Verder met de opruimwerkzaamheden maar weer. Vandaag de onderste twee schuiven van het kastje in de gang, daar worden alle gebruiksaanwijzingen, kassabonnetjes die tegenwoordig als garantiebewijs dienen en andere bewaardingen in gelegd. Nu ben ik nog zuinig geweest met dingen weggooien, want sommige dingen zijn ook gewoon leuk om te bewaren, dan kunnen de kinderen ook nog eens lachen bij het opruimen.
Diploma's en getuigschriften, ook van Didi natuurlijk, die bewaar je gewoon. Maar al met al kan alles nu gewoon in één schuif en heb ik gewoon een lege over... toch wel handig als je naar een huis met minder ruimte gaat (misschien).
Ook vond ik brieven. Vroeger gebeurde het weleens dat ik een half jaar niets hoorde, dat kon toen gewoon gebeuren. Tegenwoordig heb je normaal gesproken bijna dagelijks contact, al hoeft dat van mij ook niet zo nodig. Het kan ook teveel zijn en een beller ben ik nog nooit geweest.
De zon scheen dat scheelt een hoop en we gingen met de bus naar Zonnemaire om weer terug te lopen, dat is best een flinke tippel en eigenlijk hadden we het beter andersom kunnen doen, wat de wind betreft.
Maar ik wilde weer eens kijken naar de zon en de boom en alles daar, het was elf uur.
Volgende keer 's morgens vroeg eens kijken en dan ook nog een keer aan het eind van de dag. Het staat niet precies noord zuid, maar iets meer noordoost zuidwest
Daarna door de Kromte en langs de Dijkhuisjes richting huis, we zijn niet langs de kippetjes gegaan, dat vonden we beter.
Het is allemaal wat en zodoende zijn het vermoeiende dagen. We wachten maar rustig af wat er komen gaat.
Door de komende verkoop van ons huis sta je toch even stil bij dingen waar je normaal niet zo mee bezig bent (ik wel hoor, maar niet iedereen doet dat, dat begrijp ik, dat is ook beter).
Er gaan er de laatste tijd best veel van onze leeftijd dood en hoewel mijn leven niet een en al rock en roll was heb ik toch ook best gefeest. Niet meer dan wijn, drugs waren er wel maar daar heb ik me, op het proberen van een jointje na, nooit aan vergrepen. Meestal wel gezond gegeten, altijd in beweging geweest, 46 jaar gerookt, dus je zou kunnen verwachten dat ik het nog wel even volhou.
Joop ongeveer van hetzelfde laken een pak, nog sportiever dan ik. Vele marathons en bergbeklimmingen, ook jaren stevig gerookt, maar wel met tussenposes.
Het is gewoon beter dat we nu de stap zetten en niet wachten tot één van ons wegvalt, want dat kan ook zomaar gebeuren natuurlijk en dat we dan gewoon een goed plekje hebben waar we elk alleen verder kunnen, mocht dat nodig zijn. Het is dan wel de bedoeling dat ons verstand ons niet in de steek laat natuurlijk.
Marlies zei het al, 'het is toch een soort rouwproces waar je doorheen moet' en zo voelt het ook.
Morgen op Funda als het goed is, ik heb de foto's al gezien.
De muziek spreekt voor zich. Bovenste filmpje van Paul Simon en George Harrison
Tweede filmpje een tribute aan George Harrison door Paul Simon samen met CSN. met het prachtige 'Here comes the sun'.
We gingen weer eens naar het strand vandaag. De zon scheen, laag water, dus het zou vast lekker zijn.
Het begon alleen steeds harder te waaien, zodat we wat meer achter de duinen gingen lopen, maar daar werd het steeds natter. We wilden eigenlijk binnendoor naar het hekje, maar in een poging daar te komen liepen mijn schoenen vol. Joop was even even blijven wachten, dus zijn voeten bleven droog.
Eigenlijk hoort het andersom natuurlijk, dat het mannetje het pad verkent.
Ik begon de dag met het meer verkoopklaar maken van de tuin, de oprit moest nodig een beetje aangeharkt en het grind weer wat beter verdeeld in de bocht. Joop scheurt daar ook altijd maar doorheen. Een beetje dood spul geknipt, onkruid getrokken en toen wist ik het alweer snel, waarom het me eigenlijk te veel wordt en ik was nog maar even bezig. Het is ook allemaal een beetje dubbel natuurlijk, eigenlijk wil je het niet missen en ik kan ook best nog veel, maar na een tijdje krom kom ik niet meer overeind, dan loop ik gewoon een paar minuten haaks.
Mijn bril was ook klaar vandaag dus daar ging ik begin van de middag even om (Zeeuwen gaan altijd ergens om).
Op de terugweg reed ik nog maar eens over (Zeeuwen rijden altijd ergens over) Zonnemaire, de zon scheen en ik wilde eens even naar de tuin kijken. Het was half twee. De achterburen hebben een boom en hoewel er nog geen blad aan zit was nu bij laagstaande zon 'onze' tuin beschaduwd.
In de kamer scheen de zon volop naar binnen.
's Zomers kan zo'n boom best fijn zijn natuurlijk. We hebben toch niet meer de behoefte de hele dag in de zon te zitten. 's Morgens is hij nog niet in beeld (de boom) en eind van de middag is de zon er weer voorbij denk ik, juist de momenten dat je er nog wel even in wilt zitten.
Ik ga nog weleens kijken, er is tenslotte nog niets officieel. Ons huis staat nog niet eens on line en ook nog geen bord in de tuin.
Ik ging ook eens mee naar een prijsuitreiking met alles wat daarbij hoort vandaag en dat gebeurde in Tholen.
Koffie met gebak bij aankomst, prijsuitreiking, verloting, prijsuitreiking, borreluurtje met bitterballen, soep, koud buffet, toet, het was er allemaal en lekker ook natuurlijk. Oh en ook nog een grapjas, zodat het allemaal even kon zakken.
Daarna was er voor de heren een duivenpraatje en voor de dames een knutseluurtje en wel het plakken van servetjes op een juten tasje. Eerst natuurlijk allemaal een leuk servetje uitzoeken en al het andere wat je misschien wel op je tasje wilde plakken.
Ik hou niet zo van drukke tasjes dus ik was gauw klaar eigenlijk, maar wat ik er nu mee moet... want het is niet echt een boodschappentas.
Nog een prijsje werd er uitgereikt, nog een verlotinkje en we wonnen zowaar nog een doos appels, die bracht Joop al eens eerder mee en die waren heerlijk!
Een blommetje voor de dames en eindelijk konden we weer naar huis. Het was leuk en gezellig, maar wel erg lang. Dat vond Didi ook, al had ik vanmorgen eerst nog wel een fijn rondje met haar gedaan.
Kijk er zijn ook nog gewoon mensen die het leuk vinden om iets ouds op te knappen. Het was vroeger vast een mooi huis, ik heb het eigenlijk alleen maar vervallen gezien.
Ik denk dat het mooi wordt, het ziet er nu al een stuk beter uit
We deden een rondje Ellemeet en in de Nieuweweg liepen de ganzen op het ijs, dacht ik, maar dat bleek bij thuiskomst toch anders te zijn.
Verder blijft het allemaal een beetje raar, er begint een soort dubbelleven, want nu hier is het zo, maar hoe zou het zijn als ik nu daar was, of hoe en wat zou ik daar nu doen als ik er al zou wonen en zou dat wel bevallen eigenlijk. Gelukkig is het niet altijd mooi weer, want die tuin.... onee ik had me voorgenomen dat mijn tuin onderaan de oprit begint en dan zover als ik maar lopen kan en ik hoef niets te maaien en te snoeien, want dat doet het waterschap al...
En even voor de duidelijkheid, de kans dat het niet doorgaat is nog even groot als wel, nu ja misschien een klein plusje bij wel.
