Vanmorgen hadden we Ed op bezoek met een nestje pups die gechipt moesten worden, dat hadden we al eens eerder aan de hand en dat is natuurlijk altijd erg leuk.
Didi deed er heel voorzichtig mee, beetje snuffelen van weerszijden, het ging prima. Terwijl ik onderweg met pups altijd erg voorzichtig ben omdat ik denk dat ze er niets aan vindt. Deze vond ze in elk geval best leuk.
Ik zette een nieuwe trui op van wol die ik vorig jaar al kocht, deed wat in de tuin en wandelde een eind, zonder Storm deze keer. De kinderen speelden in de haven met vriendjes die ze vorig jaar leerden kennen. We aten kip met bloemkool en komkommer met de kinderen. Sil en Martin deden iets anders.
Te koud, teveel wind, het zijn nog geen echte zeilers, misschien morgen als het nog beter weer is, zoals ze beloven.
Ook voor onze logees niet leuk natuurlijk, maar gelukkig hebben we het weer nog niet in eigen hand.
Ik wandelde een rondje met de de hondjes, trok een halve trui uit, kookte rabarbermoes met Yara, waarvan ik vergat een foto te maken, want echt je weet niet wat je ziet hoor, zo groot is ze al. Ze vond onze zelfgebrouwen rabarbermoes erg lekker, ze kon de hele pan wel op zei ze, maar nu ze gezien had hoeveel suiker daarin ging zou ze dat toch maar niet doen. Joop en ik aten ook nog eens eikenbladsla, uit de biologische tuin in Nijkerk, erg lekker!
En zo doen we maar wat.
Hopelijk wordt het weer snel wat droger, die zon denken we er dan wel bij.
Vanmorgenvroeg kwam het met bakken uit de hemel, maar al met al is het toch nog een prachtige dag geworden. Zon en wolken, die zee komt van de winter wel weer, als iedereen naar huis is.
Tot mijn verbazing zag ik gisteren dat er een buitenplaats oudendijke komt, in de Weelweg nogal, zonder mijn toestemming... Ik lees de krant ook niet goed, want daar zal het vast wel in gestaan hebben. Het komt naast de erg rustige Camping de Fazant, zonde hoor, weg rustige Weelweg...
Dagelijks word ik gebeten door alles wat er in de struiken leeft en dat bezorgt me af en toe de nodige jeuk.
Vanmiddag een heleboel rupsen op het fietspad, dood of levend, er waren er veel van. Ik keek op de rupsensite maar kon niet ontdekken welke het nu werkelijk was.
Vanavond aten we de daghap en toen we terugkwamen had Storm zijn pyama al aan, rare hond.
Het laatste karretje staat volgeladen en netjes met het net eroverheen klaar om afgevoerd te worden door Joop. En maar commentaar leveren, wanneer ik nu eens ophou, terwijl hij alleen naar Zierikzee hoeft te rijden om de boel leeg te kieperen. Hij zou ook eens kunnen zeggen hoe mooi het eruit ziet, ofzo..