Het was prachtig in de polder vanmorgen, met net genoeg laaghangende mist, echt een rondje om te genieten.
Daarna reed ik ook eens een stukje in de auto, samen met Joop.
Dat viel mee, je kunt ook gewoon rijden zonder dat hij uit zichzelf af gaat remmen enzo dat moet wel aangezet worden. Het is wel zo dat als je even moet wachten ergens voor, de motor uit zichzelf stopt en ook gewoon weer aan gaat als je gas geeft. Een sleutel is niet meer nodig als je hem maar in je zak/tas hebt. Druk op de knop en rijden maar, dat vind ik dan weer raar bij het uitstappen. Op slot hoeft ook niet, gewoon maar weglopen....
Cameraatjes zijn erg handig ook als je nog geen 92 bent.
Didi maakt het niet veel uit, hetzelfde kleed (gewassen en wel) en er zitten ook gewoon ramen in zodat je fijn naar buiten kunt kijken.
Het is een fijn stoer autootje, de richtingaanwijzer zegt: 'tik tok, tik tok', het lijkt wel een kip.
Joop reed vandaag een stukje Nederland door, de eerste 400km zijn een feit.
Ik kleurde in afwachting van de bestelde spijkerbroeken, 30% korting zag ik donderdag, op broeken die we toch altijd dragen, dus ja, dat deed ik dan maar, scheelt best en nog zie ik, dus als je je slag nog wilt slaan....
Nou dat was me het dagje wel gisteren, ik ben ook niets gewend natuurlijk en nu is het alweer laat.
Dat komt omdat ik graag naar The Voice kijk, ik kan er ook niets aan doen, maar ik vind het een geweldig programma. Joop niet en jullie ook niet natuurlijk, dat geeft niets, ik neem het ook niemand kwalijk, maar als dat aanstaat, kan ik verder niet op mijn pc werken want dan krijg ik allemaal strepen of het beeld wordt zwart en dat geeft alleen maar stress. Dus ik kijk en doe verder niets. Oh jawel, ik kleur, dat gaat wel.
Joop zat het grootste deel van de dag in de auto. Gelukkig had hij een paar afspraken en hij had zijn zonnebril in de Golf laten liggen, dus ja... en de zon scheen, dat scheelt ook.
Nou daar staan we dan voor onze ingepakte auto, dat was natuurlijk om te voorkomen dat we er gelijk naar toe zouden lopen. Eerst maar het papierwerk afhandelen en daarna uitpakken.
Wat een prachtig cadeau, je moet er even op wachten maar dan heb je ook wat.
Wij vinden hem erg mooi. Lager zodat ik gelijk met mijn voet bij de grond kan, bij de Golf moest ik me eerst naar buiten duwen voordat ik weer vaste grond onder de voet had.
Daarna volgde de uitleg van alles, er zit nogal wat in wat ik waarschijnlijk nooit zal gebruiken, maar ik ben wel erg blij met de achteruitrijcamera, zodat je ziet wat er achter je auto gebeurt.
Joop vindt al zulke extra's geweldig, alleen jammer dat de VW app niet werkte op zijn Huawei... bij Samsung ook niet altijd vertelde verkoper, maar goed mijn toestel is toegevoegd dus ik kan wel handsfree bellen al heb ik nog geen idee hoe.
Waarschijnlijk onze laatste auto, hier kunnen we wel een tijdje mee vooruit, we wachten het rustig af.
In Zierikzee nog even langs de opticien, Joop had gisteren zijn ogen laten meten voor een leesbril en alvast monturen gepast en apart laten leggen, zodat ik nu alleen nog hoefde te kijken welke het beste was. Nu ja, geen van drie was eigenlijk dat je zegt dit is hem dus nog even verder gepast, maar dat lukte toch snel.
Onderweg naar de auto kwamen we langs van der Krieke.....drie keer raden wat we daar deden.
Het was me allemaal een beetje veel van het goede, teveel eigenlijk. Bah.
Ondertussen goot het de hele dag pijpestelen, dus tussendoor ook nog een paar zeiknatte rondjes met Didi gedaan èn boodschappen, dat hoeft dan de eerstkomende dagen even niet.
We kennen elkaar ongeveer al zo lang als ik blog. Hans kwam in 2005 als eerste voorbij en eigenlijk tegelijkertijd was jij er ook met af en toe eens een reactie en later met je eigen blog en ook 'de Meisjeschool' deed mee.
Verslagen van tentoonstellingen van jezelf en medebewoners van de meisjesschool en anderen. Verhalen over Koos en later Boelie. Handwerkperiodes. Je ging wandelen, fotograferen, uitstapjes en alles met een meestal vrolijk of grappig tintje.
Jammer genoeg stond dat in de beginperiode allemaal bij web-log waar alles verloren ging. Dat vond je verschrikkelijk, maar je ging weer vrolijk verder met een nieuw blog, inmiddels ook alweer acht jaar geleden en niet te vergeten ook op Facebook, waar je op meerdere pagina's erg actief was, met tekeningen, etsen, schetsen, en foto's!
Intussen maakte je boekjes van alles wat je geplaatst had want het zou je niet weer gebeuren dat alles verloren ging.
In 2013 waren jullie samen een weekje bij ons in de blokhut, we wandelden en kletsten en leerden elkaar zodoende ook in het echte leven kennen. Didi was je lieveling en daarvoor ook Simba natuurlijk, gek op dieren als je was.
Lieve Thérèse, bedankt voor alles, je vele reacties, vooral de opbeurende als ik weer eens wat somber was.
Ik zal je nooit vergeten....
Heel veel sterkte voor alle achterblijvers, die jou nu vreselijk gaan missen maar wel met heel veel mooie herinneringen.
Je 'weblogmoeder', dat weet ik ook pas sinds vandaag, dank zij Hans.
Vannacht ging alles gelukkig goed, ik lag ingepakt tussen de badlakens maar dat bleek niet nodig achteraf. Goed en wel uit bed voelde ik het weer druppelen, dus ik zat alweer vroeg een kwartier in mijn neus te knijpen, dat leek te helpen en ik kon even Didi uitlaten, maar eenmaall terug aan de koffie op de bank begon ik alweer te druppelen.
Weer maar knijpen, je hebt het gevoel of je leegloopt zo akelig. Joop belde even met de dokter, want ik zag me al zitten knijpen de hele dag en gelukkig kon ik terecht.
Bloeddruk was uitstekend dat hadden we gisteren ook al gemeten, niets bijzonders te vinden verder en ik kreeg een neusspray mee (dat rijmt).
Hoe eenvoudig kan het zijn, nergens staat dat als je googeld op: bloedneus, wat te doen met een bloedneus. Geen spray of druppels te bekennen. Wel als je eenmaal weet dat dat kan, maar ja ik weet niet zoveel.
Geen bloed meer gezien nadien, het lijkt te helpen.
Niet ver gewandeld, het miezerde en het was waterkoud.
Een snotneus, dacht ik vannacht toen ik wakker werd, dus ik voelde eens of er nog zakdoekjes op mijn nachtkastje lagen, maar nee... Toen ik opstond voelde ik al dat er wat anders aan de hand was en eenmaal in de badkamer schrok ik behoorlijk toen ik in de spiegel keek.
Een bloedneus, ik kan me de tijd niet heugen dat ik die had. Mijn schone bed onder tot de vlekken tot de matrashoes aan toe, dat zou alweer een echte wasdag worden dus. Gelukkig scheen nu wel de zon. Alles weer droog, bed weer aangekleed en nu maar hopen dat het vannacht niet weer gebeurd.
De matrashoezen brachten we bij Weekra, want die van Joop nu ook gelijk maar in de was gedaan, begin van de middag konden we ze alweer ophalen, keurig schoon voor 11.50.
En nu maar hopen dat het vannacht niet weer gebeurt, ik moet er toch niet aan denken.
Lekker in de zon gewandeld en thee met Heleen.
Joop maakte de binnenkant van de auto alvast inruilklaar, nog drie nachtjes.
Het beloofde een mooie dag te worden vanmorgen, dat had de weerman ook voorspeld, dus ik nam me voor een paar wasjes te draaien zodat alles lekker buiten in de zon kon drogen.
Eerste wasje was klaar en ik had het net opgehangen toen de mist zijn intrede deed. De zon zou zich niet meer laten zien.
Toch ook nog maar de hondekussenhoezen gewassen, want die had ik ook al uitgekleed. Dat is altijd een nogal harige bedoening, uitzuigen, uitkloppen, na het wassen nog eens uitkloppen en nog is het allemaal haar wat de klok slaat. Wel iets minder natuurlijk en ze zijn weer fris.
Dat hoeft dit jaar niet meer. Hondebedden hoeven niet zo vaak, dat vindt Didi ook.
Dat derde wasje ligt er nog, dat komt nog wel als de rest weer droog is.
Veel heen en weer geloop zodoende, plus rondjes door de polder waar weinig te zien was.
Ik vind wel dat ik nu een Beaujolaitje verdiend heb, ièmand moet het toch opdrinken...
Een beetje saaie zaterdag. Op het dorp niet hoor, want Sinterklaas kwam aan en ik hoorde de trommels van de muziek. Sinterklaas kwam met de bus en liet zich rondrijden op een trekker met aanhangwagen, ik zag erg leuke foto's voorbijkomen op het grote boek, maar ja wij weten al wat ons cadeau is...
Het was koud zonder muts. Hier ben ik bijna thuis gelukkig en maakte gauw nog een paar foto's gemaakt voor mijn grote boek.
En dan ook nog maar een keer deze.
Ik moet vaak aan deze foto denken als ik daar loop.
Ik weet ook nog goed dat die bomen gerooid zijn, verschrikkelijk vond ik het, de Zuidweg was de Zuidweg niet meer.
