We maakten deze keer Zierikzee en omgeving onveilig. We keken waar ze gewoond heeft en eventueel had kunnen wonen.
Tussendoor aten en dronken we wat. In de zon en uit de wind was het erg lekker.
Nadat ik haar op de bus had gezet, was de thuiskomst minder. Joop had pijn op de borst en daarmee wordt geen enkel risico genomen. Hij is inmiddels in het Ziekenhuis in Goes en ik wacht thuis de berichten af. Het heeft geen zin ernaast te gaan zitten en de testen mee te maken. Ik hoop dat ik hem vanavond nog mag ophalen en anders morgenochtend.
UPDATE
Hij ligt op de hartbewaking en wordt morgen gecathederiseerd als ik dat zo goed schrijf.
En toen was ik ineens met was in de weer vanmorgen, om warm te blijven hè, lekker boenen! En de keukenstoelen schuiven ook weer, want de vloer en de schuivertjes zijn niet meer vet. Ik heb het ineens te pakken en zie zoveel dingen die ik nog wel kan doen zolang het nog zo koud is....
Binnenwerk, want buiten regen je weg af en toe.
Morgen heb ik een lunch afspraak, dan komt er even niets van poetsen.
Dit nest hangt er al heel lang en volgens mij wordt het hergebruikt, maar dat weet ik niet zeker. Er zit iets zwarts in, een kraai of zo. Het lukt me maar niet de kop op de foto te krijgen, het uitzicht is aan de andere kant beter zeker.
Langzamerhand begint ook het fluitekruid te bloeien, maar wat afschuwelijk koud blijft het toch.
We liepen een flinke ronde en door de aanleg van de recreatieverdeelweg en de kluif en de uitbreiding van camping de Fazant, lijkt het hele eiland overhoop te liggen, wat een bende overal en je moet maar afwachten of je erdoor kunt.
Maar ook daar komt weer een eind aan, zoals aan alles.
Ik ontsteek ook maar eens een 'lichtje van hoop', al is er denk ik nog weinig hoop...
Mijn zus wist zich laatst niet meer zo goed te herinneren dat onze moeder rookte. Ze deed het ook niet zo vaak, maar als ze zo lekker op het gemak zat stak ze er weleens eentje op, om dan wegdromend in een blaadje bijna haar haar in de fik te steken.
Ze had altijd wel iets op de pennen of ergens een lapje te liggen voor een rokje.
Hier was ze veel te dik en zaten de rokjes niet meer lekker, dan deed ze er wel iets aan en was een jaar (of twee) later weer slank.
De foto is van april 1966, ze is 47 jaar.
Wat een totaal andere wereld was het toch... die waarin mijn moeder leefde.
Maak eens gauw een foto zei Joop, want de eerste om ons goede morgen te wensen toen we naar buiten keken was deze... buizerd? Denkt Joop. Ik ben opgehouden met het zoeken naar dingen, het is gewoon een mooie roofvogel en wanneer hij onze duiven vangt is hij ineens een stuk minder mooi.
Het was nat en koud vandaag en ik had ook weer last van duizelgruis, ik merkte het gisteren al.
Nog nooit heeft één van ons last van hooikoorts gehad, maar de laatste dagen jeuken mijn ogen en heb ik af en toe niesbuien. Joop had ook al last van zijn ogen, kan zoiets zomaar ineens na een jaar of vijfenzestig de kop opsteken vraag ik me dan af...
Tussen de buien door toch nog lekker gewandeld, al was ik blij dat ik dat extra blok er niet bijgepakt had, want dan had ik het niet droog gehouden.
Ik wandel altijd zonder bril, dan zie ik genoeg, in de verte zelfs beter dan mèt. Dus toen deze vogel zo lekker bleef scharrelen ook al was ik in de buurt wilde ik wel even een foto maken. Niet dat hij zo dichtbij zat, maar ik kan nu zoomen hè, verder en beter, maar ja dan moet je wel iets zien op je schermpje waar alles nog wazig is ook totdat je scherp stelt. Het was een gok zodoende. Mijn verbazing was groot dat hij er zo helder bijstond, deze tureluur?
Gisteravond kreeg ik een mailtje dat vandaag de schapen geschoren zouden worden, zo rond een uur of elf. Natuurlijk vergat ik het toch nog, maar ik kreeg een herinneringsmailtje en de schapenscheerder kwam later zodat ik toch nog te vroeg was...
Allereerst kreeg iedereen nieuwe oormerken, ook de moeders omdat de oude snel stuk gingen, de kinderen keken nieuwschierig toe.
Om even later zelf aan de beurt te zijn.
Daarna werden de moederschapen geschoren, de nagels geknipt en een wormenkuur erachteraan.
Wel vreemd hoor zo'n kale moeder ineens en die oormerken voelen ook nog raar, maar alles went.
En dan kijk je om je heen en dan ziet alles ineens groen. Dan denk je, wanneer is dat gebeurd? Heb ik even niet goed opgelet? Elk jaar heb ik wel even zo'n momentje.
Het is altijd weer onverwachts, terwijl je er toch zo lang naar uitkeek.
Het was heerlijk vandaag, niet erg warm, maar wel veel zon.
Ik sjouwde wat in de tuin. Het grind dat ik op de oprit gooide om de gaten op te vullen moest weer weg want we krijgen binnenkort nieuwe steentjes in plaats van de schelpjes en dan komen de grote grindkeien daar misschien weer doorheen. Ik gebruik ze nu bij de blokhut.
Het was wat benauwd en somber vandaag, maar toch moesten we nog tot eind van de middag wachten voor het eerste buitje. En nu barsten de wolken eindelijk open lijkt het wel.
Dat komt goed uit want we zijn nog steeds de vijver aan het vullen en regenwater is nu eenmaal beter dan kraanwater. Nog een centimeter of vijftien en hij is weer vol....
Goedemiddag,
Wij zijn een maandelijks blad op het gebied van tuinieren en hebben elke maand een vaste rubriek ”gespot op het internet”. In deze rubriek willen wij graag bijgesloten foto plaatsen, uiteraard met vermelding van jouw blog.
