Gisteren was ik mijn bril verloren, ik zet hem zo nu en dan af omdat ik in de verte beter zie zonder en had hem in mijn tas gedaan, toen ik hem thuis weer op wilde zetten was hij er niet meer.
Ik had een stop gemaakt achter een boerderij omdat er honden aan kwamen die het baasje niet in bedwang heeft, ze wilde al omdraaien, maar ik seinde dat dat niet hoefde. Achter die schuur heb ik waarschijnlijk iets gedaan, ik zou niet weten wat, waarbij hij op de grond is gevallen. Gelukkig lag hij daar, er was nog niemand overheen gereden.
Bij mijn volgende bril wil ik weer een lees- computer bril en goed voor de eerste tien meter, dat moet toch ook mogelijk zijn, dan hoef ik hem niet op als ik wandel en doe een oude in mijn tas voor als het nodig is. Als ik boodschappen ga doen en autorijden moet ik hem wel opzetten en binnen heb ik hem ook gewoon nodig, het gaat alleen om de verte buiten, dat vind ik veel fijner zonder merk ik nu.
Vanmiddag een stukje met Heleen gewandeld en ik zie haar ook nog gewoon naast me lopen zonder, nog niet eens wazig :)
De boel begint hier en daar alweer wat te verkleuren voor het aankomende kleurrijkste seizoen.
Ik vind heel veel muziek mooi, hard, zacht, het maakt niet uit zolang het maar melodieus is en een goed ritme heeft. Jazz vind ik meestal niets aan, een hoop getoeter en gepingel en weinig lol, het is me te onsamenhangend, het ligt er ook wel een beetje aan, maar heel vaak vind ik er dus niets aan.
En soms spookt er dan ineens een nummer door mijn hoofd zoals vanavond op mijn avondwandelingetje, dan loop ik dat ineens te fluiten of te zingen als er tenminste niemand in de buurt is. Ik wist niet wie het ook alweer zong, maar dat is tegenwoordig zo gevonden. Je typt een regel tekst en het hele liedje komt in beeld, geweldig! Ik was er uit mezelf nooit meer achter gekomen.
Deze zoek ik elke dag wel een keertje op sinds ik hem zag ergens op Facebook.
Ze brengen een nieuw album uit voor hun 50ste jubileum en ik vind het zo mooi, zo... ja, dat kan ik dan niet omschrijven... de tekst, het filmpje... alles... mooi gewoon
Na de prachtige wolkenluchten van gisteren zag het er vandaag wel heel anders uit ineens. Ook mooie wolkenluchten maar weer heel anders van kleur.
Korte rondjes tussen de buien door en verder vermaak ik me met mijn nieuwe breiwerkje, niet te lang achter elkaar anders gaat het niet goed met mijn schouders.
Mijn tekening hangt inmiddels bij Margo, haar kleindochter bewondert hem hier. Ik ben trots. Ze had er al twee, maar nu kan ze eens wisselen vertelde ze als reden.
De aannemer zelf kwam de klus klaren vanmorgen, of tenminste toch erachter zien te komen hoe en waar. Nu hebben we twee gaatjes en blijkbaar het euvel gevonden. We juichen nog niet al te hard, maar het ziet er naar uit dat de verbinding van de badmengkraan op de wandplaat lekte. Ai zelfgedaan door Joop, nooit fijn natuurlijk, maar... als het daarbij blijft zijn we allang blij, geen verder hak en breekwerk. De vlek in de kamer droogt al, alleen hoe kan zoiets twee jaar duren eer het zichtbaar wordt.... Vannacht gaan we dus nog maar eens de meterstand opnemen, we willen nu wel zeker weten of er niets meer lekt voordat het weer dichtgemaakt wordt.
Ik ging tussendoor eens bij Ans kijken, ik was nog niet op haar nieuwe stek in Dreischor geweest. Eerst een nieuw breiboek meegenomen, altijd leuk en even later natuurlijk nog eens terug voor wol, ook leuk! Nee de trui waar ik mee begon is nog niet af, maar eerst even iets nieuws, iets anders, daar ben je soms aan toe. Ik wel tenminste.
De bloemen van de tibouchina bloeien maar een of twee dagen en daarna vallen de blaadjes op de grond, een leuk gezicht vind ik al die paarse 'vlekjes'.
We hebben sinds zondag ook een ander vlekje. Ik zag het al toen Janny en Freek er waren, maar wilde er toen niet over beginnen. Maandag keek ik nog eens het was wat groter leek het en duidelijker en dinsdag was het al duidelijk dat het lekkage was, het vlekje werd groter en groter.
Joop dacht de riolering van de douchebak en keek eens onder de bak met een spiegeltje en een lantaarntje, alles droog zo te zien, dat kon het niet zijn. Inmiddels blijkt het de warmwaterleiding te zijn, tenminste dat denkt hij. Daar zijn we nog niet klaar mee. De aannemer is inmiddels wezen kijken en morgenochtend wordt er een gaatje gemaakt op de overloop. Gelukkig ligt daar nog een heel goedkoop zeil, zonder onderlaag en niet geplakt zodat dat niet al teveel voeten in de aarde heeft, erger wordt het als heel de douche gesloopt moet worden, daar moeten we nog maar niet aan denken. Spannend, ik hoop dat ze het snel op kunnen lossen want daar wordt niemand blij van.
Vandaag gaf ik de tuin een grote beurt. Alle uitgebloeide oude lelijke dingen in de groene bak, een grote veegbeurt want ook hier veel haar dat overal achter en tussen waait. Alles netjes aan de kant voordat het gaat regenen.
De enig kattensnor die het nog goed doet staat in het randje aarde achter de schutting, die mag nog even door en misschien wat zaadjes neergooien. De klimop doet het allemaal geweldig goed.
Ik haalde ook de cactussen van Kees eens uit elkaar, ik dacht twee maar drie aparte wortelstukken die linkse is nog niet veel gegroeid of het middelste moet daaruit voortgekomen zijn. Afijn ze staan apart nu.
Ook weer gebeurd. Ik ben zo langzamerhand toch wel herfstklaar.
Een erg drukke dag vandaag. We waren lekker vroeg op en ik had er zin in. Ramen zemen binnen en buiten en alles wat daarbij komt kijken, zoals stof op de lamellen, stof op de planten, stof waar het ook maar tevoorschijn komt. Wasje draaien, wasje ophangen, wasje opvouwen. Hetzelfde met de afwas. Rondje rond Keesje met Didi, ondertussen een zak rommel oprapen, praatje hier, praatje daar.
En omdat ik me er al een tijdje aan ergerde de tekeningetjes die voor de garageraampjes staan 'opgefrist' met de nieuwe kleurtjes die lichtecht zouden zijn, gelijk een goede test.
Op de bovenste foto zie je ze zoals het was, daar heb ik nog niets gedaan, dus niet alle kleuren zijn vervaagd, sommigen vallen best mee ze staan daar nu toch al ruim twee jaar in de zon en het daglicht, wel achter driedubbel glas.
Na een paar weken niet, nu weer eens echt even in de maandagochtendstand vanmorgen, dat was best even nodig. Didi blijft maar verharen, anders hield dat nog weleens op maar het lijkt nu of er geen eind aan komt, misschien ook wel door de warmte, die brengt toch al met al wel wat teweeg.
Daarna een wandeling. Al weken zeurt Didi dat ze de Bosweg in wil, dus ik dacht 'laat het vandaag dan maar gebeuren' (dat is toch ook een liedje?) en we liepen de Bosweg in en gingen als een trein, maar ja dan komt er ooit de bocht en ik weet dan al dat ze daarna in elkaar zakt, maar eerst kwamen we nog poes tegen, altijd spannend.
Ik maakte wat foto's af en toe en bij Kijkuit staat een bankje waar we even gingen zitten, het maakt ook niets uit, we waren lekker buiten en in beweging en daar gaat het toch om.
Het is 'Laat het vanavond Gebeuren'de Dijk verveelt nooit.
