De nootjes gaan weer vallen.
Dat doen ze al een tijdje, maar meestal zit er dan nog niets in en hebben ze nog een wit jasje i.p.v. een bruin. Vanmiddag liep Didi weer eens met iets in haar bek, ik zag niets, maar je ziet het al aan de manier waarop ze kijkt, alsof ze wil zeggen: ‘Spannend! Ik heb weer iets wat ik nog niet ken!’
Ik hield het eens even in de smiezen en ja hoor even later begon ze druk te kauwen en eenmaal tussen de kiezen was er een krak en spuwde ze de boel weer uit, om het uitgebreid te besnuffelen. Toch at ze het nootje niet op. Simba deed dat wel, die kraakte ze ook en at het nootje op.
Zodoende toog ik met een mandje de tuin in, want als er drie liggen zijn er vast meer, dacht ik zo, maar dat viel tegen. Voor mij valt er nog weinig te kraken.
Lekker wandelweertje vandaag en dat deed ik dus ook. Ik reed een stukje mee met Joop die naar Zierikzee moest en liep door de Slikweg en langs plan Tureluur terug. Onderweg wat foto’s gemaakt, die staan hier. Vanavond aten we een hapje bij Salud, dat werd weer eens tijd. Het was er nog best druk, de toeristen zijn nog niet weg hoor. Op de terugweg flitste het in de verte, er ‘hangt’ een flinke bui in het zuiden. De gordijnen gaan weer dicht, het wordt weer knus binnen.
Dat is het weer en ik ook. Ik liep al weken te dubben of ik wel met dat krantjedoor wilde en vanmiddag had ik eindelijk genoeg moed verzameld om me terug te trekken, het is niets voor mij. Dat kan ik beter van tevoren verzinnen natuurlijk, maar zo gauw ik ja gezegd had begon ik al te twijfelen en toen ik moest gaan vergaderen al helemaal. Vandaar. Punt uit! Verder deed ik wat boodschappen en breide een paar pennetjes.
Het heeft gehoosd, natuurlijk ook hier, maar tussen de buien door was het gewoon droog en de temperatuur was prima! Ik had me wel waterdicht aangekleed, zodoende was ik toen ik thuiskwam doornat van het zweet, maar we hadden wel lekker twee uurtjes flink doorgestapt. In het tunneltje onder de N57 door was een gemeenteman glas bij elkaar aan het vegen, we maakten een praatje, het is elke dag weer raak daar, hij was het meer dan zat en vroeg zich af hoe lang het nog duurde. We hoopten allebei dat het snel voorbij zou zijn… Toen we thuis kwamen was er een spoor van bloed, ik loop al een week hele dagen met een doekje achter Didi aan, maar dit was anders. Het bleek dat een kussentje van haar achterpoot beschadigd was, in glas getrapt. Arm beest, ben je loops krijg je dat er ook nog eens bij. Gelukkig kwam vanmiddag de zon er ook nog even door, zo hadden we van alles wat vandaag.
En dan moet je nog een titel verzinnen na het schrijven van je stukje. Ik zat te verzinnen en keek tegelijkertijd tv. Rene Froger zong op de begrafenis van Conny Mus‘Bloed, zweet en tranen’, ze waren vrienden. Hij deed het prachtig en ik had een titel.
Die hadden ze zeker niet meer nodig, dacht ik toen ik de parasol zag staan, want zo uit de verte zat of stond er niets onder. Eenmaal dichterbij leek het gras onder de plu iets harder gegroeid dan ernaast, dat bleek alleen geen gras maar andijvie te zijn. Vijftig cent per krop en de opbrengst was voor Pakistan, dat mocht je dan in het lege Beceldoosje doen. Zoiets gaat me toch echt te ver. Zet het in je oprit, zodat je in elk geval kunt zien wie het doet, maar hier is in geen velden of wegen een huis of boerderij te bekennen, de volgende langskomer kan het zo in zijn zak steken. Ik vind dit meer anoniem bedelen eigenlijk.
Zondag is Conny Stuartoverleden, ze werd 96 jaar. Ze was ongeveer van dezelfde leeftijd als mijn moeder, die een groot fan van haar was en ook ik kan haar zeker waarderen, met haar prachtige rollende rrrr.
Heerlijk om te wandelen, maar ook het strand zat nog behoorlijk vol en daar snap ik dan weer niets van, want ik werd compleet gezandstraald toen ik er langs liep. De rest van de middag nog een stukje gebreid, het tweede pand is al opgezet.
“Hoeperdepoep”, zei Joop toen hij binnenkwam, ik weet ook niet waarom. “Hoe het verder gaat weet ik niet meer” ging hij verder. Nou dat wilde ik toen wel even zingen natuurlijk:
*Hoeperdepoep zat op de stoep, kom laten we vrolijk wezen Hoeperdepoep zat op de stoep, kom laten we vrolijk zijn. Laat ohons, laat ohons, vreugde maaaaaken, vreugde maaaaaaken, Laat ohons, laat ohons, vreugde maken met muziek!*
Vanavond even uitgewaaid op het strand, het was er rustig dus Didi kon lekker even rennen en natuurlijk waren er ook nog wel een paar speelkameraadjes. De loopsheid wordt gelukkig al wat minder. Vanmiddag een hele tijd zitten breien, het wordt al een hele lap en het gaat lekker, komt wel goed met die trui, mocht iemand daaraan twijfelen. Iris en Pascal met de kids waren nog een nachtje op doorreis in de caravan, dat was even gezellig nog gisteravond. Ze lagen lekker droog in elk geval, terwijl de regen op het dak kletterde, wat een water is er gevallen!
