en nog goed genoeg voor onder zijn dienstjasje. Maart 1967 staat erbij, hij was 53 en in 1970 zouden ze naar St.Philipsland verhuizen, voor zijn laatste dienstjaren.
Het voordeel van een valse start is dat hij over moet. Je hebt niet het idee dat je gelijk mijlen achter ligt en dat er misschien wel niets meer van terecht komt, nee hoor, niets van dat alles.
Ik ben sinds oudjaar behoorlijk aan het hoesten en over mijn neus heb ik sinds vandaag geen controle meer. Met oudjaar kwam er ook nog iets onvoorziens tussendoor, een akkefietjes zeg maar, grotendeels mijn eigen schuld want er moet hier duidelijkheid zijn, geen vage uitroepen van... we zien wel, dat werkt niet.
Twee is twee en drie is teveel. Het klinkt misschien vaag, maar als het er zo staat vind ik het zo duidelijk als wat.
Heerlijk gewandeld vandaag, wel fris, zeker als de wind even opstak vanwege een bui maar daar is het winter voor.
De kerst ligt weer op zolder, weg ermee!.
Het boompje staat weer in zijn hoekje bij te komen van de feestelijkheden, volgend jaar jaar mag hij weer lichtjes aan heb ik beloofd, zodat hij weer een paar weken volop in de belangstelling staat.
Nog maar zo'n ijzige foto van eergisteren. Ze zijn in elk geval mooier dan de grijze boel van vandaag, ik vind ze zelfs prachtig. Hoe zich van ijs dan ook gewoon een paar ijzertjes vormen is toch heel bijzonder.
Onze eerste jaarwisseling hier ging iets anders dan we ons voorgesteld hadden, maar gelukkig hebben we een heel jaar om daarvan te herstellen. Nieuw jaar nieuwe kansen zullen we maar denken en dat geldt voor iedereen natuurlijk.
Verder geen goede voornemens voor mij, ik doe gewoon altijd mijn stinkende best er iets leuks van te maken.
Dat het maar een fijn jaar mag worden, waarin gezondheid natuurlijk bovenaan staat, samen met geluk en dat heb je ook allebei zelf wel een beetje in de hand.
Bedankt voor al jullie reacties en bezoekjes!
We gaan er weer een mooi vooral fotogeniek jaar van maken!
Het was een bijzondere dag, ook al waren we niet allemaal in topconditie, hij begon in elk geval zonnig met ijzige randjes.
Vanavond aten we met z'n viertjes gezellig en lekker bij de Ouwe Smisse.
Met een vurig slot.
Allemaal hartelijk bedankt voor de felicitaties, hier en op het feestelijke boek.
Morgen nog even het jaar afsluiten en dan daarna is alles weer gewoon als het goed is.
Dit zijn de donkere dagen nà kerst, daar hebben we het wel nooit over maar die zijn er ook hoor, zeker met zulk grijs weer als vandaag.
Niet dat je zegt ik ga lekker een rondje doen, maar dat moet natuurlijk wel.
Vandaag is Silvia jarig, onze jongste wordt ook alweer 47.
Dat betekent dat we er zelf ook niet jonger op worden, niet dat ik dat nog zou willen, maar een iets langzamer tempo zou wel fijn zijn.
Uren, dagen, maanden, jaren,
Vliegen als een schaduw heen.
Ach! wij vinden, waar wij staren,
Niets bestendigs hier beneên!
Op de weg, die wij betreden,
Staat geen voetstap, die beklijft:
Al het heden wordt verleden,
Schoon 't ons toegerekend blijft!
Ik zocht het eens op en het is nog veeeel langer.
Oudejaarslied heet het en Rhijnvis Feith schreeft het, het is maar dat u het weet en ik ook nu.
