Nog steeds rugpijn en daarnaast ook erg neerslachtig, wat het leven niet echt vrolijk maakt. Gelukkig weet ik waar het aan ligt. Veel mensen vinden het klinkklare onzin, maar bij mij is het gewoon zo dat de maan van invloed is op mijn gevoelsleven. Nu dus de nieuwe maan en gelukkig gaat dat ook weer over.
Ik wandelde wel een rondje, maar ik had steeds het gevoel dat ik moest gaan liggen om te slapen, dat heb ik niet gedaan natuurlijk, maar de stoppels lonkten wel.
Het was een moeizaam rondje en ik was blij dat ik thuis was. Daar heb ik een lekker biertje genomen en daarna een dutje in de zon.
De stokrozen bij de blokhut heb ik afgeknipt, die ga ik ergens anders zetten. Stokrozen moeten rondom zon hebben dan blijven ze mooi recht heb ik gemerkt. Als ze tegen een muur staan vallen ze naar voren.
Wie nog zaadjes wil die roept maar, ik heb er genoeg.
Zondag iets te enthousiast met het net in de vijver aan het vissen geweest en dat moet ik nu bekopen met behoorlijke rugpijn. Het gaat wel hoor, want vanmorgen ook nog lekker bezig geweest, maar het is wel vermoeiend en wandelen doe ik ook maar even wat minder. Gewoon even rustig aan.
De tuin is mooi vind ik dus ik doe maar weer wat foto's. De boel begint alweer te verkleuren.
Die onnatuurlijk grote witte bloem heb ik niet gekocht, zoiets zou ik zelf nooit kopen. Joop won hem bij de duiven, maar nu hij daar bij de vijver staat is het best leuk die joekels van bloemen.
De rode roosjes doen het erg goed, de verkering iets minder...
Gisteren bbqueden we gezellig met z'n allen. Het werd te laat om daar nog verslag van te doen vandaar vandaag.
Samen met Ina en Martin en de dochters van Martin was het een gezellige boel.
Na het eten werd er eens gekeken waar de reis naar Nepal nu eigenlijk precies naar toe gaat, want zo erg lang duurt het niet meer en werd er besproken wat vooral wel en wat niet mee te nemen. En zodoende werd het ongemerkt laat.
Vandaag wat in de tuin gesjouwd en vanmiddag een wandelingetje waarbij ik nog nooit zoveel trekkers in de weer gezien heb en tegen ben gekomen, wat een drukte.
De Luzerne ging met een noodgang tegen de vlakte.
En de meeuwen probeerden ook een wormpje mee te pikken.
Het is niet bij alle boeren van dat mooie nieuwe materieel als op het filmpje van een paar dagen geleden, bij de meesten doen de ouwetjes het nog best.
Net als deze.
We liepen over het land, omdat Didi daar altijd lekker los kan lopen, maar nu vlogen de hazen je om de oren, op de vlucht voor die moorrddadige machines.
Geen idee wat voor gepantserd geval dit is, ik had niet de moed mijn lens op zijn kop te richten want hij liep best hard.
Het was een dag met een feestelijk tintje, de duivengoeroe wist van niets en toch bracht hij iets lekker voor bij de koffie mee. Acht augustus, de dag dat we ooit verkering kregen lang gelee.
Soms begint een dag gewoon verkeerd. zoals vandaag en dan daarna lijkt er gewoon niets meer goed te gaan.
Nog wel even op de camping gewerkt, want ook daar moet de tuin nu eenmaal keurig netjes zijn voor alle kampeerders *kuch*.
Ik heb dit jaar voor het eerst weer springbalsemien, dat is wel heel leuk! Daar komen veel bijtjes op af en die kruipen helemaal in de bloemen, die wel heel erg diep zijn, dat zijn bijtjes zonder claustrofobie.
Verder niet veel gedaan. Wel pasta gemaakt zonder pasta en in de plaats daarvan linksgedraaide courgette, ik vond het erg lekker, Joop iets minder geloof ik, mannen altijd!
Telkens als ik de laatste tijd een half spitskooltje fijnsneed stond ik aan mijn moeder te denken en zag ik haar staan bij het aanrecht, met haar door mijn opa gemaakte schaafplank en telkens dacht ik dan ook: "ik moet het toch volgende keer eens proberen", want hij stond hier gewoon in de kelderkast, al jaren, zo voor het pakken.
Dat zijn van die dingen die je niet wegdoet, net als de wasstamper, ook al gebruik je ze nooit.
Rode en witte kool eten we zelden of nooit, maar de laatste tijd dus wel regelmatig een spitskooltje en vanmiddag heb ik hem gepakt, even afgespoeld en gebruikt. Dat ging gewoon natuurlijk!
Had nu iedereen vroeger zo'n plank vraag ik me af of deden ze het dan gewoon met de hand? Ook als de kolen in het zuur gingen voor zuurkool, dan sneed je wel een kool of wat.
Af en toe een beetje stoffig, maar het is een drukte van belang.
Hier is ook alles opgeruimd, de komende jaren genoeg te stoken en binnenkort komt er nog weer snoeihout bij natuurlijk, het houdt ook nooit op met dat hout.
Deze knul in tijgervel had zich verstopt tussen de golfplaten, ik denk dat het een grote aardslak is.
Vanavond aten we een heerlijke pizza bij Leonardo's met Ina en Martin, dat werd weer eens tijd.
