Even uitblazen

Als ik een paar dagen de benen uit mijn lijf heb gelopen, komt er vanzelf gewoon een dag dat er niks gebeurt, zoals vandaag.
Niet dat ik het dan erg naar mijn zin heb hoor, ik ben liever bezig, maar het lukt dan gewoon niet.
Vanmmiddag wel lekker een tijdje in de (o)zon gelegen en wat met mijn fototoestel gespeeld.

Gisteren heb ik via Hyves mijn achternichtje opgespoord.
Ik heb een foto van ons samen ook daar gezet.
Het was September 1963 en het was net 'aan' met Joop.
Mijn opa (Prince) was de broer van haar oma (Everwijn), de tantje Betje van mijn moeder.

Joop zit inmiddels ook op Hyves.
Hij wil ook graag vriendjes en vriendinnetjes.

Samen

klik

Alleen is ook maar alleen, ook al ben je dan omgeven door bloemen. Vandaar dat ik er vanmiddag nog maar een broertje bij heb gemaakt. Joop bekijkt het met angst en beven, die ziet heel de tuin al vol beschilderde stammen staan, maar voorlopig laat ik het hier maar bij, ook al zijn de blikjes nog lang niet leeg.....
Hoe zal ik ze eens noemen?

Toestand

klik

Na een dagje Hyven vanwege de vele regen, bereikt mij zojuist het bericht dat ik een geheime aanibber heb.
Wat moet ik daar nu weer mee.
De enige manier om erachter te komen is raden, of betalen.
Geen idee wie zoiets geks in zijn hoofd haalt, dus raden lukt niet.
Betalen begin ik natuurlijk helemaal niet aan.
Nu maar hopen dat deze poging helpt, want ik ben natuurlijk toch wel (een beetje) nieuwschierig

Voor en na 2

't Was zo'n donkere plek, daar waar de kleine caravan had gestaan, dat ik maar liep te prakiseren hoe ik het daar een beetje op kon vrolijken, de stam had ik een tijdje geleden al apart gezet. Gisteren toen ik even in Renesse was stond daar een bak met blijkjes verf, kleuren die eruit gingen en vieze etiketten, behoorlijk afgeprijsd, daar heb ik er een paar van meegenomen want het kwartje was inmiddels gevallen..... de stam moest een kleurtje krijgen. Daar ben ik vanmiddag dus een tijdje zoet mee geweest en toen de kleur er eenmaal op zat bedacht ik dat het een soort bloemenhaar op zijn bolletje moest worden.
Op naar Country Garden, de buurman, het moest wel iets knallends zijn, anders zie je het niet in de schaduw wat daar meestal is en op aanraden van Ed mooie begonia's meegenomen, lekker fel en ze kunnen goed tegen de schaduw.
De zinken emmertjes kreeg ik lang geleden eens van Truus, de blauwe pot van Joke en het aardappelmandje was ooit eens van mijn vader. Zo denk ik bij het zien ervan ook aan mensen die me lief zijn, want als ik nu uit bed kom 's morgens en ik doe het gordijn bij de voordeur open is dit het eerste wat ik zie, daar wordt een mens toch alleen maar vrolijk van!
Ik moet hem nog wel een beetje bijwerken want de verf liep door hier en daar, maar dat komt nog wel.

Tegelijk met de verf heb ik gisteren ook een pet gekocht, ik heb last van de warmte op mijn hoofd, dat heb ik nog nooit gehad eigenlijk, maar het gebeurt steeds vaker dat het niet fijn aanvoelt als ik in de zon loop en de behoefte heb de boel af te dekken, vandaar een pet, ook beter voor mijn ogen.

Oranje noten?

Tijdens het EK voetbal wordt er, als Nederland moet spelen, bij Salud gebarbequed met als extra attractie Maurice in speciale kledij.
A.s. vrijdag dus weer, dat mag toch geen enkele Scharendijkenaar missen. Ik heb geproefd gisteravond en het was heerlijk!
Zo, even reclame maken moet kunnen!

Vandaag ben ik heel de dag druk in de tuin geweest, knippen en wat snoeien, zodat alles beloopbaar blijft, zonder dat er elke keer takken in je gezicht zwiepen. Gisteren vond ik zowaar een notenboom, ik dacht dat het een andere zaailing was, maar toen ik hem eruit trok hing de noot er nog aan. Ik was er blij mee en had meteen een plek in gedachten waar ik hem wilde planten, daar stond al wat anders dus die moest er eerst uit en dat ging niet zo makkelijk. Joop moest erbij komen om te helpen en toen trapte ik met mijn stomme gezicht bovenop de noot. Ik heb hem geplant, nu hoop ik maar dat hij het nog doet....

Ardennenrit

Vrijdagmiddag vertrokken we op tijd richting Limburg. De Zeelandbrug stond open en achter ons stapte een vrachtwagenchauffeur uit om ons te vertellen dat het linkerachterwiel wel erg slingerde, net of het er elk moment af kon lopen. Zodoende durfden wij de brug niet meer over en hebben we gelijk rechtsomkeert gemaakt richting Rinus Roon voor controle. Er zat speling op het wiel, dat wisten wel wel, maar je neemt met zo'n rit in het vooruitzicht toch geen risico natuurlijk. Alles gecontroleerd een nieuwe ring (ergens) geplaatst en de speling was weg. We konden met een gerust hart onze rit vervolgen.
Na een gezellige avond bij Kees en Truus stonden we om een uur of acht alweer klaar om te vertrekken richting startpunt ergens in België. Het regende wel iets maar we besloten toch met open dak te vertrekken, dat was niet slim, want bij Maastricht in de buurt begon het echt te regenen, gestopt om het dak dicht te maken en zo verder te rijden.
Eenmaal bij het beginpunt aangekomen de teller op nul en daarna verder rijden op de instructies die op de lijst stonden....
"Na 980 mtr links"
"Eé?"
"NA 980 MTR LINKS!"
"En nu?"
"Na 2100 mtr T-splitsing rechts"
"Eé?"
"NA 2100 MTR T-SPLITSING RECHTS!"
Zo ging het dus ongeveer, twee dagen lang.
Gelukkig stond alles duidelijk op papier en kon ik het ook zo houden dat hij in elk geval de plaatjes kon zien, de afstanden was dan weer wat moeilijker.
Inmiddels was het wel droog geworden en kon het kapje weer naar beneden. Van tevoren hadden we afgesproken onderweg gezellig niks te pikken en van de omgeving te genieten, ik had wijn en kaasjes mee, dat kwam er dus helemaal niet van, het was een lange rit en we moesten behoorlijk doorpezen om een beetje op te schieten, want dit wilde ik ook niet missen natuurlijk.
Eenmaal aangekomen op de camping bleek er veel misgegaan te zijn met het reserveren en konden we kiezen uit twee kamertjes, in plaats van een caravan. Muffe kamertjes waar niet eens een raam in zat, wel een luik in het plafond maar dat was dicht en het zag er ook niet naar uit dat het open kon.
Gelukkig bleek dat later wel te kunnen en hadden we toch wat frisse lucht. De barbeque was leuk. Kennisgemaakt met een stel Amsterdammers en gezellig zitten kletsen. Op tijd naar bed, want zondag zou ook weer vermoeiend zijn.
En dat was het zeker, de rit op zich was wel korter, we vertrokken half negen en om ongeveer een uur of twee waren we bij het eindpunt, maar daarna moesten we toch ook nog weer naar huis, ook nog eens een ritje van 2,5 uur.
Onderweg naar huis dacht ik bij mezelf, ik doe het nooit meer, ik vind het niet leuk, het is teveel, het enige waar je mee bezig bent is die rit uitrijden en verder niet.
Vanmiddag zei Joop: "Volgend jaar weer hè..."
Ik ga er nog eens een paar nachtjes over slapen, voorlopig hoef ik helemaal niets....
Laat de zomer maar komen!

IenR.... maar dan anders

klik

We hebben heel wat kilometers gereden. Het begon met regen, maar later op de zaterdag werd het steeds mooier en warmer gelukkig.
Bijna op het eind van de eerste dag waren we vlakbij hun in de buurt, dus hebben we even een bliksembezoek gebracht. Erg leuk om ze eens in levende lijve te zien en voor mij eigenlijk het hoogtepunt van de hele rit.
I. schreef er zelf ook al over, dus bij deze de ontknoping van haar foto. Ik had mijn oranje ding aan en zodoende kwam ze op het idee gezamelijk in het oranje op de foto te gaan.
Het staat ons best vind ik, ook al houden we geen van beiden van voetbal.
IenR (de echte) zijn leuk en aardig, precies zoals ik dacht.

Morgen vertel ik nog wel wat meer van de rit. Ik ben er versleten van, even bijkomen.

Stukje rijden

We zijn er klaar voor.
Morgen eerst naar Kees en Truus, dan zijn we in elk geval al een eind in de richting en ook gezellig om elkaar weer even te zien.
Zaterdagmorgen vroeg op en dan maar de bolletjes en de pijlen volgen en zien waar we terecht komen.
Mooi zal het zeker zijn, maar ook erg vermoeiend, heel de dag rijden en kijken waar je heen moet.
Toen ik vanmiddag de route eens bekeek dacht ik iets bekends te zien, en ja hoor, we komen bijna langs hun huis. Eens kijken of het lukt daar even gedag te zeggen.
Zondag de rit terug en aansluitend huiswaarts.
Het klinkt misschien raar, maar ik zal blij zijn als het er weer op zit.
Ik weet nu al dat ik af en toe best bang zal zijn, al die haarspeldbochten, steil naar boven en net zo steil weer naar beneden. Achteraf valt het misschien dan wel weer mee, maar ik zie altijd leeuwen en beren op de weg.
Joop heeft beloofd kalm te rijden....
Afijn, we zijn dus even een stukje rijden.