Boswandeling

Klik hier voor nog een paar foto's

Vanmiddag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt in de Boswachterij Westerschouwen. Er waren genoeg paddestoelen te bewonderen, eikeltjes en denne-appels te rapen, want Yara is een groot verzamelaarster van alles waar er veel van is. Na afloop een patatje mèt in Haamstede en een ijsje toe. Het is nog een heel geprop in de auto, want als de kinderen op de achterbank zitten, waar laat je dan die grote hond. Gelukkig paste ze net voor mijn benen, want thuislaten is geen optie natuurlijk als je naar het bos gaat, dat is veel te leuk.



Hier nog een andere boswandeling waarvan ik ook nog maar sinds kort het bestaan ken.

Stilte voor de storm

Bladstil was het vanmorgen toen ik zo vroeg mogelijk (een uur of elf) mijn rondje deed. Ik was nog maar net onderweg toen Silvia belde dat ze al bij Rotterdam was, ik heb er stevig de pas ingezet daarna. De meeste polderweggetjes zijn weer besmeurd met , de boeren zijn druk met het binnenhalen van de aardappeloogst en Simba haar buik zit dan altijd helemaal onder de modder. Dan is de buitendouche een zaligheid, even met de douche buik en poten afspoelen en ze kan weer schoon naar binnen. De kinderen waren inmiddels ook gearriveerd, dus de stilte is voorbij. We hebben peetjes met vis gegeten, Yara vindt alles wel lekker maar Levi is een moeilijke eter, die vond alleen de vis lekker.

Oeps...

Ben ik toch een week verkeerd. Paps en mams hebben een uitje van het bedrijf waarvoor ze werkzaam zijn en ik dacht eigenlijk dat dat volgende week pas was. Gelukkig riep Sil nog even op MSN vanavond, of ik nog even zat te genieten van mijn rust, dat deed ik wel, maar niet met de gedachte dat dat morgen weer voorbij zou zijn. Wel dus, want dan komen de kindertjes weer voor een paar nachtjes logeren. Jammer dat het weer net wat minder wordt maar hopelijk kunnen we toch nog lekker een beetje naar buiten en anders moeten we iets anders leuks verzinnen, ik weet alleen nog niet wat......

Schildersgedachten

 
  

Mijn blik is eindelijk leeg, ik heb heel de achterkant van het huis er nog mee kunnen doen en nog een extra streekje zo hier en daar. De buitenlampjes zijn er allemaal afgeweest en hebben een sopje gehad, dus het ziet er weer piekfijn uit. Al kwastend word ik altijd wel steeds slordiger en niet alles was even schoon na het vegen met de handveger, ik schilder dan gewoon over het vuile randje heen en daarbij vraag ik me dan af of René dat ook weleens doet.

Verder moest ik aan Aargh denken, die bij de tandarts zat en hoopte dat het een beetje mee zou vallen. Zodoende gingen mijn gedachten ook terug in de tijd, hoe lang was het ongeveer geleden nu? Fotootjes erbij gezocht en op de linkse staat, sept. '96 ('huis weer van ons', staat er ook op, maar dat is weer een ander verhaal).

Het is dus op de kop af alweer tien jaar geleden, dat ik geopereerd werd en er een stukje bot uit mijn heup in mijn kaak werd gezet, ik heb daar een week voor in het ziekenhuis gelegen. Toen dat vastgegroeid was kwam er in december een tandvleescorrectie, dat is de rechterfoto. Dat gebeurde poliklinisch en was veel pijnlijker.

Eenmaal genezen konden de implantaten erin, er was nu bot genoeg. Die moesten toen weer vastgroeien en na een maand of twee konden er eindelijk weer nieuwe tanden in. Daarna heb ik een jaar gewacht en omdat de kaakchirug zo aandrong en het "vijf voor twaalf was" volgens hem, heb ik daarna ook de bovenkant laten doen, daar hoefde ik geen botopbouw, het lukte nog om er vier implantaten in te schroeven, met hetzelfde vervolgverhaal als van onderen, met ook nog een tandvleescorrectie waar ik niet op gerekend had.

Als ik het allemaal geweten had zou ik nog wel eens een keertje nadenken, maar soms is het juist goed dat je niet alles van tevoren weet, want wat ben ik blij met mijn nieuwe bekje. Geen klapperend gebit, maar een stevig vastgeklikt geheel. En zo denk ik ook dat Aargh straks heel blij zal zijn met haar nieuwe kiezen, geen gaatjes meer, geen kronen op wegrottende wortels, maar mooie helemaal nieuwe kiezen. Sommige mensen worden nu eenmaal geboren met een rotgebit.

Natuurlijk heb ik het al eens eerder verteld, maar ik kan er niet genoeg op wijzen. Kijk ook hier eens. En mensen die al vanaf hun zeventiende een gebitje hebben, hoe denken die dat dat over tien jaar zit?

Hard gewerkt

Het was heerlijk weer om lekker een beetje buiten te klussen. Ik ben verder gegaan met mijn schilderwerk en heb de wand bij de buitendouche gedaan. De verf die ik nu heb is net als die ik eerder had ook op waterbasis maar is taaier, vult groefjes en naadjes beter op, je kunt het lekker dik opbrengen en toch smeert het goed uit, kortom ik ben dik tevreden over Drywood. Ik ga door tot mijn blik leeg is, nog ruim twee liter denk ik, dat komt wel op morgen. Na het verven de laatste honingpotjes gevuld, Joop had inmiddels nieuwe potjes gehaald, zodat die rommel ook eindelijk weer weg is uit de keuken. Vanavond nog een rondje gedaan in het donker, dat heeft ook altijd wel iets vind ik, er zijn mensen die de kerstslierten rond hun huis alweer aansteken, ouden van dagen die in het pikkedonker naar de tv zitten te kijken en als er wel volop licht brandt kun je zo lekker naar binnen gluren....

Google

Google heeft me intussen ook alweer ontdekt, in mijn zoekmasjientje leverde het zoeken weinig resultaten op, maar ook daar komt zo langzamerhand weer verandering in. Ik zie net in het nieuws dat ze nu ook You Tube hebben overgenomen, wat een geld is daar toch mee gemoeid.

Genieten

Het was een dag met een hoog genotsgehalte, echt zondag ook. Lekker uitslapen (ook op zondag), wakker worden in de zon achter mijn pc met een lekker bakje Senseo (ik hoorde laatst dat dat eigenlijk geen koffie is, wat is het dan wel?) Ik moest lang stil zijn, Joop had taxi gereden en was zodoende pas tegen de ochtend thuis, dat is geen enkel probleem als ik alleen ben, logjes lezen en een spelletje spelen. Douchen kan niet want dat maakt teveel lawaai, dus daar moet ik ook mee wachten. Als rond een uur of twaalf Joop dan eindelijk wakker is, kan er pas wat actie ondernomen worden. Vanmiddag heerlijk gewandeld, erg druk overal, dat dan weer wel, want het is volop herfstvakantie. Eenmaal weer thuis was het zo langzamerhand tijd voor de tongetjes, buiten in de zon, met een Bockbiertje erbij.
De komende paar dagen wordt het nog wel redelijk weer, het schilderwerk moet afgemaakt worden, gras nog een keer gemaaid, nog een paar klusjes in de tuin, maar deze lekker luie zonnige zondag neemt niemand ons meer af.

Grijs en gerookt

Ik zag het vanmorgen al toen ik nog in bed lag, grijs en grauw was het buiten, Joop was al met de taxi op stap, dus heb ik me nog maar eens omgedraaid, verschil moet er wezen natuurlijk, er zijn werkpaarden en luxe paarden. In het begin van de middag was het nog wel even zonnig, juist toen ik mijn wandelingetje deed, daarna betrok het weer. Vanmiddag ook weer eens richting Burghsluis gereden, ik had zin in gerookte paling en zjn nu eenmaal de lekkerste die er zijn. Sinds vandaag hebben ze ook gerookte tong, daar heb ik er ook een paar van meegenomen, de paling is al op, maar de tongetjes bewaren we voor morgen. Sam zelf was er niet, zijn vrouw stond in de "winkel", ik heb naar aanleiding van een stukje bij Sebbo een tijdje geleden, eens gevraagd hoe zij de paling doodmaken, ze was niet erg blij met mijn vraag geloof ik, er zullen wel eens meer mensen naar vragen denk ik. "De mensen moeten niet zo moeilijk doen" zei ze, "de paling gaat in een bak met jozo zout (waarom ze dat jozo er speciaal bij zei begrijp ik niet), daarmee gaat het slijm eraf en dan worden ze achter elkaar gevild, in een uurtje is't gebeurd". Ze had duidelijk geen zin in een praatje, tenminste niet over dit onderwerp. Ach ja, ik zal er geen paling voor laten staan hoor, veels te lekker.
Vanmiddag heb ik Joop ook ingelicht over het ongelukje met zijn trui, hij keek wel even raar, maar ja, er was toch niets meer aan te veranderen, dat zag hij ook wel. Een klein Joopje zoeken of hem zelf aantrekken heeft ook geen zin, het is een stijf, vervilt geval.