Hoewel het de hele dag zowat regende toch een heerlijk eind gewandeld, dat is nu eenmaal erg gezond.
Zelfs Alzheimer wordt de kop in gedrukt, of in de kiem gesmoord, ik weet niet wat beter is, maar wandelen helpt dus om het niet te krijgen. Je kunt er dus maar beter jong mee beginnen.
Verder een rustige maandag op een lullig incidentje na, maar daar ga ik het natuurlijk niet over hebben, ben je gek!
Hier hebben we een hek, daar hebben we een deur, ook leuk!
En dan komen we thuis, hebben het over dingen en dan zijn we het weer vergeten en we schrijven al zoveel op. Maar dat is niet erg hoor want dan kunnen we weer even, zo went het een beetje.
Didi blijft keurig beneden aan de trap als we naar boven gaan en als we weer beneden komen prijzen we haar de hemel in, zo'n brave hond hebben we nog nooit gehad, want het is wel de bedoeling dat ze beneden blijft natuurlijk. Wij hoeven geen hond op bed.
Net als dat het de bedoeling is dat ze niet met haar voorpoten op de vensterbank gaat staan, dat gaat tot nu toe ook prima, ze blijft netjes op vier poten en dan vinden wij haar erg braaf. De vensterbanken aan de voorkant van de kamer zijn precies op kophoogte, zodat het moede hoofd daar even op kan rusten. Daar moet ik wel rekening mee houden met de frutsels, zodat ze toch nog lekker naar buiten kan kijken.
Het lijken allemaal heel kleine dingetjes, maar het is voor zo'n beest ook goed om langzaamaan te wennen, net als dat voor ons goed is. Oude bomen verplant je nu eenmaal niet zo makkelijk. Het gaat wel, maar het moet wel met zorg gebeuren. Dat betekent ook dat op het ogenblik dit voor ons het enige belangrijke is.
Het is weer weer om een beetje te fröbelen.
Joop ging nog eens wat opmeten en kijk, de kapstok kan gewoon. Die meterkastdeur gaat toch nooit helemaal open. Jammer nu moet ik weer wat nieuws verzinnen voor de haken. En de keuken wordt steeds groter, misschien toch wel plek voor een vaatwasser.
Kortom ons huisje wordt steeds groter.
Eerst de boel maar weer eens een extra beurt gegeven, het is makkelijker om het een beetje bij te houden en het was er heerlijk zonnig weer voor.
Vanmiddag heerlijk gewandeld, dat gaat gewoon door iedere dag en dat wou ik ook maar zo laten.
Onderweg bedenk ik dan eens wat. Joop was niet mee, die was nog moe van het gesjouw met de duivenhokken en moest even bijkomen.
"Zonnemaire! Wat moet je daar nu gaan doen, daar is niet eens een winkel", dat krijg ik nogal eens te horen, maar voorlopig ben ik nog mobiel genoeg en ik kan lopen. Heen en weer naar Brouw voor een paar boodschappen is precies een mooie wandeling.
Verder heb ik al verzonnen dat ik een soort boodschappendienst kan beginnen. Geen idee of er behoefte aan is, of misschien zijn er al mensen die dat doen, dan kan ik me daarbij aansluiten. Of misschien eens even naar Zierikzee met iemand die niet zo mobiel is en de bus te ver lopen. Of een wandelingetje met een rolstoelzitter, zulke dingen ga ik zeker proberen te doen. Zolang het maar buitenwerk blijft, dat is wel een vereiste.
De kapstok die we nog niet zo lang hebben kan niet mee naar de Bermweg, dat wordt te breed en moeilijk met deuren. Dus nu ben ik aan het verzinnen hoe dan wel. Zulke dingen vind ik leuk en geven me afleiding.
Nu hebben we haken in soorten en maten, die van de oude kapstok, kleinere haakjes zoals op de foto en dan nog een paar mooie koperen met wel drie haakjes per haak...
We hebben ook nog mooie oude planken al bijna net zolang als we getrouwd zijn. Ze zijn geloof ik al door de helft en misschien ook al stukken kwijt, maar het is erg mooi hout. We kochten het bij Stouten, de timmerman die zijn werkplaats had aan de andere kant van de oprit van waar we nu gaan wonen. Het waren onze eerste boekenplanken en ze zijn overal mee naar toe geweest en ook vooral gebruikt als boekenplank.
'Paranapine hout' zei Stouten, ik ben het nooit vergeten, ik heb weleens gezocht en het nooit kunnen vinden dus ik dacht dat ik het ergens verbasterd had, maar nu viind ik het gewoon ineens!!! Parana pineboom.
En nu ga ik er een kapstok van maken denk ik, want hier kunnen die haken makelijk zo in het hout, maar daar hebben we uhh... iets anders wat niet zo makkelijk ophangt, dat is wel een nadeel. Hier pak ik een hamer en een spijkertje en het hangt, dat hoef ik daar niet te proberen, maar daar is ook vast wel weer een oplossing voor.
Dezelfde foto als gisteren maar dan tien jaar later. Die blokken hout zijn al lang en breed in rook opgegaan, er is daar nu extra parkeerruimte zoals je ziet en een privé lantaarnpaal.
De duivengoeroe was er, er is weer een hok naar de milieustraat en het gras is aan gort gereden. Toch proberen natuurlijk als je weet dat het niet gaat.
Het was zo'n dag dat je maar beter in bed kunt blijven, niet dat je daar ook iets mee opschiet maar dan gaat er ook niets fout, hoewel ik dat ook nog nooit heb geprobeerd. Ik ben gewoon niet met mijn gedachten daar waar ik mee bezig ben. Gelukkig scheen de zon, dat maakt dan weer veel goed.
Alles draait om de komende verhuizing, wanneer dat dan ook mag zijn. We zijn er hele dagen mee bezig. Joop vooral met het opruimen van de duiven + hokken.
Ik tekende vandaag in Adobe het nieuwe huis en meubels op maat zodat ik er wat mee kan schuiven, dat maakt het wat overzichtelijker.
Verder kijk ik eens wat op marktplaats of er nog iets leuks aan eettafels in de aanbieding is, die van ons had ik er ook al opgezet, maar dat vond Joop nog te vroeg. Wel staat er sinds vandaag de houtklover en de kettingzagen op.
Nooit had ik gedacht dat het me emotioneel zo aan zou grijpen. Het houdt toch in dat je afscheid neemt van dingen waaraan je veel plezier hebt beleefd, zoals dat hele houtgebeuren ook veel gezelligheid met zich meebracht. Het huis verkopen waar je met veel plezier het langst woonde (26jr), al lijken de achttien jaar op Zonnemaire van vroeger veel langer.
Vanmiddag wandelden we lekker een rondje in de zon. We zijn het erover eens dat het goed is dat het nu gebeurt, nu we alles nog zelf kunnen. De volgende bezichtiging staat in de agenda, spannend!
We gingen maar eens bij Ikea kijken vandaag, want een slechte nachtrust en boze gezichten dat kan toch niet de bedoeling zijn van iets wat toch al niet makkelijk is en eigenlijk leuk zou moeten zijn, het inrichten van je waarschijnlijk laatste stek.
Het kookeiland wordt teveel van het goede voor iets wat toch al nooit mijn hobby was, de openslaande deuren krijgen volop de ruimte die ze verdienen. Dan maar geen afwasmachine, dat heb ik er graag voor over.
Ik zag nog wel wat leuke andere dingen, zoals kleinere eettafeltjes, want daar is dan weer wel plek voor. Lekker met een wijntje aan tafel zitten tot de aardappels gaar zijn, dat is de bedoeling.
