Deze komt weer uit mijzelf. Ik ga nu bekennen dat ik bij de vorige iets raars heb gedaan, voor mijn doen dan tenminste.
Ik wist niet goed waar ik nu weer eens mee moest beginnen en hoe het ongeveer moest worden, zo liep ik een beetje te verzinnen op de dijk... en toen ineens zag ik de paaltjes en daar stond en staat nog steeds vanalles op. Ik maakte een foto en kijk, zo is het gegroeid.
Toch bevalt het me als de laatste het meest.
Zo en nu ga ik weer eens met rood en geel enzo aan de gang 
Nevelig dagje vandaag. Heerlijk gewandeld. Silvia logeerde bij Miriam en vanavond kwamen ze gezellig zuurkool eten, met een wijntje erbij natuurlijk. Gezellig!
Alweer een heerlijke dag vandaag, de mensen komen weer naar buiten, zitten lekker buiten op het terras of met een wijntje op de stoep. Veel fietsers, wandelaars met of zonder hond iedereen genoot!
Margo kocht vorig jaar al twee tekeningen van me maar ze hingen nog steeds niet... nu wel! En ik vind dat altijd erg leuk om te zien. Als je op de foto klikt zie je de tekening.
Ik ben toch best een beetje trots.
Wil je ook zo'n mooie tekening waarvan de opbrengst voor Rita in Nepal is, zet het in de reacties of mail me en het komt voor elkaar.
Zo langzamerhand wordt het echt weer wat voorjaarsachtiger, vandaag tenminste. We wandelden er vrolijk op los, met onderweg een tussenstop met thee.
"Hee, hallo! Waar loop jij? Ik loop in de Oostweg!"
"Ik loop in de Langeweg, ik ben zo bij het haventje"
"Oh dan draai ik wel om, ik zie je zo!"
En dan lopen we gezellig nog een stukje samen, drinken een kopje thee en dan moeten wij nog een stukje naar huis. Didi vond het welletjes.
Ik zag weer wel het ijsvogeltje, had mijn fototoestel in de aanslag, het staat er ook op maar niet goed zichtbaar, teveel schaduw. De aanhouder wint.
Joop begon de dag minder handig, bij de laatste tree dacht hij dat hij er al was, gelukkig rolde hij nog soepeltjes de kamer in.
Ik krijg de foto niet goed het was al te donker, het beste om deze dingen te fotograferen gaat het als je ze in de zon kunt leggen. En nu ben ik benieuwd, want ik vind het eigenlijk best moeilijke klanten die IenR. (en dat bedoel ik met een knipoog natuurlijk)
'tamelijk abstract zodat je zelf kan verzinnen wat je erin ziet', zei ze. Ik vind dat ik daar wel redelijk in geslaagd ben, al is het misschien niet abstract genoeg. De kleuren waren goedgekeurd, al lijkt het rood op de foto nergens naar, dat is veel donkerder, in het echt zijn ze gewoon mooier natuurlijk.
Vandaag ook contact gehad met de verkoper van de stoeltjes, de 10e of de 17e feb. zou de levering zijn, maar die is nu uitgesteld tot 2 maart. Dat lijkt toch nergens naar. Er wordt maar wat beloofd, want of er die 2e iets geleverd wordt is natuurlijk ook nog maar afwachten. Drieentwintig november was de bestelling.
Er staat inmiddels een nieuwe foto.
Ze zitten er maar een beetje kouwelijk bij wachtend op een voorbijzwemmend ontbijtje en ze staan ook niet goed op de foto omdat ik teveel moest inzoomen, maar het gaat me in dit geval meer om de kleuren en de witte dodden die met een beetje fantasie een hartje vormen, dat mag toch ook. Het zijn witte reigers.
Ik heb ook gewacht vandaag, op mijn Valentijn...
Geen stille aanbidders blijkbaar, want daar is Valentijn uiteindelijk voor bedoeld. Niet voor mannen die uitgerekend vandaag hun vrouw een bloemetje moeten geven en dan elkaar een fijne Valentijn wensen. Ben je gek!
De gedachte erachter is veel spannender.
Buiten koud, binnen schaatsen, we doen het maar weer goed op de spelen, ons landje kan weer trots zijn.
Weinig ijs op de sloten, vriezen doet het nauwelijks, maar de wind maakt het extra koud.
Verder weinig nieuws onder de zon wat mij betreft, de rest staat morgen in de gewone krant.
We doen de lamellen half dicht tegenwoordig, niet dat er niemand meer naar binnen mag kijken, het is voor Didi, dat ze niet iedereen langs ziet lopen en ineens blaft zodat Joop zich een hartverzakking schrikt. Nu doet ze dat niet zo heel vaak gelukkig en ik zie het meestal wel aankomen, het helpt wel geloof ik. Nog even en we kunnen weer lekker buiten wonen.
'Wat wij allebei mooi vinden is tamelijk abstract, maar nog net wel iets herkenbaars zodat we ons eigen verhaal erbij kunnen bedenken. ' zei Irene toen ze vroeg of ik een tekening voor haar wilde maken.
Nou en toen wist ik het wel natuurlijk! Deze mag in de stal heb ik gezegd, dan maak ik voor in de kamer iets sjiekers, maar ik kon het even niet laten.
Wat een heerlijke dag alweer. Rondje Oostweg is 's morgens ook best favoriet tegenwoordig.
En dan 's middags Schraphage op het gemakje, we worden tenslotte allebei een dagje ouder en aan het eind van de dag hebben we dan toch 10km in de benen.
Mooie wolkenluchten waar de knotten prachtig tegen afsteken. Van mij mag het voorlopig zo blijven.
