Ik maakte er eens een tekening bij, niet dat ik dat van plan was maar het ging zo en zelf vind ik hem wel de moeite van het laten zien waard.
Het verslag van mijn vader dat hij twee jaar later pas maakte plaatste ik al eerder, maar ik doe het nog maar eens. Van de nacht zelf kan ik me alleen wat flarden herinneren, lang niet alles, ik was vijf en mijn grote zus elf. Mijn leven begint voor mij pas na de ramp, van voor de ramp weet ik ook bijna niets.
Vanmiddag de zoveelste lentebode, druifjes! Geweldig toch!
Er was weer eens een 'normaal' ochtendrondje, met 'normaal' weer, met hondjes en een praatje onderweg. Niet dat dat afspraak is, maar op den duur ga je het wel missen.
Onderweg kwam ter sprake dat er koffieochtend was in de Smisse, dat is nieuw. Evert verzint van alles , ook om mensen in zijn zaak te krijgen natuurlijk, juist dat, maar het is ook leuk. Elke laatste maandagochtend van de maand koffiekrans (10.30u), dus ja... het was gezellig maar er kunnen er nog veel meer bij, net als bij de wandelclub (elke zaterdag om 11uur) en soms ontstaan er ook al pratend nieuwe ideeen om het dorp nog gezelliger te maken.
Soms moet je ook eens even flink snoeien, ik had ineens genoeg van een paar zaken. Weer maar zitten scrollen, wie wat, hoeveel kilometers wel niet, waar, en of ze er moe van waren, dus ik gooide de Strava app eens van mijn telefoon, want ik kan wat ik doe ook gewoon op mijn telefoon en horloge zien en ik zette facebook op non actief en nam me voor alleen 's morgens en 's avonds nog even te kijken en eventueel iets te plaatsen.
Ik krijg altijd een lijstje te zien waarop staat hoeveel uur je daarmee bezig bent, dat leek me niet meer normaal, ik weet niet eens waar ik het zoeken moet, zoiets komt dan ineens tevoorschijn, bij mij tenminste, dan zal er ergens wel een schuifje aan staan, ik ga niet eens zoeken, maar ik schrok er wel van.
Wordfeud voor als ik even zit en Instagram voor tussendoor, ik moet wel iets overhouden natuurlijk...
De eerste crocussen en narcissen zijn ook weer gesignaleerd, zo fijn dat ze ieder jaar weer opkomen! Maar het is toch echt nog maar januari.
Eergisteravond voelde ik het al aankomen en inmiddels snotverkouden, keelpijn, hoofdpijn en vannacht ombeurten het linker- of het rechterneusgat verstopt. Heel ververvelend maar toch nog een paar uurtjes geslapen en gelukkig geen koorts of ziek gevoel.
Gewassen en lakens in de wind, heerlijk! En ook nog een lange wandeling gemaakt, mooi weer maar best fris.
En nu ben ik best vroeg, ook weleens leuk, de rest van de dag is om te kleuren.
We waren met z'n zessen en het was prachtig weer, best gezellig maar er kunnen er nog wel wat meer bij natuurlijk. Mij maakt het niet zoveel uit, het is anders, maar ik zou nooit elke dag alleen maar met een groep willen lopen, ik loop ook graag alleen elke dag hetzelfde rondje. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Koffie toe en weer naar huis.
Er kwam nog een buitje aan zei Joop, maar ik ging toch maar, het was droog en onderweg trok het steeds verder open, lekker hoor.
Even later was alles blauw en vanmiddag trokken we er allebei nog op uit. Tussendoor hield ik nog even vrijdag in huis. 'Vrijdag houden' zo noemden ze dat vroeger, je huis op orde maken voor het komende weekend. Misschien was het ook alleen iets van hier, Google kent het niet eens. Ik doe het ook op andere dagen, alleen als ik zin heb.
De natuur komt ook weer een beetje tot leven en hier en daar zit er toch al iets in de grond bij de boeren wat ook al opkomt.
Zonnemaire heeft nu ook een wandelclub, morgenochtend de eerste wandeling, vertrek om 11 uur, natuurlijk doe ik mee, wie nog meer? Ik ben benieuwd.
Zo was het vanmiddag, heerlijk!
Een grijze dag alweer. maar gelukkig bleef het grotendeels droog.
Twee rondjes gewandeld en vanmiddag kwam ik op ruim 6km door de polder niemand tegen, hel-le-maal niemand, op de kippen en twee auto's na, maar die tellen niet.
De rest van de dag gekleurd aan mijn projectje, ik zou het best willen laten zien maar dat kan niet, dan is het niet leuk meer, dus ik moet sterk zijn, zeker nog tot mei en dat zal niet meevallen, maar ik ben sterk, heel sterk!
Een mail vanmiddag, Bob den Otter overleden. Ongelooflijk, zo plotseling en zo jong nog, 48 jaar!
Als er iets was met mijn blog mailde ik Bob en ik kreeg meestal gewoon gelijk antwoord, we 'kenden' elkaar al jaren, Bob was vertrouwd, Bob was een held!
In mijn sigarenkistje zat een briefje dat Bob gewaarschuwd moest worden als ik omviel, want logischerwijze zou ik toch eerst gaan.
Zo zie je maar het gaat altijd anders dan je denkt, daarom kan je je ook beter maar geen zorgen maken, dat denk ik zo vaak.
Ik wens familie en collega's heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Theo was zijn pa, die is ook nog niet zo heel lang geleden overleden.
1993
Een ochtendrondje en dat was het dan. Niet helemaal natuurlijk, maar ik kwam niet zo heel veel van mijn plek vandaag, op een keer of wat de trap op en neer na, en iets met was.
Ik bestelde iets voor mijn projectje en toen kwam ik ook nog iets anders leuks tegen, dat krijg je dan he, dat zit dan in je achterhoofd dat je dat eigenlijk ook nog weleens wilt en dan ga je eens kijken enz enz...
Het viel me vandaag op dat het inmiddels ruim dertig jaar geleden is dat Joop voor het eerst de bergen op zocht.
En omdat de verhalen erbij toch niet komen ga ik hem eens intervieuwen...om te beginnen bij de kennismaking 1993, dat is misschien makkelijker. Kijken of het lukt.
Lamlendig word je van zo'n dag, het regent weer pijpestelen en ik heb alweer slaap.
