Mijn grote zus werd 75 vandaag en daar gingen we even op proosten vanmiddag, dat was natuurlijk erg gezellig.
Ik kwam er vandaag ook pas achter dat ze op dezelfde dag jarig is als Rabin. Er is een update op zijn pagina, vanwege een nieuw raport van Rita.
Er blijkt ook nu weer dat kinderen vaak hun eigen verhaal hebben, of dat nu waar is of niet. Janny had mijn post van een paar dagen geleden raar gevonden en Joop vond het ook al een 'vreemd verhaal' zo bleek vanmiddag.
Maar ja, ik bleef nu eenmaal elke keer zitten op de middelbare school en Janny deed die mulo in een vloek en een zucht en mijn vader zal heus weleens geroepen hebben dat ik een voorbeeld aan haar moest nemen, maar of dat meerdere keren is geweest of dat ik dat zelf maar een beetje verzonnen heb... ik heb geen idee. Misschien heeft die ene keer wel zo'n diepe indruk gemaakt dat ik het me op dat moment erg heb aangetrokken en dat het voorval eigenlijk steeds groter is geworden, dat weet ik dus echt niet meer.
Volgens Janny was het juist andersom en deed ik alles beter, maar dat was weer later toen we al getrouwd waren. Ach ja...
Onderweg terug naar huis reden we even langs ons Zonnemairse huis waar druk getegeld wordt, de douche en wc zijn klaar, het ziet er keurig uit, nu de kamer nog.
Toch nog maar wat graszaad gekocht om de kale plekken waar de duivenhokken en de caravan stond in te zaaien zodat het er wat netter uitziet. Maar dan moet wel eerst de grond daarvoor een beetje klaargemaakt worden. Ik maakte een begin.
Daarna samen even naar Zierikzee via Zonnemaire. De tegelzetters zijn begonnen vandaag, ze waren met de douche bezig. Dat is toch gelijk een heel ander gezicht natuurlijk, voorzover ik het kon bekijken. Ik was vorige week tegen een lantaarnpaal gelopen en dat was mijn bril niet goed bevallen. We gingen even naar de brillenwinkel om hem recht te laten zitten en deden nog wat andere boodschappen.
Didi en ik deden daarna nog een rondje en ik maakte een foto, dat zijn er hier wel drie...
prachtig hè, met die adertjes. In het groot nog het mooist natuurlijk, even aanklikken!
"Gewoon een handje grond pakken" zei Freek vorige week nog, "dan zie je het zo" en zodoende besloot ik dat maar eens te doen toen ik er langsliep vanmiddag. "Driekantige zaadjes zijn peeën, vlas ken je zelf wel..." en ja dat ken ik.
Veertig jaar heb ik met veel plezier hier op Scharendijke gewoond, waarvan vijftien jaar in de Ingridstraat en vijfentwintig hier aan de Elkerzeeseweg en natuurlijk is verhuizen al niet makkelijk en dan ook nog naar een ander dorp.... maar wel een vertrouwd dorp, dat zei ik al eerder.
"Wanneer gaan jullie verhuizen", wordt me bijna dagelijks gevraagd en de laatste dagen antwoord ik met "ik denk zo rond mijn verjaardag", want dat lijkt leek me leuk om dan daar te wonen.....
Nu het ernaar uitziet dat de achterbuurmanboer vlas heeft gezaaid denk ik dat ik een maandje langer blijf. Vijfentwintig jaar al hunker ik naar een lapje vlas in mijn achtertuin. Geboren in het vlasdorp, getogen in Zonnemaire en de rest deden we grotendeels hier in Scharendijke.
Bedankt lieve achterbuurmanboer voor dit prachtige afscheid... en mocht het onverhoopt toch nog iets anders blijken te zijn, dan toch!
Ina en Martin zijn ook weer even in het Zeeuwse land en kwamen vanmorgen eens even in ons nieuwe huis kijken, Martin had het nog niet gezien, Ina wel natuurlijk Er was niemand aan het werk, dat schiet niet op natuurlijk. Maar ach, we hebben ook geen haast.
Ondertussen doet de Scharendijkse lijster flink zijn best overal bovenuit te komen, vooral 's morgens en 's avonds. Het lukte me niet hem met een geopende snavel op de foto te krijgen, morgen nog eens een poging wagen.
Lekker gewandeld en verder niet zoveel eigenlijk.
Alg gevist en zo nu en dan zit er dan een kikker tussen.
Kijk dit past ook. We moesten nog even de tuin opmeten, zodat de stenen kunnen worden besteld en deden zodoende een rondje in de Spit.
Verder werkte ik hier in de tuin, viste alg uit de vijver en verzamelde onkruid. Toen ik het alg nog eens beter bekeek kronkelde er plots een salamandertje. Ik weet dat ze er zijn, maar zie ze bijna nooit.
Onze boswachter zag ze afgelopen week ook .
En aan de onderkant zien ze er zo uit..
Vanmorgen vloog er laag een helicopter over en draaide een rondje, ik denk voor de supermarkt in aanbouw, maar ik kon het niet laten even te zwaaien en ik sta erop hoor, bij de vlaggenstok, als je weet waar die staat.
De Spit startte zonder problemen en rijdt als een zonnetje, helemaal klaar voor een mooie zomer, nu wij nog.
Zo begon hij ooit, jaren geleden, als logeerkamer voor vrienden en bekenden, als de grote caravan al bezet was.
Wij kochten hem al tweedehands en zijn er zelf nooit mee op vakantie geweest, dat was ook niet de bedoeling.
Na als laatste hier als duivenvoeropslagplaats in dienst te zijn geweest begint hij nu zijn laatste leven als kippenhok, dat is toch mooi!
Binnenkort ga ik eens kennis maken 
Ik moest even flink zoeken naar de bovenste foto en kwam toch leuke foto's tegen. Er is nogal wat gesjouwd vooral, de tuin kan nu ook gaan rusten als wij weg zijn.
Veel geluk voor de kipjes in elk geval.
Eerst verzamelde ik nog maar eens wat voor mijn meeneemtuintje, want natuurlijk gaat er ook een Helleborusje mee. Geen idee waar ik het allemaal moet zetten, want mijn strookje wordt steeds kleiner geloof ik, maar dan blijft het voorlopig maar even in de potten. Er komen tenslotte nog wel bloembakken aan de voorkant.
Daarna samen naar Zonnemaire. Joop wilde nog wat klussen en ik wandelde er een rondje. Heerlijk warm was het ineens.
De lepelaars stonden tever weg, dus niet aanklikbaar, maar wel herkenbaar.
De bomen op de dijk zijn gerooid, het maakt het beeld wel wat rustiger en de toren is nu al van verre te zien. De dijkhuisbewoners zullen het ook wel merken wat licht betreft.
Allemaal bedankt voor de fijne reacties gisteren, dat doet een mens goed.
Janny en Freek waren er even vanmiddag en omdat ze ons nieuwe huis nog niet van binnen hadden gezien gingen we daar even langs. Leuk hoe iedereen versteld staat van de ruimte, het is ook qua oppervlakte niet veel kleiner dan wat we nu hebben.
En en passant deden we toen ook een rondje door de Zonnemairse polder, niet te ver want ze moesten snel weer terug. Mijn zus heeft altijd een overvolle agenda...
'Kiek nea je zuster' zou mijn vader zeggen, want Janny deed alles altijd beter en hij had gelijk...
Zou er na de midlife ook zodiets bestaan als een senioren crisis? Dan heb ik dat. Het gevoel dat je gefaald hebt, dat je leven voor niets is geweest, waar deed ik het allemaal voor... Ik heb niet het gevoel dat ik iets bereikt hebt, zou dat moeten? Hebben anderen dat wel?
Onze kinderen zitten in hun midlife, de kleinkinderen puberen, die rooien het allemaal wel en zitten echt niet op onze bemoeienissen te wachten. Je blijft toch op het eind weer met z'n tweeen over, net als toen je samen begon, of is dat nu waar ik faalde?
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3193-3200 van 7988 |
Volgende Pagina »
