Ik denk niet dat ik op mijn volgende adres nog klompen aanschaf en overweeg dan ook over te stappen op Crocs, die zijn wat geruislozer en daardoor ook binnen makkelijker even aan te schieten.
Terwijl de makelaar met de kijkers ons huis bekeek dronken wij koffie bij Mir. Of het wat wordt weten we nog niet natuurlijk en voorlopig staan er nog een paar cakes in de planning.
Vermoeiend is het wel ook al doe je dan voor de rest van de dag niets behalve een wandelingetje maken. Eigenlijk kunnen we natuurlijk ook niet wachten om ergens anders aan de slag te gaan.
Niet dat je daar morgenochtend nog iets van zal ruiken, want er moest ook nog gekookt worden, maar 's morgens om acht uur een cake of appeltaart bakken gaat me net iets te ver.
Het gaat ook meer om het idee dat het gebeurd is en ik kan natuurlijk ook een paar plakjes neerzetten.
Verder met de opruimwerkzaamheden maar weer. Vandaag de onderste twee schuiven van het kastje in de gang, daar worden alle gebruiksaanwijzingen, kassabonnetjes die tegenwoordig als garantiebewijs dienen en andere bewaardingen in gelegd. Nu ben ik nog zuinig geweest met dingen weggooien, want sommige dingen zijn ook gewoon leuk om te bewaren, dan kunnen de kinderen ook nog eens lachen bij het opruimen.
Diploma's en getuigschriften, ook van Didi natuurlijk, die bewaar je gewoon. Maar al met al kan alles nu gewoon in één schuif en heb ik gewoon een lege over... toch wel handig als je naar een huis met minder ruimte gaat (misschien).
Ook vond ik brieven. Vroeger gebeurde het weleens dat ik een half jaar niets hoorde, dat kon toen gewoon gebeuren. Tegenwoordig heb je normaal gesproken bijna dagelijks contact, al hoeft dat van mij ook niet zo nodig. Het kan ook teveel zijn en een beller ben ik nog nooit geweest.
De zon scheen dat scheelt een hoop en we gingen met de bus naar Zonnemaire om weer terug te lopen, dat is best een flinke tippel en eigenlijk hadden we het beter andersom kunnen doen, wat de wind betreft.
Maar ik wilde weer eens kijken naar de zon en de boom en alles daar, het was elf uur.
Volgende keer 's morgens vroeg eens kijken en dan ook nog een keer aan het eind van de dag. Het staat niet precies noord zuid, maar iets meer noordoost zuidwest
Daarna door de Kromte en langs de Dijkhuisjes richting huis, we zijn niet langs de kippetjes gegaan, dat vonden we beter.
Het is allemaal wat en zodoende zijn het vermoeiende dagen. We wachten maar rustig af wat er komen gaat.
Door de komende verkoop van ons huis sta je toch even stil bij dingen waar je normaal niet zo mee bezig bent (ik wel hoor, maar niet iedereen doet dat, dat begrijp ik, dat is ook beter).
Er gaan er de laatste tijd best veel van onze leeftijd dood en hoewel mijn leven niet een en al rock en roll was heb ik toch ook best gefeest. Niet meer dan wijn, drugs waren er wel maar daar heb ik me, op het proberen van een jointje na, nooit aan vergrepen. Meestal wel gezond gegeten, altijd in beweging geweest, 46 jaar gerookt, dus je zou kunnen verwachten dat ik het nog wel even volhou.
Joop ongeveer van hetzelfde laken een pak, nog sportiever dan ik. Vele marathons en bergbeklimmingen, ook jaren stevig gerookt, maar wel met tussenposes.
Het is gewoon beter dat we nu de stap zetten en niet wachten tot één van ons wegvalt, want dat kan ook zomaar gebeuren natuurlijk en dat we dan gewoon een goed plekje hebben waar we elk alleen verder kunnen, mocht dat nodig zijn. Het is dan wel de bedoeling dat ons verstand ons niet in de steek laat natuurlijk.
Marlies zei het al, 'het is toch een soort rouwproces waar je doorheen moet' en zo voelt het ook.
Morgen op Funda als het goed is, ik heb de foto's al gezien.
De muziek spreekt voor zich. Bovenste filmpje van Paul Simon en George Harrison
Tweede filmpje een tribute aan George Harrison door Paul Simon samen met CSN. met het prachtige 'Here comes the sun'.
We gingen weer eens naar het strand vandaag. De zon scheen, laag water, dus het zou vast lekker zijn.
Het begon alleen steeds harder te waaien, zodat we wat meer achter de duinen gingen lopen, maar daar werd het steeds natter. We wilden eigenlijk binnendoor naar het hekje, maar in een poging daar te komen liepen mijn schoenen vol. Joop was even even blijven wachten, dus zijn voeten bleven droog.
Eigenlijk hoort het andersom natuurlijk, dat het mannetje het pad verkent.
