Hoi Ria, Ik ben bij toeval op je blog gekomen (omdat ik naar iets anders zocht) en geniet van je al je verhalen over Schouwen en je hond. Ik bemerk dat we veel dingen gemeenschappelijk hebben, maar wat me het meest verbaasde was het feit dat we allebei in een houten huis wonen (jij woonde). Wij hebben het onze ook net verkocht en willen richting Schouwen komen.
Wij zijn 2 jaar terug zelfs nog in jouw nieuwe huis in Zonnemaire geweest om te kijken of dat wat voor ons was. Wij staan al jaren met een caravan het zomerseizoen op een camping op Zonnemaire. Schouwen trekt mij al mijn leven lang (mijn vader komt er vandaan) en ik heb dit ook al 40 jaar op mijn man overgebracht.
Wij zijn nu 2 jaar zonder maar krijgen a.s. zaterdag weer een puppy!! Ik hoop zo dat wij binnen nu en een jaar ook op Schouwen wonen. Ik heb die bossen na 40 jaar wel gezien, ik ben een echt zeemens. Blijf vooral zo leuk schrijven met dito foto's erbij en ik ga je volgen. Een hartelijke groet!
Leuk hè!
Gek ook.
Maar weer wel een leuke opsteker!
Dat geeft een mens weer moed, niks dubben, gewoon doorgaan met de geit.
Ik was de laatste tijd wat laks geweest en had kip meegebracht van de PLUS wat toch ook scharrelkip heet te zijn, maar echt... het haalt het in geen velden of wegen bij die van tante Door hoor.
Wat een verademing na die hitte en wie ik ook tegenkwam iedereen was het daarmee eens vanmorgen. Want natuurlijk mogen we niet zeuren als het nu eindelijk eens niet meer regent en dat het nu eindelijk 'zomer' is, maar als dat inhoudt dat we allemaal een soort sudderlapjes worden is de lol er gauw vanaf hoor, bij mij wel tenminste.
Ik wandelde voornamelijk vandaag. Vanmorgen gelijk al een rondje Korteweg en vanmiddag om groente op Noordgouwe bij Kwekerij Zuidbos.
Toen ik daarna eens ging kijken wat er vanavond op het menu zou staan en daarbij een uitje miste, kuierde ik de Oostweg nog maar eens in maar daar waren de uien inmiddels van het land af zag ik uit de verte terwijl donkere wolken naderden.
Ik raap af en toe uitjes op die van de wagens vallen en ik was nu ook eens van plan na te gaan rapen, ook voor wat aardappels, gelukkig had de overbuurman dat al gedaan, dus toen ik ging vragen om een uitje, was de wedervraag hoeveel ik er wilde hebben en wat voor kleur, zodoende kwam ik met een handjevol thuis. Het dorpsleven is zo gek nog niet.
Gisteravond nog een fijn avondwandelingetje gemaakt en nog even gezwommen bij Bommenede. Je ziet het op de foto niet goed, maar daar zwemmen nog best veel hoofden aan de overkant. Dat deed me aan vroeger denken, hoe we op warme zomeravonden met z'n allen op het Veer gingen zwemmen.
Gelukkig was het vandaag lang niet meer zo heet als gisteren, na de middag stak er een lekker briesje op. Misschien lag het gisteren ook wel een beetje aan mij hoor, ik had maandagavond als een gek zitten breien, ja je leest het goed BREIEN. Ik dacht als ik nu even die 22 naalden doe dan ben ik bij de armsgaten, dat schiet dan al lekker op. Ik deed het ook wel, maar iets te krampachtig, of ik zat misschien niet goed, dus mijn rug was ook weer behoorlijk opstandig gisteren, ik kon bijna niets en dat met die hitte...
Vandaag waren we op Scharendijke om de boel wat op te ruimen, wilde uitschieters afknippen, beetje heermoes trekken. De pruimen zijn op gelukkig. Rug nog niet veel beter, maar ja nu weer tuinieren...
Joop moest even in St. Annaland zijn vanmiddag. Hij ging met de Spit en zodoende reden Didi en ik gezellig even mee, het was toch te warm om te wandelen.
Op de terugweg keken we even in St.Philipsland, de plaats waar mijn vader zijn laatste jaren als politieman sleet.
Ik rekende het eens even uit onderweg. Ze verhuisden op 1 september 1967, wij konden toen in hun huis hier in Zonnemaire blijven wonen. Mijn vader, geboren in 1914 ging op zijn zestigste met pensioen, dat was dus in 1974, dat klopt wel, want zo rond die tijd kochten wij ons huisje op Scharendijke en toen woonden zij daar al.
Hier in dit huis op St.Philipsland zouden ze dus maar negen jaar gewoond hebben, dat zal ook wel zo zijn maar voor mijn gevoel was het 2x zo lang.
De dakkappel zat er toen nog niet op, het raam aan de zijkant was mijn vader zijn kantoor, daar sliepen we als we er met z'n allen waren en met z'n allen is dan met zijn tienen. Mijn zus met vier kinderen en ik met twee. Wat een drukte moet dat geweest zijn voor mijn ouders, maar alles was er gewoon hoor, sudderlapjes, pap, soep, advocaatjes, ochtendboterhammen en mijn vader zat gewoon in zijn stoel.
Er moet een foto uit die tijd zijn van het huis, maar die kan ik zo gauw niet vinden, ik kom dan weer vanalles anders tegen.
Even lekker een rondje gedaan dus, al was dat ook best warm.
