Mijn jas ziet er eigenlijk niet meer uit, je ziet precies waar mijn tasje hangt als ik mijn tasje niet 'aan' heb, hij is eigenlijk meer bruin dan zwart. Nu heb ik daar niet zo'n moeite mee hoor, maar het is uitverkoop en hij is eigenlijk net een beetje te dun voor de winter, al loop ik er al voor de derde winter mee, soms met bodywarmer eroverheen, maar zodoende liet ik ook eens drie jassen komen.
Dit was de eerste die ik aan deed, zat goed, paste goed, alleen een beetje poepkleur en geen leuke kleurige accenten, beetje saaie jas. De tweede was veel te dik en zwaar. De derde zag er leuk uit, erg duur (geen korting), leuke kleur, ik was bang dat ik hem erg leuk zou vinden, maar hij zat voor geen meter. Veel te klein ook al was het een M, nee weg ermee!
Icepeak is het, die van Joop ook, daar passen wij blijkbaar goed in. Niet al te dik (die van mij) en met gemak een trui eronder, allemaal eisen. De kraag is wat hoog, maar dat went wel, ik draag toch een sjaal want zonder tocht het in mijn nek.
Vanmorgen waren we ook al vroeg in de breiwinkel. De wol voor de trui van Joop zou nog wel even duren dus we besloten een andere kleur te nemen die wel sneller leverbaar was, leuk! Betere kleur ook. En omdat ik misschien toch nog een dag (of twee) moet wachten zag ik ook nog wat leuks, om alvast aan te beginnen (met korting). Nou ik ben weer even onder de pannen. Dikke naalden, dus dat gaat wel snel maar ook gauwer last van mijn armen. Zo kan ik varieren, stukje mijn trui, stukje kleuren, stukje trui voor Joop. De winter duurt nog even.
's Morgens krijg ik Didi niet goed mee, ik geef er maar aan toe dan zit ik zelf ook lekker snel aan de koffie. Maar vanmiddag had ze er weer zin in we moesten de Bosweg in vond ze en ik vond dat ook een prima plan. Als het niet lukt kan ik altijd Joop bellen, want het is natuurlijk wel zo dat het niet per se moet, weet dat beest veel hoever zo'n rondje is.
Ik noem het een rondje Mon Genie, zo heet het karakterestieke huis net buiten Brouwershaven, inmiddels een Rijksmonument. En op mijn zoektocht zag ik dat vorig jaar de tegels boven de ramen zijn opgeknapt. Dat was me ontgaan, maar nu leuk om te zien dat het netjes onderhouden wordt, want ik vind het een mooi huis.
De in 1911 gebouwde woning aan de Provinciale Straatweg, op de kop van de Delingsdijk, is op zich al een plaatje om te zien. Opvallend hoog en rank gebouwd, met verschillende kleuren steentjes en glas-in-loodramen. Het is één van de weinige objecten in (Noord-)Zeeland met Jugendstil-invloeden, omschrijft de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed de boerderijwoning.
Tekening ook weer klaar een beetje voorjaarskleurtjes gebruikt, dat geeft een mens moed.
Op naar de volgende, wol is nog steeds niet binnen, dus weinig afwisseling. Ik begin maar weer met een rondje.
De foto is een beetje wazig, mijn toestel stond verkeerd 'ingesteld', maar dat komt binnenkort allemaal goed, dit is één van de laatste wazige dus kijk er nog maar eens goed naar. Ik ga namelijk binnenkort een cursus fotografie volgen.
Wie had dat ooit nog eens gedacht, een cursus en ik, of omgekeerd... als dat maar goed gaat. Samen met Heleen, dus ik heb een stok achter de deur en begeleiding. Als ik nu net rond die tijd maar niet aan mijn ogen 'geholpen' moet worden, want ik denk niet dat dat samen gaat, eerst maar eens wachten wat de oogarts er van zegt.
Joop heeft vandaag alvast maar een scootmobiel aangeschaft. Dat duwen van die rolstoel viel niet mee vorige keer en eentje huren is ook niet goedkoop. Met het voorjaar op komst vier weken in het gips en daarna maar afwachten of het snel beter gaat. Zo kan hij in elk geval lekker naar buiten. Er was er toevallig eentje in de buurt te koop, ik kan hem brengen en dan kan hij zelf terug rollen, dat scheelt, want we hebben geen trekhaak meer en ook geen kar, het wordt minder en minder. Volgend weekend kan hij hem ophalen.
Jaaa, de narcissen aan de Zuidweg bloeien, die zijn altijd erg vroeg.
Erg koud vandaag, het leek wel winter.
Ik had het gisteren wel zo hard mogen roepen, dat ze nog niet bloeiden, want vanmorgen zag ik ze opeens! Ik kon toen geen foto maken want Joop had mijn hulp nodig bij het terugzetten van de bijtjes.
Maar eer ik er was belde hij al, het was al gebeurd. De bijen hadden het voer om de winter door te komen allemaal al op natuurlijk en dat scheelt zo tien kilo en wachten is natuurlijk ook zowat.
Maar goed de boer is zijn mest kwijt en de bijen staan weer op hun plek, want bijenkasten verzetten is eigenlijk helemaal niet goed. Vanmiddag keek hij ook nog even bij ze binnen, alles was in orde en volgens Joop waren ze hun broednest al aan het uitbouwen, veel te warm om op een kluitje te zitten blijkbaar.
Vanmiddag de sneeuwklokjesfoto gemaakt, het was donker weer en koud, ik had geen zin in een lange wandeling, bij de kachel was het beter.
Geen foto's gemaakt vandaag en eigenlijk ook geen bijzonderheden te melden, dus ik dook weer eens in de archieven.
Vijf jaar geleden lijkt nog maar zo kort en ik blijf het bijzonder vinden hoeveel foto's ik heb van ons huis nog voordat we er gingen wonen, want daarvan was hier nog geen sprake, begin 2015.
Dat huis daar op de hoek staat al een tijdje te koop, splinternieuw, casco dat wel en niemand wilde het hebben blijkbaar en het zou ook nog een jaar duren voordat wij eens beter keken.
Wij hadden toen nog hele andere dingen aan ons hoofd en voor mijn gevoel lijkt het wel twintig jaar geleden, want zo leuk waren die dingen niet en ik denk er eigenlijk nooit meer aan, maar door zo'n foto komen dan wel weer allerlei herinneringen naar boven, het zou niet ons leukste jaar ooit worden.
Wel waren er op 6 januari de eerste sneeuwklokjes, die heb ik nu nog niet gezien.
Een rondje Schapeweg of Langeweg, net hoe je het noemen wilt, vanmiddag. Niets blijft hetzelfde dat blijkt nu wel weer, voor jullie geen verandering, maar voor wat een vergezicht op Zonnemaire betreft is er wel degelijk iets veranderd. Dat komt nog weleens aan bod.
Joop ging vanmiddag nog maar eens naar de voetendokter in het ziekenhuis, die afspraak was vorig jaar al gemaakt toen zijn voet zo erg pijnlijk was na de wandelingen van twee dagen achter elkaar. Hij kwam thuis met een stapel papier maar keek wel enigzins opgelucht....
Er gaat een operatieve ingreep komen wat de achillespees betreft. Die wordt verlengd. Hij heeft daarvoor vorig jaar al weken in het gips gelopen, maar de stand was alweer (bijna) terug bij het oude. (en het was ook geen ontstoken peesplaat).
Het lijkt nu beter te gaan omdat hij bijna niet loopt, maar zo gauw hij weer een wandeling gaat maken zal hij weer pijn krijgen beloofde de specialist, dus er zit niets anders op. Eind van de maand kan het waarschijnlijk al gebeuren. Een dagbehandeling en daarna weer vier weken gips. Hopelijk kan hij daarna eindelijk weer gewoon uit de voeten.
'Niet schrikken morgenochend', zei Joop toen bleek dat ik nog wakker was. Hij was op stap geweest voor de duiven en was gestruikeld met van alles in zijn handen, jas, tas, telefoon, bril op zijn hoofd... en die was kapot, jammer maar helaas. De nieuwe is alweer besteld, het was juist zo'n fijn montuur maar dat was er nog gelukkig, want deze had hij nog maar net twee maanden..
Goed afgelopen zodoende, voor hetzelfde geld ligt je schedel in tweeen om maar eens iets leuks te noemen. We gingen slapen en vanmorgen bekeek ik het eens goed, het viel wel mee vond ik, maar in de loop van de dag wordt het toch steeds blauwer.
Laatst heb ik me aangemeld bij Suver Nuver en ik kreeg een proefzakje. Er zat een soort pasta in dus ik dacht, het is zalf, ik smeerde het eens op mijn neus en dat doet mijn neus best goed. Ik heb er niet bij stilgestaan dat de kokosolie die als basis dient hard wordt en het dus gewoon de basisolie was die ik kreeg toegestuurd. Het werd ook gelijk heel dun op mijn neus. Morgen eens beginnen om het in te nemen, want dat was de bedoeling. Pijntjes weg, lekker slapen, geen winterdip meer, er zijn veel mensen die er baat bij hebben en het is toch het proberen waard.
Een mooie zonsopgang vanmorgen, niet overdadig met rood en zo, maar wel grappige wolkjes. Didi had geen zin in het hele rondje en ik eigenlijk ook niet, het was koud! En vanmiddag ook nog.
Daarom poetste ik maar eens wat om warm te worden en ik was zoet met mijn tekeningen want die deden het ook niet meer. Afwachten of de eerste jaren het ook nog gaan doen anders laat ik het er bij.
En dit is de eerste van dit jaar.
Echt kleuren die je pakt als je december beu bent hè... maar ik heb hem netjs afgemaakt en misschien hang ik hem volgende kerst wel op...
Mir vindt het een rare kronkel, Heleen ziet er zelf geen kerst in, dus niet veel positiefs. Op de volgende ga ik weer beter mijn best doen, al heb ik dat totaal niet in de hand hoor, het heeft er ook mee te maken hoe ik me voel denk ik, nou zo dus.
Vorig jaar dacht ik steeds, als alles (..) voorbij is ga ik eerst een paar maanden huilen (van opluchting). Nu weet ik niet of het al zover is, maar ik ben alvast begonnen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1849-1856 van 8010 |
Volgende Pagina »
