De vakantiewas is gedraaid en ligt alweer schoon in de kast. Lekker in de buitenlucht gedroogd, klaar voor de volgende tocht, want natuurlijk was dit niet de laatste. Wel de zwaarste, dat gaat niet meer gebeuren.
Didi en ik wandelden weer eens samen, dat gaat toch een stuk handiger, zonder al dat geverwissel van de riemen en je bent ook wel erg breed met twee honden.
Joop is alweer druk mijn zijn functies bij de duivenvereniging, er stonden vergaderingen gepland en die van gisteravond kon al niet doorgaan natuurlijk, maar vanavond is er een veiling voor het goede doel in Arnemuiden, en morgenmiddag weer ergens iets. En dan nog van dat heerlijke weer erbij. Helemaal in zijn nopjes.
De natuur lijkt zo langzamerhand in brand te staan, tenminste hier wel, het is prachtig!
Hoe was die mop ook weer van dat dode vogeltje?
Het was een lange dag van wachten. Zoals altijd de laatste weken vroeg wakker en vroeg op, maar de laatste dagen hadden we daar gelukkig wel prachtig weer bij. Zodoende vanmorgen ook al lekker vroeg aan de wandel.
En daarna weer wachten, waar zijn ze nu, wanneer gaan ze landen, zijn ze al onderweg. Ik werd er niet goed van.
Maar ze zijn gezond en wel geland, dat is het voornaamste. Sil heeft haar spullen gepakt en is gelijk huiswaards gekeerd. Storm wilde niet eens mee, die had het hier veel te leuk met al dat ongedierte.
Joop en ik zijn inmiddels weer bijgepraat, tenminste wat betreft een paar zaken. Hij is wel twee (2) keer gevallen. Eén keer toen er een hond in de weg liep en één keer toen er geen ravijn in de buurt was en een paar keer uitgegleden ook, net als iedereen, ook toen was er geen ravijn in de buurt. Het was glad omdat het veel regende.
Ik kreeg een armbandje en een pasjmina van Joop, de wierook is weer aangevuld en de doeken voor Marlies liggen ook klaar.
Verder is het natuurlijk heel anders om met je vader op vakantie te gaan dan met leeftijdgenoten.
Ik heb ook altijd afschuw van vrouwen die zeggen dat ze de beste vriendinnen zijn met hun dochters, of andersom. Je bent en blijft hun moeder en dat geldt voor vaders net zo.
Dit vind ik echt de allerleukste foto!
Deepak tien jaar al de gids van Joop en ze hebben 1 keer mot gehad, nu zes jaar geleden, een erg boze man hoor die Joop.
Alle foto's van Joop staan in de Nepal map van dit jaar.
Kijk, mijn tandarts met zijn assistente.
Vanmorgen zat ik weer ruim een uur in de stoel. Zij zijn een goed team, maar ik ben ook een voorbeeldige patient zegt hij. Dat wil een mens graag horen natuurlijk. Het lijkt allemaal erg ingewikkeld maar dat is het niet hoor Wieneke, het is omslachtig vanwege de nieuwe knopjes die ik krijg, dan moeten dus de oude er af en de nieuwe erop en na het maken van de afdruk, de nieuwe er weer af en de oude er weer op, acht keer.
Toen ik weer naar huis kon was het ruim een uur later en moest ik een euro betalen om weer uit te kunnen rijden, is dat veranderd? Ik had geen euro en pinnen kon niet, maar gelukkig was er een hele vriendelijke mevrouw die vijftig cent wilde wisselen voor vijfentwintig cent, er bestaan nog best aardige behulpzame mensen.
En nu maar wachten op de reizigers, ze zijn al geland in Doha en hebben na 13 uur wachten een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam, waar ze morgenmiddag aankomen. Hopelijk krijgen ze een overnachting ergens.
Eindelijk weer rust in de tent, want het was in meerdere opzichten een bewogen reis zal ik maar zeggen.
Mijn praatpiepje uit Nepal ging, dus dan ben ik toch wel nieuwschierig wat ze te vertellen hebben en zodoende was ik al vroeg op, want ik lag ook al een tijdje wakker. Gelukkig werd het prachtig weer en zag ik de zonsopkomst.
Ik kon eindelijk weer eens fatsoenlijk maaien want het was lekker opgedroogd na een paar dagen zon. De anemonen beginnen te bloeien, ze hebben zich uitgezaaid op de plek waar afgelopen voorjaar de pot met anemonen stond. Ik dacht dat dat voorjaarsbloeiers waren.
Joop lunchte bij Deepak, de gids, thuis. Hier samen met zijn 74 jarige pa.
En hier met zijn vrouw erbij.
De vlucht van morgenochtend wordt uitgesteld naar morgenmiddag, er is weer een staking of zo. Het wordt dus pas donderdag als ze er weer zijn.
Zodoende waren we alweer samen in Middelburg, we namen wel een andere route voor de verandering.
Fototoestel terugbrengen gaf geen problemen, binnen een paar dagen moet het geld teruggestort zijn als het goed is. Ina trakteerde op een lekker ijsje en ik stond sinds jaren weer eens op een roltrap in de grote stad.
Ina kocht een gulden voor een paar euro, dat was erg goedkoop zei ze.
De Nepalgangers zijn weer terug in Kathmandu en gaan morgen aan de terugreis beginnen, de berichtgeving is erg sumier op het ogenblik... te druk met andere zaken.
Nadat ik gisteravond een paar uur uitgebreid geoefend, gewogen en geprobeerd heb, heb ik vanmorgen besloten mijn nieuwe toestel morgen weer terug te brengen.
Niemand begreep geloof ik wat ik gekocht had, maar het was een Nikon coolpix S9900 inclusief accesoire kit. Alles zit weer netjes in de doos, twee accesoires, de extra batterij en de standaard, zaten er zelfs niet bij.
De reden waarom ik hem terugbreng is dat ik hem vooral te groot vind en te zwaar. Mijn Panasonic weegt twee ons en deze ruim drie, plus dat hij niet lekker in mijn hand ligt. Ik loop tijdens het wandelen vaak gewoon met mijn toestel in mijn hand en dat gaat met deze wel, maar niet lekker.Bovendien is de kast van de Panasonic van staal en die van de Nikon niet, ik weet niet waarvan dan wel, maar ik vind hem ook duidelijk minder degelijk.
Ik ben teveel vergroeid met de Panasonic en ik denk dat ik voor deze kies, dan maar zonder klapscherm, maar als het even kan wil ik dat liever nog even uitstellen, dus ik hoop dat ze zoals ze beloofden gewoon het geld terugstorten. Dan kan ik op mijn gemak nog wat verder kijken. Ook al zal ik als ik wat wil kopen toch wel weer bij Verschoor terecht komen. Mijn oude toestel doet het sinds gisteren weer als vanouds, geen storing meer gehad.
En nu maar wachten op de vakantiegangers. Nog drie nachtjes. Bij mij bestond de tijd vooral uit hond. Door de vele regen kon ik niets in de tuin doen en binnen zit je dan met z'n drieen naar buiten te kijken en te wachten tot het droog wordt, of een beetje te breien.
Ze zijn weer terug in Pokhara, hebben hun Poon Hill diploma gehaald, want zwaar was het zeker ook voor Joop met de snelle hoogteverschillen daar.
Nadat we gisteravond gezellig een pizzaatje hadden gegeten gingen we vandaag samen naar Middelburg en dat is voor Ina vooral terug naar vroeger.
Bij elk straatje heeft ze wel een verhaal. 'Hier trokken we altijd belletje, daar speelden we altijd en hier pieste ik weleens in mijn broek en hier stak ik ooit eens een chocolade sinterklaas in mijn zak'
Goed geslaagd ook, want een nieuwe bh en....tatatadaaaa.... een nieuw fototoestel.
Ik liep even binnen om over mijn storing te vertellen en even te kijken naar wat er zoal was. Genoeg natuurlijk. Het was een aanbieding en ik heb hem gelijk maar gekocht. Als hij niet bevalt kan ik hem binnen twee weken gewoon terugbrengen, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Selfies gaan ook handig met het uitklapbare schermpje, ik zie nu dat ik tussendoor al zit te publiceren, maar dat is niet de bedoeling, tsjonge jonge het gaat ook allemaal weer niet vanzelf vandaag.
Het bizarre van het verhaal is dat mijn oude fototoestel na de aanschaf van de nieuwe geen storing meer heeft gehad 
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3441-3448 van 8041 |
Volgende Pagina »
