Het is een bende in huis. gelukkig treffen we goed weer. Schilderijen en frutsels allemaal naar boven en in de garage, planten naar buiten en verder staat vooral alles in het midden van de kamer, kortom de winterschilder is hier om netjes te maken wat wij niet konden, of niet de moeite voor namen voor de verhuizng.
Alle muren worden netjes glad gemaakt en twee keer gesausd. In het begin kijk je niet zo nauw, maar op den duur ga je je er toch aan ergeren.
Vanmorgen vond ik al dat we een rare zon hadden toen hij nog aan het opkomen was, maar dat bleek saharastof te zijn en brandresten uit Portugal en dat dwarrelde allemaal nog door de lucht vanwege orkaan Ophelia,zo gaat dat tegenwoordig.
Verder is alles rustig aan het front. Ik heb lekker zitten kleuren en Joop kocht een nieuwe tv, ja nee die oude was echt niet meer goed hoor... en KLEINNNN....
Er is nu toch wel reden tot enige vrolijkheid, ook al zei mijn moeder altijd dat je niet te vroeg moest juichen.
De kopers hebben inmiddels na een paar kleine aanpassingen van het voorlopig koopcontract ook getekend, dat lucht op, toch wat vastigheid, zover waren we nog niet. Nu is het wachten op het moment dat hun huis dat inmiddels ook in de verkoop is, verkocht is en van ons mag dat morgen zijn natuurlijk.
Ons huis blijft intussen ook nog gewoon te koop, dus iedereen met een hoger bod dan in dat contract mag zich melden. We wachten de verdere ontwikkelingen nu toch wat ontspannender af.
Het was heerlijk vanmorgen. Wandelen met mijn pijnlijke been gaat goed, traplopen iets minder. Bij Joop is het toch waarschijnlijk jicht in plaats van kruippijn, dus die wandelt even niet, of het moest alleen naar de kroeg zijn.
Een prachtig mutsje waarbij ik merkte dat hurken ook nog niet fijn is.
Deze bolletjes zag ik vanmiddag ineens. Jaren geleden dat ik die gezien heb.
En er passeerde me een fietserskoppel, ik keek de vrouw aan en dacht: 'hee ik ken jou.. ' en dan ga je verzinnen en ik wist het best snel aan wie ze me deed denken, ze was het wellicht niet, maar zij was ook jaren niet meer in mijn gedachten geweest. Ik heb gezocht op fb, daar is wel iemand met haar naam maar ik geloof niet dat zij het is, gek toch dat je dan twijfelt. Sommige mensen veranderen heel erg, terwijl bij anderen vijftig jaar geen streepje verschil maakt.
Ook een dag met een randje wegens het overlijden van Gerda, Vrolijkstipje of Juweeltje voor internetvrienden en bekenden, zo gaat dat, ook die gaan gewoon dood. We hebben elkaar een paar keer ontmoet en hadden verder eigenlijk wenig contact,
Joop heeft nu ook een zere knie, als dat zo doorgaat moeten we binnenkort toch maar aan een traplift gaan denken. Hij denkt dat het komt omdat hij eergisteren een paar uur op zijn knieen in de garage heeft gezeten, nadat hij eerst in de gasleiding en daarna in de waterleiding had geboord, leuker kon hij het niet maken.
Ik heb dat laatste dagen mot met fietsende hondjes, tenminste er zei iemand tegen me 'outernoeusmeeop' net of ik naar haar hondje blafte. Ik kan hooguit proberen het te voorkomen, dat deed ik vanmiddag dan ook, weer bij een ander fietsend hondje. Ik ging voor de kop van Didi lopen zodat ze het hondje niet zag, maar ja ze zag het natuurlijk wel en toen struikelde ik over haar en lag languit op straat. Het is toch allemaal wat.
Weer een dag voorbij, het was een mooie dag, maar wij kijken uit naar maandag dan komt de winterschilder.
Twee dagen, dat is beter, met deze ben ik wel weer blij.
Een beetje bijwerken nog hier en daar, daar had ik vanmiddag geen tijd meer voor want we gingen nog even proosten op de verjaardag van Wim. Het was erg gezellig zoals altijd en iedere keer zeggen we weer dat we het vaker moeten doen, zo gaat dat, maar dat geeft niet.
Joke had een schaaltje met lekkere dingetjes uit de oven, stokbroodje erbij, genieten! Dat ga ik ook eens doen!
Vorige week weer eens met wat oefeningen begonnen op mijn yogamatje maar dat heeft niet goed uitgepakt. Vooral mijn been waarvoor ik een tijdje geleden al eens bij de dokter was speelt behoorlijk op. Ik kan niet eens fatsoenlijk de trap op en af, erg pijnlijk. slijmbeurs- of peesschedeontsteking, ik weet het niet. Schouders kraken en doen ook zeer, eigenlijk ben ik één groot wandelend wrak. Wel gewandeld, dat gaat nog wel, ook al is het niet van harte.
Joop deed op Scharendijke even een leidinkje door de garagevloer, ik zal de details besparen, dat komt misschien later nog weleens ter sprake, maar dat zat ook niet mee. Hij moet het ook gewoon niet meer doen, genoeg geklust.
Wel vragen we ons soms af hoe het moet als alles achter de rug is, wat gaan we dan doen. Hier is voorlopig alles op orde. Dient er zich dan vanzelf weer iets nieuws aan, moeten we op zoek naar een nieuwe uitdaging (ik dacht het niet), of doen we gewoon lekker alleen dat waar we zin in hebben. De tijd zal het leren. Voorlopig is er nog niets afgerond.
Vanmorgen weer leuke post van Margo. De beloofde zaadjes van de wonderbloem, dat wordt weer spannend komend voorjaar. Als verrassing gelbolletjes erbij, doe ze in een groot glas stond erbij dus ik pakte een flinke vaas, dat was niet nodig, maar ze groeien nog steeds grappig spul.
We doen niet zoveel, tenminste ik niet. Joop heeft achterstand bij de duivenadministratie, die heeft het extra druk, dat krijg je als je met vakantie gaat dan blijft de boel liggen.
Het is een tijd van afwachten, je kunt niets doen maar hebt er wel mee te maken.
