Gisteravond deed ik even een wijntje bij de buuv we keken wat foto’s van vroeger die ze tevoorschijn had gehaald om een collage te maken. Veel daarvan had ik nog nooit gezien en als je er dan zelf ook nog op staat is het altijd weer verrassend. Er zat ook een foto van de Surf Inn uit 1988 tussen. Jammer genoeg kan ik er geen vinden hoe het nu is, maar dat komt wel een keer, vanavond toen ik er langs liep was het al te donker.
Behalve wat boodschappen niets gedaan vandaag, ik ben moe, versleten is meer het goede woord, beetje depri ook, het zal wel met elkaar te maken hebben.
‘t Is en blijft een wereldnummer, vandaar maar even tevoorschijn gehaald op deze 3de september, die ik volgende week allicht alweer vergeten zal zijn, want de dag verliep weinig anders dan de vorige twee. Het enige verschil was dat vandaag Silvia nog even gezellig een bakje koffie kwam doen, ze moest naar de tandarts.
Morgen weer verder, of misschien neem ik wel een snipperdag ;)
Gelijk na de koffie weer verder gegaan waar ik gebleven was gisteren en lekker opgeschoten. En daarna deden we weer een rondje, net als gisteren dus. We aten vanavond heerlijke volkorenpannenkoeken. Het meel was gemalen door molen de Lelie, daar kregen we laatst met de autoritallemaal een pak van. Ze smaakten heerlijk, al heeft Joop ze liever van wit meel, daar kan je er namelijk meer van op.
Een heerlijke rustige dag vandaag. Vanmorgen lekker vroeg de tuin in gedoken en geknipt en gezaagd waar nodig, tussen de buren en ons. Nog lang niet klaar natuurlijk, maar wel lekker opgeschoten en te zien aan het weerbericht komen er nog een paar zulke dagen. Morgen weer verder. Daarna deden we nog een rondje want met een extra mergpijpje ben je natuurlijk niet de hele dag zoet. Ik kreeg een paar broeken thuisbezorgd, ze passen dus de helft kan terug.
Wat een hoop meer of minder bekende mensen gaan er de toch de laatste tijd dood, er gaat bijna geen dag voorbij en vaak ook best nog jong. We zouden toch allemaal steeds maar ouder worden met z’n allen… zomaar plotseling, niemand had er eigenlijk op gerekend. Ik kwam vanmiddag mijn oude buurvrouw tegen, nieuwe knieën en binnenkort weer ergens anders een nieuwe kogel, het gaat maar door en zij heeft het geluk dat ze nog erg goed van geest is en lekker op zichzelf woont op haar 89ste. Een mens moet toch maar afwachten wat hem of haar te wachten staat. Wat dat betreft pieker ik wat af en natuurlijk weet je het nooit, maar ik heb al zoveel doemscenario’s gezien, dan is het maar goed dat ik af en toe nog lekker in de tuin tekeer kan gaan, verstand op nul en zagen.
Honderden van zulke foto’s heb ik misschien al gemaakt, maar natuurlijk geeft geen enkele van die andere zo goed het beeld weer zoals het vandaag was. Dat vind ik tenminste. Ik reed mee met Joop naar waar de taxi’s staan en liep van daar weer terug naar huis, lekker met de wind in de rug. We kwamen langs de dierenarts en stapten even binnen om te wegen, Didi haalt nog net de 30 kilo niet. Eenmaal thuis scheen de zon zo lekker dat ik er languit in ben gaan liggen, even lekker opwarmen na al die regen van de afgelopen tijd, dat is goed voor een mens.
Lekker hoor, het strand raakt alweer aardig leeg. Nu was het natuurlijk ook niet echt strandweer, meer uitwaaiweer, maar ook daar maakten weinig mensen gebruik van.
Vanmorgen eerst één van de rozemarijn struiken verplant, weggooien kan altijd nog, misschien slaat hij aan daar waar hij nu staat, veel wortels hebben ze niet. Ook dat spitten moet ik niet teveel meer doen merk ik aan mijn rug, ik voelde het al aankomen en heb Joop de rest laten doen. We kunnen nu in elk geval vanuit de kamer in de vijver kijken. Verder heb ik nu het blad nog aan de bomen zit eerst eens een rondje met een spuitbus gedaan, zodat we weten wat er dood is.
De nootjes gaan weer vallen.
Dat doen ze al een tijdje, maar meestal zit er dan nog niets in en hebben ze nog een wit jasje i.p.v. een bruin. Vanmiddag liep Didi weer eens met iets in haar bek, ik zag niets, maar je ziet het al aan de manier waarop ze kijkt, alsof ze wil zeggen: ‘Spannend! Ik heb weer iets wat ik nog niet ken!’
Ik hield het eens even in de smiezen en ja hoor even later begon ze druk te kauwen en eenmaal tussen de kiezen was er een krak en spuwde ze de boel weer uit, om het uitgebreid te besnuffelen. Toch at ze het nootje niet op. Simba deed dat wel, die kraakte ze ook en at het nootje op.
Zodoende toog ik met een mandje de tuin in, want als er drie liggen zijn er vast meer, dacht ik zo, maar dat viel tegen. Voor mij valt er nog weinig te kraken.
Lekker wandelweertje vandaag en dat deed ik dus ook. Ik reed een stukje mee met Joop die naar Zierikzee moest en liep door de Slikweg en langs plan Tureluur terug. Onderweg wat foto’s gemaakt, die staan hier. Vanavond aten we een hapje bij Salud, dat werd weer eens tijd. Het was er nog best druk, de toeristen zijn nog niet weg hoor. Op de terugweg flitste het in de verte, er ‘hangt’ een flinke bui in het zuiden. De gordijnen gaan weer dicht, het wordt weer knus binnen.
