Komt toch de muts nog tevoorschijn deze winter, want het is nu wel erg frisjes.
Ook de houtkachel kan weer eens aan, dat is anders vaak snel te warm, maar met dit weer heerlijk.
Verder verdiepen we ons eens wat in tegels en vloerbedekking, dat is erg lang geleden en dus best leuk. Je moet toch wat met die kou.
Heerlijk zonnig vriesweer vandaag, al vroor het misschien maar een graadje.
Ik reed naar de Dreischorsedijk, parkeerde daar mijn auto en wandelde een paar kilometer.
Ik kwam deze prachtige dames tegen. ze poseerden gewillig.
Die zal ik vast nog weleens vaker zien, als alles doorgaat.
Soms slaat de onzekerheid toe en dan vraag ik me af waar we aan begonnen zijn, want je huis verkopen tegenwoordig is niet eenvoudig, er moet toch maar net iemand rondlopen die op ons stukje grond inclusief huis zit te wachten en het maakt me dan verder niet zoveel uit hoor, wat er daarna mee gebeurt, ook al denken sommigen misschien van wel. Ik creeer daarna ergens anders weer gewoon mijn eigen nieuwe paradijs.
Het is wel bijzonder dat er nu drie huizen waar wij woonden/wonen te koop staan, want ik zag gisteren dat het huis aan de Ingridstraat ook te koop is (staat nog niet op Funda zie ik), plus het huis aan de I.M. van der Bijlstraat en dat van ons staat ook nog nergens. misschien volgende week. Het mag van mij nu wel zo langzamerhand hoor.
Dit huis is niet te koop, hier woonde Zijta, de petroleumboer van Dreischor.
Zijta was een bijzonder mens heb ik begrepen, ik heb hem nooit gekend. Ik heb ook geen idee waar het vandaan komt of dat hij het ooit zelf heeft gezegd, maar als wij in onze familie aan iemand vragen of iets ons wel staat (een nieuwe jurk bv.) dan wil nog wel eens het volgende antwoord komen, "jij bent toch net als Zijta, jou staat alles!"
Gisteren maakte ik toen ik van het strand af kwam ook weer eens een foto van de Nieuwe Weg, dat is de weg vanaf Ellemeet naar het strand. Ik ben daar toch al wel een paar duizend keer doorheen gewandeld. Vooral met Simba deed ik meestal een rondje Ellemeet, net als ik nu met Didi vaak het schelpenpad neem.
Het is de weg waar een tunneltje werd aangelegd vanwege de recreatieverdeelweg. Er kunnen nu geen auto's meer doorheen, dat is dan wel weer fijn De berm was ooit een lange gele sliert met koolzaad, maar ook het fluitekruid bloeide er volop. Geplantte staken die knotwilg moesten worden maar die het nooit deden. Kortom er is altijd wel wat te doen in de Nieuwe Weg. Ik ben benieuwd of er, nu het karwei klaar is, ook weer iets geplant gaat worden
De foto's staan in willekeurige volgorde.
Afgelopen nacht droomde ik dat Sas en Sers ons huis gekocht hadden, het kwam zelfs in het journaal , waardoor ik het zelf ook pas te weten kwam, dat was wel een beetje raar. Vast om de zomer in Zeeland te vieren.
Ze kwamen even langs en o o o wat waren ze blij met hun mooie nieuwe huis, garage, carpoort, sauna, buitendouche, wijnkelder, tuin, vijver, kantoor, alles vonden ze geweldig! Ik vond het natuurlijk ook fantastisch want alles zou zo blijven.
Het houdt me zodoende dag en nacht bezig. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed, en tussendoor ruim ik af en toe nog maar eens wat op, daar is het tenslotte weer voor. Ik heb nog nooit zo'n keurig huis gehad en ik ben nog lang niet klaar hoor. Joop maakt nog geen aanstalten om zijn kantoor fotoklaar te maken.
Tussen de buien door gingen Didi en ik even naar het strand voor een wandelingetje, het was nog steeds stormachtig, maar ze heeft even lekker kunnen rennen dat was nodig blijkbaar want ze holde de poten uit haar lijf.
Ik zou ook graag buiten nog een beetje opruimen en in de tuin wat dingen doen voordat de fotograaf komt, maar dan moet het wel even droog worden en ik denk ook niet dat dat werkelijk helpt, want de tuin zal wel platgegooid worden, vijver dicht, bomen eruit, het is nu eenmaal bedrijfsgrond en het mag bebouwd worden, dus ja, het behoort allemaal tot de mogelijkheden en daar denk ik dan aan, 's nachts vooral.
Gisteren was mijn poot alweer afgebroken, tenminste het schroefje eruit, dat was in december ook al een keer het geval. Armoe troef dus met die bril, want de glazen zijn ook behoorlijk beschadigd en omdat het in december nog niet kon vanwege de vergoeding van de verzekering, het kon wel natuurlijk maar ik heb toch liever €100 terug, besloot ik vandaag toch maar een nieuwe uit te zoeken.
Er was gelijk tijd voor een oogmeting en ik zocht iets uit, deze had ik in december ook al gepast, ik vond hem wel leuk, natuurlijk zet je dan nog een heleboel andere op, maar komt dan toch steeds weer bij dezelfde. Joop ging nog even mee om hem in het echt te zien en de 28ste is hij klaar. Fijn!
Verder eigenlijk niets gepresteerd, niet gewandeld niet gepoetst, he le maal niets!
Spelletjes heb ik gedaan, ik ben alweer een paar weken aan het Candy Crushen, eens kijken of ik Joop in kan halen, of Hanny...
Dat rijen bruingerookte boeken verkooptechnisch niet echt goed doen kan ik wel begrijpen, dus ik ruimde er al wat op en vanmorgen ging ik verder. Maar ja dan worden de planken toch wel erg leeg en dan begin je te sjouwen met dingen van de ene plak naar de andere.
Toen heb ik mezelf een halt toegeroepen, want het moet wel gewoon gezellig blijven natuurlijk. Ik heb weer wat boeken uitgepakt en de boekenplanken zien er nu weer goed uit. Ik ga mijn huis niet uitkleden zolang ik er woon. Een ander doet het maar weer op zijn manier.
Ik voelde me niet echt fijn, Joop was weg en omdat ik gisteren ook al niet gelopen had deed ik mijn wandelschoenen aan en ging erop uit. Ik koos voor windje mee en besloot maar te zien waar ik terecht kwam.
En toen was ik elf kilometer verder ineens weer hier, de ballonnetjes zijn inmiddels verdwenen en ik stapte er weer op de bus.
Sinds vanmorgen staan we te koop (nog niet openbaar). Eens kijken of we in de loop van het jaar voorgoed de afslag Zonnemaire kunnen nemen voor een relaxte oude dag.
We zijn dan weer terug bij af, we waren niet in de gevangenis maar we zullen toch wel wat moeten betalen.
Het verhaal is inmiddels wel bekend dat we trouwden in 1966 in Zonnemaire, we woonden nog in bij mijn ouders in de I.M. van der Bijlstraat, maar hoe ging het toen eigenlijk verder...
Mijn ouders verhuisden en wij konden in hun (huur) huis blijven wonen, waar allebei de kinderen werden geboren. Inmiddels werd er in Zierikzee een heel nieuw plan gebouwd, we hadden ons ingeschreven want zo'n mooi nieuw huis dat leek ons wel wat. Ik denk dat het september 1970 was toen we verhuisden naar Plan West als één van de eerste bewoners van het plan, Zijpestraat 22. Daar woonden we ongeveer 4,5 jaar, Joop zat inmiddels bij het onderwijs en gaf les in Spijkenisse. Tsja en dan ga je daar ook wonen natuurlijk, zo dachten wij toen nog, want het was best ver rijden elke dag.
Daar werd ook een heel nieuw plan gebouwd 'Waterland'. We schreven ons in en kregen een huis, het was 1974? Beverveen 119? geloof ik. Prachtig huis, groot, nieuw, leuke buren, maar wat was ik er ongelukkig. Ik weet er niets meer van, heb geen enkele foto van dat huis of van ons daar.
In 1976, mijn ouders woonden inmiddels op Scharendijke kwamen we een keer op een zondag op de soep en deden een rondje en daar stond een huisje te koop in de Ingridstraat. We hebben het gelijk dezelfde dag nog gekocht en zijn er een week of twee later al ingetrokken. Er moest veel gebeuren, maar dat had ook wel weer zijn charme. Lange vakanties bij het onderwijs en daarin verbouwden we.
Toen dat klaar was ging Joop voor zichzelf beginnen een installatiebedrijf. We twijfelden, maar gingen toch bij de zaak wonen die hij inmiddels had. We bouwden ons huis in 1990 waar we nu nog steeds wonen.
En nu is het weer tijd voor een verandering, want het is gewoon teveel, te groot, het relaxte dat we hier jaren hadden is er een beetje af, het wordt teveel moeten en dan is het niet leuk meer en de boel de boel laten kan ik niet. Het is een superfijn huis, hout is heerlijk!
Foto is van Ernesta
Gewoon maar verder gegaan met opruimen vanmorgen, de keukenkastjes deze keer. Dingen die ik toch nooit gebruik, wat moet je ermee. Net als een kast vol glazen, daarvan heb ik er de helft naar de glasbak gebracht. Hupsekee, weg ermee.
Vanmiddag een wandelingetje in de zon en omdat ik mijn sleutels vergeten was en zodoende niet in huis kon, deed ik een rondje door de tuin.
Kijk de bijenorchis staat er ook alweer.
