Humraj stuurde me vanmorgen de foto die ik ook al op Facebook had gezien, Rita in een prachtige roze jurk.
'Ria mam look how is your grand daughter' . Leuk hè, heb ik er zomaar ineens een kleindochter bij. Op mijn antwoord dat ze zo groot was geworden zei hij dat dat kwam door de jurk, dat kan natuurlijk, maar gegroeid is ze ook zeker, ze is nu ongeveer dertien.
Ik had ook al bedacht om die foto ----> daar te gaan gebruiken maar dat was er nog niet van gekomen en zo'n prachtige jurk maak je natuurlijk niet zwart wit zoals ik ----> daar eigenlijk altijd doe.
Voor haar is dus ook de opbrengst van de tekeningen, voor wie het nog niet wist. Het geld voor het komende schooljaar is er al ruim voldoende. Na dit jaar is er nog twee jaar te gaan, ze gaat zich dan specialiseren.
In mei gaat Joop weer voor twee weekjes daarheen. De afgelopen vakantie van eind september was niet dat je zegt 'ik heb lekker vakantie'. Er waren plots wel twee kopers voor ons huis en dan ben je daar toch mee bezig en was de tocht eigenlijk ook niet fijn. Dus deze reis boekte hij eind vorig jaar al, maar ik dacht ik wacht nog even om het te vertellen tot alles rond is. Een tocht gaat hij niet meer maken, dat wordt te zwaar, maar gewoon gezellig een ontspannen rondje wandelen in de buurt, dat moet kunnen.
Eindelijk weer eens fatsoenlijk kunnen wandelen vandaag, zonder die akelige snijdende wind. Heerlijk! Didi genoot van de sneeuw, ook al was het niet veel. Een klein wit laagje, genoeg voor leuk en het geeft ook niet zo'n bende nadien. Dan kan volgende week het voorjaar beginnen.
Zoek de verschillen! We zijn er erg blij mee. Nu nog een voetenpoef.
Geen foto's gemaakt vandaag, veel te koud om wanten uit te trekken, daar had ik geen zin in hoor, dus ik zocht eens op 'ijs' in mijn archief en toen kreeg ik o.a. dit bord. Daar klopt dus niets meer van en daarom best wel leuk. Waar zou het gestaan hebben in januari 2009.
De dag begon met een stroomstoring, ik kwam er toevallig achter omdat ik even naar de wc moest. De klok van de kerk gaf geen licht en toen ik eens even naar buiten keek was voor de rest ook alles donker en stil, het was een uur of half vijf. Ik kon niet meer slapen.
Ik vroeg me af hoe het zou zijn als ik nu een hartaanval kreeg, hoe bereik je de dokter, kan de garagedeur nog wel open, ligt heel het eiland plat of alleen Zonnemaire, er spookte van alles door mijn hoofd en elke keer probeerde ik het lichtknopje zonder het geluid te laten maken zodat Joop niet wakker zou worden. Om ongeveer een uur of zeven begon de boel weer tot leven te komen.
Wij hebben te maken met mensen die alles wat anderen zeggen voetstoots aannemen. Onze vloerverwarmingsinstallatie is niet nieuw, dat stond ook nergens in de advertentie, maar wel degelijk, heeft altijd optimaal gewerkt en zal dat bij goed gebruik met gemak nog jaren doen.
We zijn er klaar mee, het lijkt een soort web waar je in verstrikt raakt en niet uit lijkt te komen.
Ik zag vandaag de verwarmingsmonteursbusjes af en aan rijden, allemaal storingen door de stroomstoring, of de extreme kou, of gewoon een kapotte pomp, te weinig druk, expansievat stuk, bevroren leidingen, noem het allemaal maar op, wij weten daar alles van. 'In gebreke', laat me niet lachen!
Vers drinkwater en af en toe een appeltje, maar zo heel hard gaat het hier nie
Vanmiddag deed ik een rondje Korteweg, goed ingepakt liep ik langs 'de Kreeke' bij Delst, waar we vroeger schaatsten op onze kunstschaatsen mijn vriendin en ik. We waren er goed in, we 'reden over'.
Inmiddels is de Kreeke flink geslonken en valt er volgens mij niet veel te schaatsen, als hijal dicht is.
De ijsbaan van tegenwoordig is vlakbij, gelukkig heb ik geen schaatsen meer anders zou ik het zomaar gaan proberen.. straks nog wel even kijken of er al koekenzopie is...
Toen we gisteren afscheid namen van ons huis, was het er nog lekker warm, zoals het altijd een heerlijk warm huis is geweest.
Afgelopen kerst hoorde ik van iemand die pas een dijkhuis had gekocht, dat de dag erna de verwarmingsketel het al begaf, heel vervelend natuurlijk en zoiets lijkt onze koper nu ook te overkomen, of tenminste toch de pomp.
Vanmorgen tekenden we het koopcontract bij de notaris in Middelharnis, het is nu officieel niet meer van ons.
Daarna brachten we nog maar eens een volle kar naar de milieustraat, de blokhut stond nog vol spullen.
Het ziet er niet meer uit allemaal, maar goed, ik hoef het niet meer te doen.
Niet meer maaien, knippen, snoeien, harken, vegen, schilderen, stoken, hout verslepen, noem het allemaal maar op. Ik zou blij moeten zijn, maar toch is het raar, ik moet er nog even aan wennen... we hebben er zesentwintig fijne jaren gehad.
En nu alweer bijna twee jaar op Zonnemaire, wat prima bevalt, dat niets doen ben ik allang gewend.
Echt zo'n dag dat je aan het wachten bent, niet echt natuurlijk want het is gewoon een dag en wel dinsdag en we deden gewone dingen zoals een wandeling en Joop ging nog maar eens naar Scharendijke voor wat dingen en eind van de middag nog een rondje met de koper door huis en tuin. Ik ging niet mee, geen zin om door een huis te lopen waar iemand anders een jaar woonde wat ook zijn sporen naliet, ik zou me alleen maar ergeren. Ik zie ze morgenochtend wel als we onze handtekening gaan zetten.
Wij wisten het al een tijdje, maar leuk om te vermelden is wel dat de koper van ons huis ook de loods er nog heeft bijgekocht zodat het nu weer één geheel wordt. De gemeente kan in haar handjes klappen, probleem Elkerzeeseweg ook weer opgelost.
Heerlijk wandelweer als je niet teveel tegenwind hebt, wel belangrijk om daar een beetje rekening mee te houden.
Het nieuwe papier bevalt prima, hij mocht het uitproberen.
De tekeningen die ik vorige week naar IenR verstuurde zijn inmiddels ook aangekomen, ze hangen zelfs al en natuurlijk is het altijd leuk om te horen dat iemand er blij mee is en ze gewoon ondersteboven hangt omdat ze vindt dat dat zo hoort. Super!
Hier ook nog maar een keer de Mont Blanc foto, het was in 1998 ben ik inmiddels achter. Twintig jaar geleden.
Het verhaal achter de foto is dat toen hij een foto wilde laten maken, zijn 'rolletje' vol bleek, hoe ouderwets klinkt dat! Een Duitser heeft toen een foto gemaakt en die later opgestuurd, gewoon met de post natuurlijk, afgedrukt en wel. Niks mail met een bestandje.
Lekker gewandeld met Janny en Freek. Later kwamen Joke en Wim ook gezellig nog even een borreltje doen.
Joop ging tussendoor ook nog even naar Scharendijke waar ons huis inmiddels weer leeg is, klaar voor de overdracht.
Het is wel koud maar lekker warm aangekleed is het heerlijk buiten, gezond ook! Kou is geen reden om binnen te blijven, nat en vochtig wel.
De zwamen landden met een klap op het ijs en hadden toen gelijk een gat om in te zwemmen, niets aan de vleugel.
Joop gaat elke dag trouw naar de sportschool, het gaat goed! Hij is er laatst achter gekomen dat hij de beta blokkers die hij nu ongeveer een jaar slikt 's morgens in moet nemen in plaats van 's avonds. Dat zullen ze best gezegd hebben maar hij heeft dat pilletje gewoon bij de grote hoop gegooid die hij 's avonds in één keer naar binnen gooit. Nu gaat elke morgen om negen uur de wekker.
