Het enige moment vandaag dat ik mijn mijn wanten even uit durfde te doen, want wat was het koud!!
Ik verschuilde me even achter de boom, zodat mijn schaduw niet zichtbaar zou zijn, dacht ik, maar vanavond zag ik dat de boom daardoor zelf een gezicht kreeg.
Vanmiddag nog een rondje, maar het was nog even koud.
De winter is lang.
Er lag zo hier en daar wat sneeuw vanmorgen, ook op onze stoep en ik moest aan Aargh (Judith) denken, sneeuw schuurt zei ze altijd en ze nam dan haar kans waar om de stoep groenvrij te schuren. (waar is ze toch gebleven, ze had zo'n leuk blog)
Driftig begon ik te vegen met mijn ijzeren bezem, maar dat viel niet mee, de sneeuw zat grotendeels vast gevroren, ik hield het al gauw voor gezien en liep de polder in. Het was niet glad, alleen wat van die ruige sneeuw op de weg waarop je niet uitglijdt en de polder zelf was helemaal sneeuwvrij.
Hier was al volop geploegd deze ochtend, ik liep de andere kant op, er waren twee ijsvogeltjes, zo leuk altijd.
Oh en we hadden heerlijke ham/kaas croussantjes uit de zak van de bakker vanmorgen, even in de oven en smullen maar, morgenochtend weer iets anders, geen idee hoe het allemaal heet, lekker is het zeker.
Het was heerlijk vanmorgen! Eerst volop zon en wat later kwamen de buien binnendrijven, prachtig om te zien. Veel sneeuw heb ik niet gehad, een paar vlokjes maar.
De rest van de dag bleef het afwiselend, zonnig en af en toe wat wolken, sneeuw hebben we niet gehad.
Vanmiddag even naar Zierikzee naar de man die Bakt, ik was te laat voor brood, tenminste er lag niets meer in de winkel maar ze had nog wel een zak vol dat over was, veel brood, maar het zag er heerlijk uit dus ik nam het mee en deelde wat en op de koop toe deed ze er nog een zak krentebollen bij. Ze ging naar huis zei ze, een minuut later en ik was echt te laat geweest. Er was ook herrie in de straat, heel veel herrie, er werd glasvezel gelegd.
Nu ja voorlopig hoef ik niet naar de bakker.
Bloggen is ook hersengymnastiek...
Ineens zag ik op de foto van gisteren ook een hond staan en dan begint het... hoe heette die hond ook alweer? En dan halverwege mijn ochtendrondje kom ik erachter, ze hadden er twee met namen die bij elkaar hoorden en toen was het niet moeilijk meer, Monty staat op de foto, Pyton was er nog niet denk ik die kwam later pas.
Mijn gedachten gingen verder er moest een foto zijn met één van de kinderen en ik wist bijna zeker dat het Yara was, dus ik dook mijn archief eens in, nergens te vinden en als ik me daar dan eenmaal in vast gebeten heb moet en zal ik het vinden, het was Levi en ik was de i vergeten, op Levmont werd het niet gevonden.
Een foto uit 2003 toen ik net begon, het was braderie op het dorp en ik liep weer vrolijk met mijn fototoestel te wapperen, iemand moest het toch doen, dat gevoel had ik in het begin heel sterk. Mobieltjes waren er nog niet en als er iets te doen was was ik erbij om het vast te leggen... zo leuk voor later dacht ik dan en digitaal, zo makkelijk! En een beetje bewerken kon ik ook al snel.
Als er nu ergens iets te doen is wemelt het van de fotografen, plus de hele goegemeente met telefoon, dus ik voel me niet meer zo geroepen, gelukkig maar.
Er worden de prachtigste natuurfoto's gemaakt en filmpjes, bij mij gaat het tegenwoordig alleen om het vastleggen van mijn eigen omgeving op een zo leuk mogelijke manier.
Kijk en hier sta ik op dezelfde braderie, te bewegen op de muziek met de mevrouw van gisteren, rokend en al, zomer 2003. Ik durf best te beweren dat ik nu lekkerder in mijn vel zit dan toen.
Het is winter en je blikt eens terug, koud buiten hè!
Deze foto maakte ik precies 20 jaar geleden, ik keek weer eens terug omdat ik geen foto's maakte vandaag. Al vaker viel het bord me op en natuurlijk maakte ik een foto van de dame die daar staat en die ik ook wel ken, maar dat bordje van Pieter de Hoogh boeit me ook en vanavond heb ik hem eens opgezocht.
Kijk toch eens hoe mooi en wat een precisie, 400 jr geleden.
Pieter de Hooch (1629-in or after 1684) werd in Rotterdam geboren. Zijn opleiding als schilder volgde hij bij bij Ludolph de Jongh in Rotterdam en bij Nicolaes Pietersz. Berchem in Haarlem. In 1655 schreef hij zich als zelfstandig schilder in bij het schildersgilde van Delft. Zoals in die tijd gebruikelijk had De Hooch naast het kunstenaarschap nog een tweede beroep: hij werkte voor een linnenhandelaar. Pieter de Hooch specialiseerde zich in interieurs met mensen. Kenmerkend voor zijn werk zijn de vele doorkijkjes via vensters of gangetjes naar andere vertrekken.
Naast het bloggen fotografeer ik nu ook twintig jaar. Mooier dan het nu is zal het niet worden, want mijn camera moet erg compact zijn zodat hij in mijn tasje past, met de telefoon fotograferen vind ik erg onhandig en in mijn ogen niet mooi, maar dat zal helemaal aan mij liggen.
Een manier om de foto's eens anders te bekijken, wie weet of ik nog meer leuks tegen kom af en toe.
Het begint lopende band werk te worden dat kleuren.
Vorige week was ik bij de dokter voor een tubetje zalf en naar aanleiding daarvan moest ik een afspraak maken en nam ik de gelegenheid waar om ook een paar andere zaken ter sprake te brengen. Ik vroeg me namelijk af of er iets anders ten grondslag kon liggen aan de snelle achteruitgang van Joop, maar datgene waaraan ik dacht wuifde ze al snel weg.
Het is ook niet zomaar één ding wat hij heeft, begon ze, wat heeft hij eigenlijk niet! Hoeveel tia's heeft hij al gehad, weet jij het nog? (Nee natuurlijk wist ik dat niet meer) En bij elke tia lever je toch iets in, al is het meestal niet eens merkbaar....
Want dat hij nogal het één en ander mankeert (en gemankeerd heeft) is wel duidelijk en nu ook weer jicht. Ik ga er allemaal niet over uitwijden, maar het valt voor Joop zeker niet mee en nu ook al weken niet lekker even naar buiten kunnen voor een rondje.
Hij zoekt wel afwisseling, leest, speelt spelletjes, die zijn er genoeg, dus de verveling valt wel mee, maar toch , heel de dag zitten valt niet mee. Door de kamer strompelen gaat nog wel hoor en naar boven (met moeite) lukt ook nog.
En ik zit erbij en kijk er naar, hoe hij weer met zijn voeten zit te wiebelen omdat ze pijn doen, hoe hij om de minuut gaat verzitten en zit te zuchten... en dan ga ik maar naar boven, dan zie en hoor ik het niet, dat zei ik ook tegen de dokter.
En wat doe je daar dan, vroeg ze.
Kleuren, zei ik en ik werd er emotioneel van.
Ik vind het heerlijk en zat toch al heel veel boven, maar nu lijkt het voor jullie misschien een soort vluchten wat het ook niet is...
Het valt allemaal niet mee hoor dat ouder worden, bezig zijn, in beweging blijven, hobby's hebben, nieuwsgierig blijven, we weten het allemaal, maar als er dingen gebeuren die dat belemmeren ben je machteloos.
Vooral regen vandaag, of toch miezer en somber, maar vanmiddag ook eventjes zon.
Ik wandelde een fijn rondje in de kou en kwam weer lekker bij mijn positieven, zonder wandeling is mijn dag niet compleet. De ijsmeesters hebben het ijs definitief afgekeurd.
Vanmorgen een tekening afgemaakt, hij komt niet zo goed tot zijn recht vind ik, maar hij hangt al, dus ik ga de foto niet opnieuw maken, u doet het er maar mee.
Een leeg vel staat alweer klaar 
Mijn fantasie is groot, maar het mag toch voor iedereen wel duidelijk zijn dat er hier een hond op me ligt te wachten.
