Leven en dood
Ook als ze beneden aan de dijk lopen komen ze al gezellig een praatje met me maken. Ik had een keer vieze appels gekocht en daar nam ik er af en toe eentje van mee en een bos worteltjes is voor één maaltijd net teveel en voor twee te weinig, dus dan heb ook weleens wat en dat weten ze nu. Maar meestal niets. Er is ook een hond en die kent me natuurlijk ook al maar dat moet maar net treffen of die er ook is. Zulke dingen vind ik erg gezellig 's morgens en 's middags ook.
Even voor Irene. Met de hitte hadden ze een dazenbol en nu staat er nog een vliegenvanger, ze worden ook bijgevoerd en ze hebben veel ruimte hoor en een stal waar ze in kunnen, ze worden goed verzorgd. Ik zal nog eens een foto van de hele wei maken.
Er was een begrafenis onderweg, de tweede in een paar weken tijd in dezelfde bocht van de dijk. Deze was te voorzien maar niet minder erg, er stonden mensen langs de kant van de weg om een laatste groet te brengen. Raar om tussendoor te lopen, maar dat was dan mijn groet, ik kende haar niet goed, maar wel een paar keer gesproken.
Kijk een notenboom, zei Kees vier jaar geleden, er was nog geen noot te bekennen maar nu hangt hij vol, erg leuk! En mijn notenboom op Scharendijke staat er ook nog steeds, daar kijk ik toch wel steeds naar, die zal inmiddels ook wel vol hangen.
Alles ziet er erg verdord uit, na de storm zijn de meidoorns niet meer om aan te zien, vol met bessen, maar bijna geen blaadje meer te bekennen of ze zijn bruin en dat heeft toch niets met de herfst te maken denk ik.
Lekker gelopen vandaag. Vanmorgen was alles nog zo stil, de boeren hebben even rustpauze na de regen en de vreemdelingen zijn naar huis. Het wachten was op de lamp van Joop en die kwam lekker op tijd, zodat hij fris en fruitig aan de slag kon. Natuurlijk ging er nog wel wat mis met voorgeboorde gaatjes, maar ze hangen en branden en nu maar weer wachten op de duisternis. De spanning stijgt.
teveel spanning is ook niet goed voor de lampen…