Ik dacht eigenlijk dat ze er met de koffie zouden zijn, maar ik had weer eens niet goed gelezen, het werd na de middag. Zodoende had ik wat tijd over en besloot de stoep eens onderhanden te nemen, alles was erg nat van de regen dus 'plantjes die ik niet hebben wilde' trok ik er zo met wortel en al uit.
Terwijl ik daarmee bezig was zag ik iets bewegen, ik keek nog eens goed en nog eens wat beter... geen vijver in de buurt maar het was toch echt een salamandertje. Hij bleef voorzichtig in het randje naast de stoep.
Ik heb hem maar laten doen natuurlijk, die vindt zijn weg wel en anders maar niet, zo gaat dat in de natuur.
Vanmiddag lekker gewandeld en ondertussen helemaal bijgekletst met Janny en Joop met Freek.
Wij blijven altijd een beetje achter want mannen hebben nu eenmaal niets met vrouwendingen te maken.
Update:
Ik had het toch goed want ik kreeg dus dit berichtje van een Salamandervriend van Scharendijke:
Inderdaad een salamandervrouwtje, alvast op zoek naar een overwinter plekje denk ik. Hagedissen zijn reptielen, geen amfibieën zoals kikkers en salamanders. Hagedissen kun je hier in zeeland wel vinden bij de Domeinen maar daar houd het wel een eind mee op. Hagedissen houden van droogte en warmte, salamanders van koud en nat!
Alles is lekker opgefrist vandaag. Ik zette de kamerplanten ook een tijdje in de regen om het zomerstof eraf te spoelen.
Niet veel gewandeld een rondje Korte weg was tot nu toe alles, verder scharrelde ik alweer wat in huis. Ik haalde kaarsen tevoorschijn, donker weer hè dan krijg je dat.... 'de krst komt er weer aan', zei ik tegen Joop, hij begreep niet waar ik het over had geloof ik.
Vanmiddag even naar de kapper voor de puntjes, zodat de onderkant weer wat dikker is en omdat het toch in de richting was ging ik ook even bij het tuincentrum langs en kocht een paar uhh.... kaarsen... zodoende aten we gezellig bij kaarslicht.
Op de foto de tabaksplant, die prachtige bloemen heeft, alleen jammer dat de blaren zo snel geel worden, maar misschien komt dat ook gewoon door de droogte, of verkeerde grond.
Vanmorgen was mijn bril klaar, dus ik gelijk naar Zierikzee.
Wat een verademing. Hij kijkt gewoon goed en zit lekker, is neutraal qua kleur want grijzig en bruinig. Die rare kleurtjes van de foto's was niet zo de bedoeling, misschien doe ik het nog over, maar eigenlijk vind ik het wel best zo, veel te warm.
Ik ben ook nog steeds erg blij met mijn haar, wel vreemd als mensen die je niet zo vaak ziet zoals op het feest afgelopen weekend, je niet herkennen of toch twee keer moeten kijken zo van 'wie ben jij ook alweer'.
Mensen kennen mij niet anders als tenminste met een ponny, maar ik heb echt alles nodig om een beetje volume te krijgen dus die ponny moet er ook bij anders heb ik èn een dunne ponnie èn dun haar, alles bij elkaar heb ik nog steeds dun haar, maar toch net ietsje meer.
Ik hoef het nu ook niet meer elke dag te wassen, heerlijk! Een paar spelden erin 's morgens en het zit! Nonchalante losse plukken kan ik ook wel uit mijn hoofd laten, dat worden stijve rechte steeltjes, daar is mijn haar gewoon niet geschikt voor, maar al doende leert men en ik weet wel nu al, dat het veel makkelijker is dan die korte pieken.
Oh ja en opmaken begin ik ook niet meer aan, ik vind mezelf veel leuker zonder en Joop gelukkig ook, hooguit een vleugje lippenstift of als het echt moet iets, ik heb het nog wel natuurlijk. Ik moet niet meer denken aan de tijd dat ik niet zonder gelakte nagels kon.
Wij waren een nachtje naar Limburg want daar viel wat te verbranden, dat noemen ze daar een vuurfeest. Kees verzamelt het hele jaar zijn snoei en tuinafval om er aan het eind van het seizoen een lucifertje bij te houden.
Didi was ook mee natuurlijk. Er waren kleine kinderen dus we hielden haar een beetje apart en hadden de kinderen gezegd haar niet te aaien, rustiger voor iedereen.
Ze kwam niets te kort en met de grotere kon ze het uitstekend vinden.
Toen iedereen er was verhuisden we naar de wei onder bomen met de door iedereen gebakken taarten en al het andere lekkers er was genoeg. Ik had een lekkere Zeeuwseknoppencake gebakken.
Joop vond het allemaal helemaal niet vervelend.
En toen ging eidelijk de fik erin... wat een hitte
Iedereen fotografeerde en filmde erop los Truus natuurlijk ook
en Taco de familiefotograaf
Toen alles verbrand was weer terug naar het terras voor de barbeque met uitzicht op de prachtige tuin van Kees
Vader en zoon bakten een worstje of wat
En nog ander lekkers.
Vanmorgen nog wat restjes opgemaakt en daarna weer op huis aan, het was druk onderweg, maar we zijn er weer.
Het was weer een geslaagd feestje en erg leuk iedereen weer gezien te hebben.
Voor het eerst sinds we hier wonen ben ik met beide voeten op de zolder geweest, het is hoog en ik durfde nooit en omdat ik een beetje aan het reorganiseren ben moest ik daar even wezen, tenminste, ik had iets nodig. Daarvoor moest ik altijd Joop aanspreken, dat is vervelend ik doe het liever zelf even, dan hoef ik ook niet te wachten.
Dus ik ging eens boven aan de trap staan, stok met haak mee dat is ook weleens handig als het niet tever staat en van het een kwam het ander en voor ik het wist zat ik erop! Wel richting rechtuit, de andere kant op doe ik de volgende keer, misschien, slik...
Maar goed de rommel is wat beter georganiseerd. Ik heb nu een rek op mijn kamertje, de technische ruimte is leger met net zoveel erin en de ruimte achter de kast op de slaapkamer is ook leger. Ik kan eigenlijk best goed opruimen en daar was ik druk mee vandaag, plus nog wat andere dingen.
Lekker wandelweer, we deden een fijn rondje. Zoals ik al eerder vertelde geloof ik, gaat het prima als ze aangelijnd is, zo gauw ik haar los doe komt er niets van terecht. Misschien heeft het ook wel met haar oog te maken, dat ze zich aangelijnd veiliger voelt. En ook al kan ze veel duidelijk maken door bewegingen of juist stil te geen staan, dit kan ze me niet uitleggen en misschien is het ook maar tijdelijk.
Even 'zwemmen' bij het haventje, dit is wel ongeveer het maximale of het moet echt heel heet zijn dan wil ze weleens echt zwemmen, ze kan het wel.
Zie je dat zeilbootje heel in verte, ik probeerde mijn zoom eens... als je wilt zijn de mensen herkenbaar, echt bizar en ook nog redelijk scherp.
Eenmaal thuis is het dan weer goed uitrusten.
Het lukt niet zo met tekenen en breien, ik ben er eventjes uit maar dat komt volgende week wel weer of de week daarop. Ben meer een beetje in het huis aan het scharrelen.
Er zit nog wel een oog hoor, het ziet er zo alleen wel erg gapend uit.
Hier begon het mee, de zon scheen prachtig door het golvende blad, goed genoeg voor een foto vond ik.
Toen ik daar mee bezig was zag ik plotseling iets springen, een joekel van een sprinkhaan bleek het te zijn. Eerst sprong hij steeds een stukje weg of kroop onder het blad, maar even later ging hij ervoor zitten.
Ik was wel een beetje bang dat hij op me zou springen, maar dat gebeurde gelukkig niet.
Mooi hè... en groen!
en als je de foto's aanklikt worden ze nog mooier.
Al weken ben ik tegen ze aan het praten, 'ga nou toch eens open, de zomer is bijna om', maar het duurde en duurde, tot een paar dagen geleden er eindelijk wat leven in de bolletjes kwam.
maar dan komt er dan ook wat uit, dan begrijp je pas dat dat even nodig heeft om tot ontwikkeling te komen.
Wat een weelde!
Suikerzoet, maar ik vind ze prachtig!
'Oe kan't zô hroeie' zou Piet zeggen, al zit er aan deze wel een steeltje en een worteltje.
