De kinderen vermaken zich vaak met Didi. Vandaag hadden ze waterballonnetjes, heel leuk natuurlijk, want zo heb je iets en zo is er niets meer op een gekleurd flubbertje na en Didi vindt alles prachtig. Vanmiddag waren ze naar de Kermis in Zierikzee en ik deed een rondje. Ik had beloofd vandaag pannenkoeken te bakken, want die van oma zijn natuurlijk het allerlekkerst, alles stond ook al klaar, toen de bel ging……
“Hallo” riep ik in de hoorn
“Hoi Petra hier”, klonk het aan de andere kant.
“Petra?” mijn geheugen draaide op volle toeren, wie zou het zijn, ik ken niet zoveel Petra’s…
Het bleek mijn nichtje, dochter van mijn zus, samen met man en kind.
Leuk!
Als het contact met je zus een aantal jaar niet goed is, raak je de rest van de familie ook kwijt, zo gaat dat, al was Petra hier een paar jaar geleden nog wel toen wij een feestje hadden. Janny heeft vier kinderen, mijn enige neefjes en nichtjes. Natuurlijk heb ik ze wel groot zien worden, maar het is jammer als het dan ineens stopt en hun kinderen heb ik zodoende nooit gezien.
Ze hadden vakantie en waren in de buurt. We hebben gezellig een tijdje zitten kletsen en hun zoontje vermaakte zich weer met Yara en Levi. Maar ja, het werd later en later en er werden broodjes met hotdogs gemaakt in de caravan, zodoende zijn de pannenkoeken verzet naar morgen.
Het is natuurlijk heel normaal en als je dagelijks uren in de file staat zie je er genoeg, maar dat doe ik dus niet en zo rond deze tijd met al die vakantie drukte, kijk ik toch weleens mijn ogen uit. Ik lees ze ook allemaal en deze kwam ik dus vanmorgen tegen. Prachtig toch! Dit stond er ook op en dit. Dit is de site, gewoon shirtjes :) En dit is de andere.
Even verderop kwam ik een vader tegen met een jongetje op zijn nek. “Hoe heet jij?” vroeg het jongetje “Ria” was mijn antwoord “en jij?” “En hoe nog meer?” ging het jongetje verder. Ik gaf antwoord, maar de vader vond wel dat het nu ook het jongetje zijn beurt was om te antwoorden. Hij kon er even niet opkomen en noemde toen de achternaam van mama, dat was niet goed vond papa. “We zijn aan het oefenen”, vertelde hij. “U merkt wel, het zit nog niet erg diep”. (U?)
Hard in de tuin gewerkt vanmorgen. Er is alweer een hoop uitgebloeid dat opgeruimd kan worden. De grond is niet al te droog, dat trekt makkelijk uit. Daarna deden we een rondje met een mooie buienlucht in de verte, gelukkig waaide hij de andere kant uit. We kwamen een Twitteraar tegen, hij deed een rondje op de fiets samen met zijn vrouw, altijd leuk als je elkaar dan zo in het voorbijgaan herkent, we hebben even een praatje gemaakt. Vanmiddag zijn de kleinkinderen weer gearriveerd voor een weekje in de caravan, deze keer met hun papa. Hopelijk zien we dus de komende dagen niet al teveel van zulke luchten als op de foto, al was het hier wel de hele dag droog gelukkig.
Vandaag deed ik de bank in de was. Toen ik er gisteren even op ging liggen vond ik dat hij stonk, een goede reden om hem vandaag eens even uit te kleden en in de wasmachine te stoppen. Zo’n handige bank krijg ik nooit meer, ben hem ook nog lang niet zat, dus hij mag nog even blijven, schoon en wel.
Mijn ‘stikje stelt niet zoveel voor en het is ook nog behoorlijk ingekort, misschien moet ik het toch maar gewoon aan anderen overlaten die dat beter kunnen.
Joop en ik deden een borreltje bij het kacheltje, hadden een paar zoete herinneringen en bespraken wat zaken die je eigenlijk alleen bij het kacheltje bespreekt, daar zijn zoete zwoele zomeravonden voor.
De olijven van de foto zijn ook zoet, ik had ze nog nooit geproefd, de eerste hap is ook even wennen, maar daarna smaken ze naar meer.
Morgen plaatje 150, ik denk er lang niet iedere dag aan.
Hard in de tuin gewerkt vandaag en een flink eind gekuierd, het was geen foto weer en ik zag ook niks leuk, vandaar maar even mezelf, niet dat dat leuk is natuurlijk, maar ik heb even niets anders. Verder alles goed hoor, met jullie ook?
Heel hard in de weer geweest vandaag, heerlijk! Soms gaat het gewoon vanzelf. Ook vanmiddag een nieuwe Kong gehaald voor Didi, want ze was er toch wel vaak heel zoet mee en we kunnen hem maar niet vinden. Deze is een maatje groter dan die ze had en zwart, de andere was rood, dus mocht hij nog terecht komen dan heeft ze twee verschillende (of dat beest dat iets interesseert).
Kregen we toch zomaar een leuk aanbod vandaag voor een nieuwe Spark in de bus. Joop ging er zelfs eens bij kijken, allemaal leuk hoor, maar er kan niet eens een trekhaak onder en wat moeten wij nu zonder. Nu hebben we twee nieuwe bandjes onder onze kanarie en kunnen daar weer een tijdje mee voorruit. Veel voordeliger ook.
Straks eerst eens een pizzaatje eten op het dorp, samen met Ina en Martin, dat werd een keertje tijd deze zomer, hij is alweer bijna om. In augustus krijg ik alweer dat nazomer gevoel…
Nou, ‘t valt alles mee hoor, we krijgen de hoordingens wel vergoed door onze eigen verzekeraar, waarom Joop die nog niet gebeld had weet ik ook niet, zulke dingen laat ik altijd maar aan hem over. ‘t Balletje hebben we nog niet gevonden, maar die liggen er ook nog genoeg in de winkel. ‘t Duivenhok is nu helemaal over en staat netjes onder het afdak te wachten op wederopbouw. Eerst maar eens een beetje rustig aan, soms kan een mens zich ook teveel op zijn hals halen, zeker als je geen twintig meer bent.
