Vanmorgen lekker weer de tuin in, vandaag deed ik bovenstaand stukje links, gisteren rechts, er is dan iets meer dan wat je op de foto ziet natuurlijk. Bij de bomen ga ik niet afsteken dat zijn allemaal wortels, ik haal wel zoveel mogelijk zaailingen weg en snoei een beetje bij. Ik kan merken dat ik vorig jaar niet veel gedaan heb.
Na een wandelingetje haalde ik bij de overburen een bak bosviooltjes, die krijgen morgen een plekje.
want daarna ging ik eerst naar Zierikzee, waar ik mezelf een paar fijne instappers cadeau deed. Ik had ze al op het www gezien, maar eenmaal in de winkel begon ik te twijfelen. Nu ben ik er toch wel blij mee, want mijn zooltjes moeten erin passen, plus alle knobbels en dat was zo bij deze. Goede verkoopster, ze trok me over de streep.
De achterbuurmanboer heeft vandaag gezaiaid. Ik durf het bijna niet te hopen, maar het was fijn zaad, wat zou het toch een feest zijn eens een keer vlas in de achtertuin te hebben, maar dat zal wel niet hè....
Vanmorgen weer lekker in de tuin verder, het was wel koud maar als je een beetje doorwerkt word je vanzelf warm. De eksters hebben besloten hun nest toch maar in onze boom te maken, ze hebben het er druk mee en ik ben benieuwd of ze hier nu blijven.
Vanmiddag naar Brouwershaven gelopen voor een stukje verse vis, dat eten we veel te weinig tegenwoordig omdat Joop er nu eenmaal niet zo dol op is, maar het moet maar hoor ik vind het heerlijk en het smaakte ook bij hem goed nu. Ik probeer nu toch maar wat extra jodium binnen te krijgen al zegt de dokter dat het niet hoeft. Een lekker stukje kabelkauw in de roomboter gebakken, met gebakken aardappeltjes en broccoli. Heerlijk!
"Jij komt zo kalm over en toch maak je je druk", zei iemand bij de reacties gisteren.
Ik ben niet zo kalm als ik lijk hoor, eigenlijk ben ik een mens van uitersten. Het ene moment kan ik soms mijn geluk niet op, terwijl ik misschien tien minuten later loop te huilen, al kan dat ook van geluk zijn. Ik kan woedend en vol onbegrip zijn en tegelijkertijd zo ontzettend veel van iemand houden.
Maar meestal hou ik het maar voor mezelf, dat probeer ik tenminste, tot er soms een druppeltje overloopt en ik uitbarst.
Toen afgelopen vrijdag duidelijk werd dat mijn schildklier vergroot is, dacht ik gelijk ook al mijn andere klachten te pakken te hebben, maar dat viel even tegen vanmorgen. Ik had me verheugd op een pilletje en dat dan alles binnen een paar dagen, misschien weken over zou zijn, maar dat gaat niet lukken, daarvoor is de uitslag te goed, want een vergrote schildklier zegt eigenlijk niets zolang hij nog goed zijn werk doet en dat doet hij bij mij.
Het is misschien wel zo dat mijn lijf denkt, hee er is iets mis en dat het eigenlijk daardoor begint met symptomen af te geven, terwijl er eigenlijk nog niets aan de hand is. Het bloedonderzoek wees in elk geval op geen enkele afwijking zei de dokter en dat geloof ik dan ook maar.
Dus even laten bezinken en me misschien eens wat minder druk maken om alles. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, want emoties heb je nu eenmaal niet in de hand.
De boer kwam op me toegelopen en vroeg 'herken je dit?" Ja natuurlijk herkende ik dat, dat was mijn oude portemonneetje, vorig jaar verloren. Hij had het gevonden op een dam naar zijn land, opengeknipt en zodoende gezien dat het van mij was. Toch leuk dat het dan na bijna een jaar weer boven water is.
Ik ben nog steeds een beetje aan het bijkomen van de Straô en ben blij dat het nu weer een jaar duurt eer het weer zover is, want ik was versleten gisteren.
Veel gelopen zaterdag. Eerst naar de boer in de Weelweg, toen naar het dorp, van het dorp naar het strand, wachten in de kou, daarna de halte bij het Koepeltje weer wachten op de paarden, daarna weer naar het dorp waar we achter de muziek aan een rondje rond het dorp deden, erg leuk!
En tussendoor natuurlijk veel foto's maken met een hond aan de riem. Sil reed niet mee, die zou gezellig met mij mee lopen, maar ik heb haar niet gezien, die moest zo nodig haar zus gezelschap houden, gelukkig waren er wel genoeg andere mensen ook op de been.
Met de muziek kwamen we langs huis en daar ben ik maar eens even gstopt voor een soeppauze. Daarna weer (lopend) richting dorp met Sil en Joop voor het ringsteken en het daarop volgende kroegengebeuren. Drie kroegen met live muziek. Ina en Martin waren er inmiddels ook bij. We haalden een pizzaatje, kwamen nog oude bekenden tegen en daarna met de voetjes van de vloer.
En nu begin ik zo langzamerhand weer een beetje mens te worden, ik ben tenslotte ook geen twintig meer hè.
We hadden weer het jaarlijkse Strao feest vandaag.
Ik ben er moe van, dus ik beperk me nu tot de filmpjes.
daar hoef ik verder niets aan te doen.
Morgen ga ik de foto's op het gemak eens bekijken.
Yara is duidelijk te herkennen omdat ze samen met haar vriendinnetje meerijdt op één paard. Silvia reed niet mee omdat ze toch al lichamelijke klachten had, dan doet een dag op zo'n paard daar geen goed aan.
Het zit er weer op, een geslaagde dag, ik heb er weer erg van genoten, vooral het rondje rond het dorp met Nut en Uitspanning uit Zonnemaire, heerlijk!
Gisteravond rond tien uur floepte de TV uit en alles wat daarmee samenhangt. Geen internet, geen wordfeut, alleen thuis, dus ik besloot maar naar bed te gaan.
Vanmorgen nog steeds geen signaal, maaar we konden wel bellen naar Zeelandnet. Gelukkig had ik andere bezigheden, want ik kon om elf uur al terecht in het ziekenhuis in Zierikzee voor een echo en gelijk bloed prikken. Mijn schildklier blijkt behoorlijk vergroot, dat verklaart ook gelijk de hartkloppingen en misschien ook wel de rare warme plek op mijn been, daar kon de dokter ook niets van maken, maar dat was wel waar ik eigenlijk voor ging. Warm maar toch eigenlijk niet, alleen maar het gevoel zo af en toe. En ja toen ik er toch zat besloot ik ook maar eens naar mijn keel te laten kijken, niet echt klachten maar toch... en het was een leuke vervangende arts, dat kan dan wel eens goed uitpakken.
En nu moet ik even wachten tot dinsdagmorgen, dan hoor ik meer, vooral de uitslag van het bloed is nu belangrijk verzekerde de arts in het ziekenhuis mij. De komende dagen zal ik dus vooral mensen tegenkomen die het ook aan hun schildklier hebben (gehad) of familie hebben die het ook aan hun schildklier hebben (gehad) of nog erger, eraan dood zijn gegaan (maar dat zeggen ze dan niet natuurlijk)
Ik heb eens gegoogeld en gelezen en er wordt me ineens zoveel duidelijk, er vallen meerdere kwartjes, het voelt als een opluchting, ik word er bijna blij van.
Verder in de tuin vanmorgen en toen ik een tijdje bezig was kwam ik deze tegen in het gras mos. Zou dat nu een orchidee zijn? Dat zou wel heel leuk zijn, want het is duidelijk een ander soort dan die ik bij de vijver heb.
Vanmiddag moest ik weer even naar Zierikzee en toen ik dat eenmaat gedaan had parkeerde ik de auto ergens bij de Schouwse Dijk en wandelde een rondje rond Schuddebeurs.
Of zoals we hier zeggen 'Schoddebozze'.
Niet al te ver, want toen ik belde kon ik gelijk over een uurtje al terecht bij de dokter, ik ga ook maar eens voor een APK keuring, net als de Spit, die nog steeds op een onderdeeltje wacht. Wel opgestuurd maar niet aangekomen. Hoe kan dat nu weer.
