Vanmorgen spikkelde het al een beetje maar met mijn gele regenjas aan was een rondje goed te doen, gelukkig maar want de rest van de dag was één grote hoosbui.
De gemalen hadden al flink voorgepompt want er stond nog weinig water in de sloten. Ik weet totaal niet of dat zo is, maar het lijkt me logisch.
Verder veel zitten kleuren, het resultaat staat hier en hij hangt al, want ik vind hem zelf wel vrolijk, dat was dan ook het enige.
Vorige week zocht ik foto's voor iemand en kwam daarbij foto's van mijn vader tegen die ik eigenlijk vergeten was, ze zaten in het boek van mijn zus. Deze is nog van voor of net na de ramp op de Dreischor.
Hier met al drie strepen op Zonnemaire, nog steeds met fiets ik denk 1957 of zoiets
Wat was hij blij met zijn eerste brommer, een helm was nog niet nodig.
En dit lijkt toch een andere brommer? Ik weet het niet zeker.
Later gingen ze met een busje op dienst, dan kwamen ze af en toe koffie drinken.
Ik heb nogal eens aan moeten horen, je vader dit en je vader dat, vaak ging het dan om bekeuringen die ze gekregen hadden, onterecht natuurlijk, of kwajongens streken, maar hij deed gewoon zijn werk.
Het was een rotdag, koud, zuur, niks an, vandaar dat ik mijn vader er maar bij haal.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is Sil met haar nieuwe vriend Jan Willem. Het is al een tijdje aan, dus het werd een keer tijd dat we eens kennis maakten. Gelijk al meeeten want ze wonen niet naast de deur, dat maakte het voor mij extra spannend natuurlijk. Ik koos voor draadjesvlees, met rode kool en appelmoes en ijs toe en Joop had op de valreep nog een appeltaart gebakken.
Mir kwam ook kennismaken, dus we hadden een soort van vervroegde Kerstmeeting, met eindelijk weer een man erbij, leuk voor Joop ook want er zijn veel raakvlakken. We hebben gezellig zitten kletsen, genoeg te vertellen natuurlijk, zo'n eerste keer. We wensen ze veel geluk samen.
Verder was het een prachtige dag! Heerlijk gewandeld en gewassen ook nog, want ze kwamen pas eind van de middag. Nu even bijkomen van de drukte.
Machiel en ik kennen elkaar van de 3FM chat waar we in die tijd, zo rond de eeuwwisseling regelmatig zaten (hij verbleef daar als Wezli en ik was Tulpje). Regelmatig betekende dus dagelijks van 's morgens tot 's avonds, alleen een chatbox zonder foto's of andere flauwekul. Een soort Facebook maar dan nog erger omdat het maar een klein clupje was wat daar dagelijks uithing. In 2002 hadden we ook al eens een meeting, daar was hij toen niet bij, maar in 2006 kwam hij een keer naar Scharendijke, want ik had een door hem gemaakt kruikje gewonnen. Hij maakt prachtige beelden, in die tijd begon hij nog maar net.
En vanmiddag dus naar Zonnemaire, heel gezellig en herkenbaar want niets veranderd natuurlijk, geen van beiden ... We gingen samen naar de kerk en bekeken de tekeningen nog eens uitgebreid, maar ik begrijp dat hij eigenlijk thuis de keus al gemaakt had...
Hij nam er twee mee naar Arnhem een mooi slot van mijn expositie.
Na de kerst haal ik de tekeningen weer terug naar huis, wie weet komt er binnenkort eens een andere plek waar ik ze mag hangen en in mei is er weer een Beleef Zonnemaire.
Zoals het er nu naar uit ziet wordt onze kerst een week vervroegd, heerlijk! Het kan maar achter de rug zijn. Dat hield wel in dat ik nog wat boodschappen moest doen en wat te eten verzinnen, want morgen is het ook weer kerk en dan komt er van bijkomende zaken niet zoveel, ook al is het maar twee uurtjes. Als je wat ouder wordt is één ding op een dag extra te doen genoeg, voor mij tenminste. Daar komt nog bij dat de dagen niets voorstellen.
De tekening is nu af, hij is wat zoet vind ik en ik ben nu ook wel klaar met het gefriemel, dat moet weer eens anders, al weet ik nog niet hoe. Bij mij werkt toch altijd het beste dat ik maar gewoon moet beginnen, wel met het idee van 'niet teveel gefriemel meer' in mijn achterhoofd.
En dit liedje zit nu al weken in heel mijn lijf, dat moet er maar eens uit:
Gisteren werd mijn nieuwe accu geleverd, de kapotte kon niet meer gemaakt worden, het betrof het elektrische gedeelte en daar doen ze bij revisren niks aan dus geen garantie en gelijk maar een nieuwe besteld. Tegenvaller natuurlijk maar ik kan nu wel weer op de fiets naar Zierikzee en al was er wel af en toe een bui, deed ik dat ook en bleef gelukkig droog.
Verder zitten kleuren. Ik dacht dat hij af was maar er moest nog een heleboel gebeuren zag ik toen ik de foto gemaakt had, dat gaat soms zo.
Er viel niet veel te beleven vandaag, het werd ook bijna niet licht.
Rond een uur of vier deed ik nog een rondje en zag de schapen vanuit de werte, ze werden getraind, of de hond, of allebei... altijd een leuk gezicht.
Verder lekker zitten kleuren.
Nog een week, dan is de korste dag.
De foto is denk ik van eind jaren vijftig en komt uit het fotoboek van mijn zus, mijn moeder komt om het hoekje gelopen. Ik had mijn eigen fotoalbum er ook al eens op nagekeken maar daar vond ik niet wat ik zocht.
Een paar weken geleden toen we aanschoven aan de aanschuiftafel bij de Smisse, schoven de mensen die nu in het middelste huis wonen bij ons aan. Erg leuk en gezellig en ze vertelden veel over hun huis en willen graag foto's van vroeger als die nog ergens zijn. Natuurlijk zijn de betengelde wanden weg, maar heel veel is er nog wel. Vloeren, tegels, plafonds, schilderingen, noem het maar op, al het leuke is bewaard, vertelden ze.
Vroeger woonde de dominee daar, ik ben er nooit binnen geweest, dus ik weet ook niet hoe het was.
We waren het bijna vergeten maar gelukkig kwamen we nog op tijd aan op de bijeenkomst van de slechtziendenvereniging in Nieuwerkerk. Een snoepmiddag met thee / koffie met taart, hapjes en een wijntje met bitterballen. Iemand las een kerstverhaal voor, we deden een spelletje en de middag was om. Wim was er ook weer met zijn vrouw. In januari weer, misschien is er dan weer wel taart.
