Ik ben maar een beetje bij huis gebleven vandaag met die glibberigheid op de weg. Geen zin om te vallen en al die pekel of strooizout is nu ook niet bepaald goed voor hondenvoetzolen.
Ik heb me in de tuin vermaakt. De kerstboom is geplant en de boel is weer poepvrij.
De duifjes kruipen ook weer uit hun eiers en ik liep even met Joop mee voor een paar foto's.
Die op de bovenste foto zijn één dag oud, die hierboven twee dagen en hieronder drie, ze groeien als kool.
Schattig hè, ik vind ze wel aandoenlijk met die grote gaten in hun kop en hun gele donsjes.
Ongeveer hetzelfde als gisteren wat het weer betreft.
Verder denken we weer aan de ramp vandaag:
'Maandagmorgen heb ik een vlag gemaakt van 'n stuk hemd aan een stok en die naar buiten gestoken. Na een paar uren kwam er een watervliegtuig, maar dat kon niet landen door de bomen rond de boerderij. Dus het verdween weer. Maar toen wisten we in elk geval dat ze ons ontdekt hadden. 's Middags om twee uur kwam er een helicopter. Die liet een lijn zakken, die ik vanaf onze zolder kon pakken. Daar heb ik mijn vrouw in gebonden en ja, toen moest ik haar naar buiten duwen... het water in. Ze kon niet zwemmen en was al ruim acht maanden zwanger. Het was een angstig moment, maar je deed alles om daar weg te komen. Ik duwde haar van de zolder af en binnen één tel begon die helicopter haar op te hijsen. Ze vlogen met haar weg en kort daarna kwamen ze mij en mijn dochterje halen'.
Ik was weer eens niet zo duidelijk geloof ik, maar ik leg het, op advies van Wieneke, bij deze even uit.
De getrokken kies van gisteren betrof een kies van Miriam, dezelfde kies als die vorig jaar een buitenmondse wortelkanaalbehandeling kreeg en daarna weer teruggeplaatst werd om met zijn wortel weer vast te groeien in de kaak van Miriam.
Dat was wel gelukt, maar toch niet helemaal, er was ruimte tussen het tandvlees en de wortel, waar zich zodoende bacteriën nestelden die daardoor steeds voor ontstekingen zorgden, zoiets.
Die kies moest er dus definitief uit gisteren en ik ging mee, zodat ik terug kon rijden zodat Miriam met het zakje ijs tegen haar wang kon zitten.
Het mag toch inmiddels wel bekend zijn dat ik (Ria) al sinds mijn eenentwintigste ongeveer, geen tand of kies meer in mijn mond heb. Allemaal getrokken terwijl ik zwanger was van Miriam, dat deden ze vroeger gewoon, heel normaal hoor. En daarna kreeg ik dus een kunstgebit. (zonder wortels)
En jaren later kreeg ik implantaten, dat vertelde ik allemaal al eens hier.
Ik hou er niet zo van om dingen omslachtig te vertellen, kort en bondig is mijn stijl, recht door zee, het is maar hoe je het noemen wilt. Het zal wel met mijn Zeeuwse inborst te maken hebben.
En heel soms, als ik eigenlijk iets wil vertellen, iets kwijt wil wat ik eigenlijk beter voor me kan houden, dan zal ik best weleens in raadsels praten, daar kan ik dan totaal niets aan doen, dat moet dan even.
Mir en ik waren alweer samen op stap vanmorgen, deze keer naar de kaakchirurg in Goes, want het heeft niet mogen baten, hij heeft het niet gehaald en is nu definitief getrokken.
Vanmiddag gewandeld, het was overwegend zonnig, al dreigde het soms behoorlijk.
Gelijk maar de daad bij het woord gevoegd vandaag. Veel te slecht weer om te wandelen, dus ik deed het met de auto.
Nog volop in de steigers en druk met het aanbrengen van het riet op de buitenmuren, dat zal dan wel zoiets zijn. Ik vind het afschuwelijk! En wat ik gisteren al zei, het lijkt of ze niets geleerd hebben van het Koepeltje, want je kunt er donder op zeggen dat ze in elk geval gaan proberen of het wil branden.
Veel mensen vinden het Gemeentehuis lelijk, maar dat vind ik een plaatje bij dit vergeleken.
De pukkel, gezien vanaf de Brouwersdam. Ik zag hem gisteren boven de dijk uitsteken, hemelsbreed zo´n drie kilometer verderop.
Als tegenhanger plaats ik de schuur van ome Kees Everwijn, die in Zonnemaire staat, hij was timmerman-wagenmaker en getrouwd met tante Betje, de zus van mijn opa geloof ik, of een nicht, Janny weet dat vast nog.
De werkplaats staat er nog precies zo bij, hij was in de zestiger jaren al niet nieuw meer,
maar hij staat er nog steeds stevig bij en ik vind hem prachtig!
Even let je niet op, je kijkt even de andere kant uit en gelijk zetten ze een joekel van een bouwwerk neer. Ik zag het op tweede kerst voor het eerst toen we naar Nijkerk reden, we wisten geen van drieen wat het werd en ik was te verbouwereerd om een foto te maken, dat ga ik komende week nog wel eens doen.
Maar ook vanuit de polder is het van verre te zien, eerst vroeg ik me af wat het was, zou er iets varen, want masten van zeilboten zie je soms ook boven de dijk uitsteken.
Even later drong het tot me door, het moest het nieuwe Inspiratiecentrum zijn.
Waarom moest dat nu weer zo hoog worden vraag ik me af, het heeft inmiddels het hoogste punt bereikt, maar toch, ik vind het veel te hoog en met mij nog meer mensen. Het is bijna klaar en ook te volgen op Facebook.
Jammer hoor zo'n smerige pukkel op de dijk.
Verder was het heerlijk vandaag! Vanmorgen lekker naar buiten, een paar uurtjes in de tuin gerommeld en vanmiddag gewandeld en als beloning hadden we krootjes met speklapjes. Het was een fijne dag!
Het miezerde vanmorgen en het trok totaal niet om naar buiten te gaan.
Toen het wat lichter werd en het gemiezer stopte ging ik naar het strand, waar het na een tijdje begon op te klaren.
Afgaand water dus fotogeniek zand, zonder voetstappen
en rode schelpenranden
altijd mooi.
Daarna even langs de winkel voor een spitskooltje, dat ik nog niet kon betalen zonder pincode, de kassière wist ook niet waar ik het over had, we zullen nog even geduld moeten hebben.
