Stil en grijs en ook een beetje kort omdat we pas laat wakker werden.
Gelukkig stond er niemand op ons te wachten.
Ik winkelde wat thuis en bestelde een paar dingen.
En daarna een rondje door de polder, nu weer zonder Joop want er was voetbal.
Toen wij een tijdje geleden in Limburg waren kreeg ik van Kees een stekje mee met twee knoppen. Eentje viel er na een tijdje af, maar de grootste hield het vol. Het heeft even geduurd, maar nu hij eenmaal binnen staat gaat hij prachtig open.
En zo werd mijn probleem met het appje dat ik niet kon sluiten ook weer opgelost.
Het was heerlijk om te wandelen.
Wandelen voor het goede doel gaat wel als er maar niets gebeurt, want als je even wilt bellen gaat dat niet zonder de boel af te breken en daarna weer opnieuw te starten en dat gaat meestal niet midden in de polder, zonder wifi.
Ik was mijn fototoestel vergeten, dat overkomt me eigenlijk nooit, maar ik belde toch Joop even of hij het wilde brengen, je weet maar nooit wat je tegenkomt natuurlijk.
Niets vandaag. Dat kan gebeuren maar dat weet je ook niet van tevoren, geen enkele foto gemaakt in de grijze polder. Dus eind van de middag na een uurtje in de tuin nog vlug een paar besjes geschoten.
Die zien er tenminste best vrolijk uit.
Verder is ons otootje ook weer goedkeurd, twee nieuwe bandjes, een kogellager en wat euro's armer en we kunnen weer een jaar door.
Nu toch eens kijken of ik mijn breiwerk weer op kan pakken, dat ligt nu ook alweer een paar weken onaangeroerd op tafel, enkel de mouwen nog, zo gepiept zou je denken op naalden 8. Wie weet komend weekend.
Soms is het maar beter ze niet te laten zien
en er zeker niet over te schrijven
maar ik heb ze wel hoor
ik zit er vol mee
al lijkt dat misschien niet zo
Kijk de tandarts is helemaal verliefd op me met m'n nieuwe tandjes. Ik heb ze nog niet hoor, ze moeten nu nog gemaakt worden, maar we waren het erover eens dat het goed was.
Een volle bek weer, ik weet niet beter meer. De eerste eenentwintig jaar van mijn leven had ik tanden met wortels en die zijn eruit getrokken toen ik zwanger was van Silvia. Ik had boven en onder nog vier tanden toen ze geboren werd, maar ik kon best nog lachen hoor. Bij mijn eerste zwangerschap was Joop ziek, dat was veel erger.
Al met al geen leuke zwangerschappen natuurlijk, maar we hebben het er maar bij gelaten. Joop was één van de jongste Schouwen-Duivelanders voor een definitieve knoop en Joke begeleidde hem daarbij door hem met haar eend te brengen en doorgeknipt en al weer op te halen.
Toen wij jong waren was alles al anders, maar toen onze ouders jong waren was alles nog heel anders.
Zij hadden geen keus, er was een aankomende oorlog en zij trouwden nog gauw, moesten evacueren en toen die rotoorlog eenmaal voorbij was kwam daar voor onze ouders na acht jaar, toen wij inmiddels geboren waren die rotramp en wederom evacueren nog eens overheen. Ga er maar aanstaan als je jong bent.
Ik denk dat het niet te bevatten is voor jonge mensen van nu, voor mij al nauwelijks.
Mijn vader was een stille man met af en toe een uitbarsting, hij kon heel snel uitvallen, maar later ook snel ontroerd zijn, ik wijt dat weleens aan alles wat hij heeft meegemaakt al op jonge leeftijd en daarna als politie-ambtenaar, niet makkelijk voor zichzelf, maar zeker ook niet voor anderen.
Nee dan wij, vrijheid blijheid, wij hadden al die zorgen niet, er was muziek, we dansten en dronken (of andersom) en ik had een gebit. En nu ik ouder word ben ik daar best blij mee, want bij Joop breekt er om de haverklap een stuk van een kies of er valt weer een kroon af, tijd voor implantaten. Ik ben na dit gedoe voorlopig de eerste tien jaar weer klaar, hoop ik.
De kuipplant van de foto denkt erover nu eindelijk eens te gaan bloeien, wel een beetje laat, want hij moet zo weer naar binnen vanwege de kou. Vol met knoppen, ik ga hem maar een mooi plekje geven komende winter.
Veel foto's vandaag.
Ik reed met Joop mee tot Zierikzee en wandelde terug naar huis.
Over de Schouwse Dijk, de vroegere Leverdijk, waarover we vroeger vaak naar huis fietsten uit school, dat lag een beetje aan de wind. Op de heenweg fietsen we daar zelden, dat zal ook wel met de wind te maken hebben gehad.
Vandaag ook weer een stevige bries.
Op sommige plekken lekker uit de wind achter de bomen
waar zelfs nog bramen bloeiden.
Hoe verder ik kwam hoe kouder het werd eigenlijk
dus ik koos voor de korste weg.
en nam na de Delingsdijk voor het laatste stuk de bus, die zou er zo aankomen, ik had geluk.
'Dat was kielekiele' zei ik vanmorgen tegen Joop, toen vlak voor ons een tractor in volle vaart de weg overstak. Ik hoorde het mezelf zeggen, lang geleden dat ik het gebruikt had. Vroeger thuis zeiden we het wel eens als iets op het nippertje was en het bestaat gewoon.
Ik geniet volop van het heerlijke weer. Alweer lekker de tuin in vanmorgen en vanmiddag een rondje rond Serooskerke, precies 12km. Eigenlijk iets minder want ik was verkeerd gelopen, hoe is het mogelijk hè.
Bij de Ridderweg linksaf ging ik, gedachteloos, of juist zwaar in gedachten, dat weet ik niet meer, ik zei het zelfs nog tegen een paar Duitse dames die de weg vroegen, "daar begint het fietspad", op z'n duits dan natuurlijk. Gelukkig deden ze het niet, ik wel. En toen moest ik aan het eind weer terug want het loopt daar dood. Het fietspad begint pas bij de volgende afslag.
Molen het Hert draaide en de molenaar had zelfs zijn kachel aan denk ik, er kwam tenminste rook uit het puupje van het bijgebouwtje.
Ik snoeide een paar takken van de Pauwlonia Tomentosa die vol met vruchten hangt en kon het niet over mijn hart verkrijgen ze gelijk ergens weg te frommelen.
De wingerd is bijna kaal, de blaadjes geven nog een mooi rood randje aan de grijze stenen.
Alweer heerlijk geslapen vannacht, ik ben superblij met mijn nieuwe matras. Joop merkt weinig verschil zegt hij, die slaapt toch altijd al als een roos, als ik niet snurk tenminste.
Eerst wat in de tuin gewerkt, buiten lonkte, het was lekker droog en helder blauw.
Daarna een rondje, niet al te ver, want de was moest nog aan de lijn, dat wilde ik doen voor ik wegging maar de machine stond in storing, er was nog niets gewassen. Het water was eraf geweest.
Joop heeft een heuse bipsdouche geïnstalleerd, volgens Nepalees gebruik geen papiertjes meer dus. Er zijn ook zittingen waar dat allemaal in zit maar dat paste niet. Ik vind het best een geklieder geloof ik, nog niet geprobeerd, maar ik ben bang dat ik toch papier blijf prefereren.
In de polder wordt het weer alsmaar kaler, tot de eerste wintertarwe weer boven komt.
We dronken een biertje in de zon, Joop een Zwarte Lola en ik een herfstbockje.
De was ligt inmiddels in de kast en de bloemkool is op.
