Vanavond zaten we eindelijk weer eens bij het kacheltje. Joop stak het eind van de middag al aan zodat het lekker warm was....
Sil en Martin zijn er even. De boot moet uit de schuur of tenmiste iets geregeld worden voor de vakantie begint, wat nog ruim een maand duurt.
En gewoon even bijkletsen natuurlijk.
Het lijkt me lastig kiezen hoor "welk beste beentje zal ik vandaag weer eens nemen".
Wij konden niet kiezen en deden maar wat. Joop repareerde gisteren de lamp van de oprit al en vandaag deden we samen de regenafvoer naar de vijver, zodat het water van het platte dak in de vijver terecht komt. Dat zijn van die lullige klusjes want het was bij de aanleg van de vijver aangelegd maar werkte niet meer en dan weet Joop niet meer precies hoe het ook weer zat. Maar er was een los mofje en daar kon hij niet bij toen, dus zodoende was het blijven liggen.
Ik heb de boel open gegraven en Joop heeft het gerepareerd. Ook nog even op het platte dak gekeken, waar de boel niet soepel wegloopt. daar moet ook nog eens beter naar gekeken worden.
Verder ruimden we ook nog een hok op en laadden alvast een kar vol voor de milieustraat.
Vanmiddag eindelijk een wandelingetje in mijn vrolijke broek, hij lag al maanden in de kast, maar met die kou trekt dat ook niet, vandaag leek het ineens een stuk warmer, dus ik durfde het aan.
Na het avondeten kwam de groene specht even naar wat miereneitjes zoeken.
Deze foto is niet zo scherp, maar je kunt wel goed zien wat voor gekke bek hij eigenlijk heeft.
en kijk mijn Helleboris eens! Of wat het dan ook zijn mag.
Morgen komt er nog een extra zak steentjes, het was wat magertjes het laatste stuk. Ik verheug me er nu al op.
Ondanks de kou gaat de natuur gewoon verder natuurlijk, alles is zo groen als wat, er bloeien bloemen, de kikkers kwaken zich schor., nu de zon nog, of in elk geval wat warmer.
Gelukkig hebben we al twee mooie dagen achter de rug, mischien wel drie. Wat een armoe toch. En druk dat het is, want de Duitse meute heeft zijn plekje op de camping lang geleden al besproken natuurlijk. Ze gaan alleen nu niet naar het strand, maar stappen in de auto en gaan naar de Lidl, of de Aldi, of zomaar een rondje rijden.
Ik deed ook wat boodschappen en nam het laatste net sinasappels mee bij de PLUS, het net dat niemand wilde hebben, want we tillen er toch minimaal altijd wel twee op om te kijken waar de mooiste inzitten. Liep een klein rondje en zat voor de rest lekker binnen bij de kachel, het is niet anders. Gelukkig geen spier- of rugpijn van het harken van gisteren.
Mijn naaimachine vandaag ook weer even uit het stof gehaald, Miriam had een naaiklusje. Hij doet het nog, loopt als een tierelier, de klus is alleen niet gelukt, die was hem te ingewikkeld.
Zelf loop ik aan een breiwerkje te denken.
Na wat veegwerk, waarbij ik ook nog plat op mijn gat ging, deed ik nog een klein rondje met het hondje. Het werd klein omdat inmiddels de zakkenuitstrooier was gearriveerd en Joop kwam me daarvoor uit de polder plukken. Want bij zakken uitstrooien hoort natuurlijk de opzichter wel aanwezig te zijn.
Maar dat had nogal wat voeten in de aarde hoor. Het plan was ze op te tillen met de vorkheftruck van de neef van Joop en naar de plek van uitstrooien te rijden, daar een sneetje maken en dan uitstrooien. Dat ging best goed eigenlijk, al was bij de tweede zak het sneetje wel wat groot, zodat er ineens een grote hoop lag.
De rest werd uitgestrooid, alles ging goed, maar toen moest de dinges weer over de bobbels met steentjes en die kwam vast te zitten, nou en toen was het scheppen en harken geblazen en moest er nog een grotere dinges (geen foto van) aan te pas komen om te duwen en nog eens te duwen, tot hij eindelijk vlot kwam.
Het kostte een lampje, kijk maar dat ligt plat, en een paar diepe slipgleuven, waar je nu niets meer van ziet.
De rest van de middag heb ik geharkt en geschept.
En nu heb ik een zere bil, maar verder voel ik niet veel, dat komt morgen pas denk ik. De steentjes liggen op hun plek, netjes hè!
Het was een beetje rare dag. Ik was vanalles van plan en toch kwam er maar weinig van terecht. Goed, ik snoeide een paar flinke takken weg, in de hoek bij het kacheltje en moffelde ze ook weer ergens tussen en daarna wachtte ik....... lekker in de zon hoor en ik plukte nog wat onkruid zo hier en daar.
"Ik ga even boven kijken" zei hij 's morgens zo rond een uur of half elf tijdens de vakantie en eind van de middag was hij nog niet terug. Daar moest ik aan denken vandaag, dat is zo ongeveer veertig jaar geleden.
Het zou maar een uurtje duren en dan zouden ze hierheen komen om de zakken leeg te strooien. Joop is inmiddels ruimschoots terug hoor, het zat wat tegen en die zakken zijn morgen aan de beurt.
Al met al een heerlijke dag, want wachten duurt wel lang, maar de omstandigheden waren goed gelukkig.
Joop liep ook weer eens mee en we kwamen een lepelaar tegen. De foto is niet zo goed gelukt, maar hij staat er wel op in elk geval.
Verder zitten we gewoon veel binnen. De tuin trekt ook niet, maar de vuulte wil wel groeien natuurlijk. Margo vroeg hoe het met de vijver is... nou die staat gewoon vol met regen en als het peil zakt vullen we wat.
"Heb je gezien dat de aardappels opkomen?"
"Ja, nog even en het is uit met de pikpret....".
Nog meer vlas ontdekt, of ik moet het vreselijk mis hebben. Niet op deze foto, maar weer ergens anders. Te laat voor tarwe dan maar vlas misschien? Er zitten op plaatsen ook nog gewoon de aardappels van vorig jaar in de grond en alles weer veel te nat natuurlijk. Veel boeren hebben een minicamping erbij, ik denk toch wel hun redding.
Het is in deze rare tijden toch niet eenvoudig het hoofd boven water te houden, al hebben wij als AOW en pensioenvangers daar weinig last van.
Wij hoeven alleen nog maar te genieten van al het moois en zelfs dat valt nog niet altijd mee, want je moet het wel willen en kunnen zien! Want zie je nu het fluitekruid of die dooie pluk daar links.
Eigenlijk ben ik waanzinnig gelukkig, want wat we hebben valt te overzien. Joop is gerepareerd, dus die hoeft alleen zijn pillen te slikken en ik duizel eens wat, maar ja dat doe je ook als je dronken bent.
De kinderen hebben het goed. Die hebben ook weleens wat, maar ja wie heeft er nu nooit eens wat. Het gaat overwegend goed en die trend zet nog wel even door voorlopig voor zover ik het kan bekijken.
Mij hoor je niet meer klagen hoor, ik ben er inmiddels aan gewend en doe net of het herfst is, trui en sokken aan en lekker bij de kachel, ik hou dr van! Nu moet het niet ineens volgende week 32 graden zijn natuurlijk, want dan zul je mij eens horen.
Met een hele dag regen kom je niet veel buiten natuurlijk. Ik deed even een boodschap op het dorp met de paraplu en Didi.
En vanavond na het eten rook ik even aan de kamperfoelie voor Thérèse... en zal ik eens wat vertellen.... die ruikt heerlijk!!!! Zwaar zoet. Ik zou zo een bosje in de keuken zetten, maar er zitten nauwelijks steeltjes aan, dus laat ik ze maar lekker hangen waar ze hangen.
'Oe kan't zô hroeie, zonder steeltje', was een gevleugelde uitspraak van de Zierikzeese Piet Slootmaker als hij het over een (mooie) vrouw had.
