Ik was het alweer helemaal vergeten, maar gisteren lag ineens het blad Tuinieren in de bus en toen ik vanmiddag met een kopje thee er eens voor ging zitten en een foto van mezelf tegen kwam begon het me te dagen. Hier vertelde ik het al en zo staat het er dus in. Leuk!
Zoals alles zijn ook de pruimen erg laat dit jaar, ze zien nog zo groen als wat, nergens nog een blosje te bekennen, als dat zo doorgaat eten we met Sinterklaas nog pruimen...
Het papier dat de man uitdeelt op het filmpje.
Alles over vlas en twee keer klikken voor goed leesbaar.
Ik heb weer genoten.
Onderweg naar huis kwam ik dit mooie rooie veld tegen.
Het wordt best alweer snel donker 's avonds. Zwoel is het niet, dus we zitten binnen en mijn breiwerkje staat al op de pennen. Af en toe een paar naalden en het wordt vanzelf een trui.
Net toen ik klaar was met mijn voorgenomen karweitjes vanmorgen belde Janny of het goed was dat ze kwam en zodoende wandelden we samen een rondje, het was nog lekker maar het wel steeds frisser. Ons voorgenomen bezoekje aan de Vlasdag morgen gaat niet door, ze krijgt onverwachts bezoek, maar als het droog ik ga ik toch wel even kijken denk ik.
Nu weet ik ook ineens waarom ik de kleur van mijn wol zo mooi vind.... het is vlasbloemetjesblauw!
Het wil niet erg vlotten met de recreatieverdeelweg. De boel ligt stil, de aannemer is failliet en nu hangen er bordjes met 'hier voert de Provincie Zeeland retentierecht uit'. Nog nooit van gehoord dus dat zocht ik op.
De Nieuweweg is zodoende erg rustig want auto's kunnen er niet meer door.
Binnenkort begint het ophogen van de duinen een stukje verderop, hopelijk verloopt dat wel voorspoedig, het wordt zo'n rommeltje anders met al die onafgemaakte karweien.
Vandaag wordt Yara 13 en heb ik eindelijk de foto eens gescant die al vanaf haar geboorte op onze slaapkamer hangt. Ze bleef aan het glas plakken, maar met glas en al ging het ook.
Eerst naar de wolboerderij vanmorgen, ze zijn tegenwoordig alleen nog 's morgens geopend, dus dat vraagt enige aanpassing van mijn kant. Ik ben nooit zo vroeg, wel in de kleren, maar niet fris gedoucht, 'zak mâ zaage'. Ik heb nu een fijne zak zuivere wol voor een trui te staan, blauw deze keer.
Ik ben nog niet begonnen, want Didi en ik gingen eerst met de bus naar Zonnemaire, stapten uit bij de kruisweg en wandelden zo naar Brouwershaven. Daar gekomen kocht ik een haring en twee zalmmoten. De haring at ik gelijk op, de moten waren voor vanavond. Eigenlijk wilde ik tongetjes maar die waren er niet, daar had ik waarschijnlijk een betere beurt mee gemaakt, want zalm hoef ik nu echt niet meer te kopen hoor, zoiets vies vets en smerigs wil Joop nu echt nooit meer eten.... Ik vond het wel lekker, had gister zeekraal meegebracht en had de zalm langzaam in zijn eigen vet gaar gesmoord, zonder flauwekul kruiden, alleen peper en zout. Er zaten wel veel graten in...
En toen liepen we weer naar de bushalte en dingeste ik in de bus mijn chipkaart voor het ding, hij piepte twee keer, dat is niet goed, dat hoorde ik zelfs en ik vroeg of het nog een keer moest. De buschauffeur vroeg wat 'hij' zei en ik las 'saldotekort', jeetje zo'n kaartje blijft ook niet eeuwig vol natuurlijk ook al kost het haast niks en ik vroeg 'wat nu?' Een kaartje kopen ging ook niet want ik kon niet pinnen en had geen rooie cent op zak. 'Ga dan maar zitten', zei ze vriendelijk.
Vanmiddag knipte ik nog een stukje, gewoon omdat het kon.
En vier jaar geleden werd Didi geboren, samen met nog negen broertjes en zusjes.
Heerlijk weer vandaag. Zo... en dan tot eind oktober daar teken ik voor. Je kunt lekker een beetje sjouwen, wandelen en nog een beetje sjouwen, zonder dat het zweet je uitbreek en dat deed ik dus ook vandaag.
Silvia en Martin zijn een paar dagen naar huis. Zo langzamerhand keert de rust weer, al komen ze vrijdag weer terug voor de laatste etappe hier. Het zal een beetje aan het weer liggen en of er nog iets te verdienen valt denk ik.
De laatste week nog een weekje samen weg, lekker even tot rust komen voordat het gewone leven weer begint...
Martin wordt vandaag negenenveertig, nog een jaartje en hij hoort bij de 50+ ers, dat gaat allemaal gewoon door.
We maakten samen de restjes op van gisteravond en ondertussen werd de boot, die gisteren alweer hierheen werd gebracht met hulp van hun vrienden, aangehaakt en weggereden. Weg ermee. Ook geen zorgen meer en volgend jaar zijn er weer zat andere boten te koop.
Vanmorgen begon ik op het gemak met een tweede knipronde, het is hier en daar best nodig en ik heb er weer zin in, dat vooral. Vorige week moest ik er niet aan denken.
Joop en ik deden ieder een rondje, hij snel en ik op het gemak. Hij heeft vast dat leuke vlindertje en die mooie pluizebol niet gezien.
We waren alweer bijna thuis toen ik er pas aan dacht een filmpje te maken, gelukkig maar, dat logt wel makkelijk, maar volgende keer maak ik het iets leuker, denk ik, misschien, als het uitkomt.
We bbq-den gezellig vanavond met Ina en Martin, iets wat we eigenlijk veel te weinig deden deze vakantie, net als samen een rondje toeren met onze oude karretjes, het kwam er niet van en morgen gaan ze alweer naar huis.
Eigenlijk moet ik nu een lang verhaal typen zodat jullie wel acht minuten moeten lezen en intussen af en toe het filmpje kijken, we rijden door Brouwershaven een oud stadje, waar we in de oude binnenhaven ooit nog een ligplaats hadden met onze boot en ook eens een keer zo'n hete zomer meemaakten. We bivakeerden de hele vakantie op de Grevelingen, lagen voor anker voor de Veermansplaat en gingen alleen naar binnen om boodschappen en water te halen. Dat waren nog eens tijden. 's Morgens zo uit bed de Grevelingen in duiken voor een opfrisser.
