Zo langzamerhand komt de natuur dan toch wat tot leven, er bloeit ineens van alles en eindelijk had ik ook eens het geduld voor wat foto's, want natuurlijk heb ik elke dag alle tijd van de wereld, maar dan ontbreekt soms de zin, of er moet toch nodig eerst iets anders, of het is gewoon rotweer.
Of ik heb het gewoon lekker druk en dan gaat alles vanzelf. Doe mij maar gewone doordeweekse dagen zonder flauwekul, die lopen het lekkerst.
Morgen komen er een paar meivakantievierders geloof ik, dat is natuurlijk wel gezellig.
Wij keken vooral tv vandaag en deden tussendoor de gewone dagelijkse dingen.
Vanavond reden we mee met de puzzelrit met de Spit. Ik vergeet daarbij altijd dat ik VLAK NADAT we een aanwijzing UITGEVOERD HEBBEN. ik de VOLGENDE AANWIJZING alweer moet geven!
Ik heb genoten en af en toe een traantje weggeslikt. Prachtige jurken had Maxima aan, het was een hele verkleedpartij. Wat zullen ze moe zijn vanavond.
Voorlopig kunnen we nog even vooruit, want met Amalia komt het ook wel goed als ik dat zo eens bekijk.
Didi en ik gingen met de bus naar Renesse vandaag. Het was leuk er even rond te lopen, winkeltje in, winkeltje uit en eer je dan echt aan de terugweg begint, heb je al een behoorlijke tippel te pakken.
Ik vind het wel een mooie muurschildering, hij valt ook erg op, op dat punt.
Ik kocht sliptongetjes voor vanavond, ze zijn al op en waren superlekker!
Onderweg naar huis, kwam ik een familie gans tegen.
Ze kwamen niet echt achter de rietpluimen vandaan, maar goed, ze duikelden er lekker op los.
En ik was blij toen ik thuis was, Didi ook volgens mij, we zijn het duidelijk niet meer zo gewend.
We deden een klein rondje om er even uit te zijn, het was best fris en op het laatst vroeg Joop pas of hij ook kon filmen, jammer, daar had ik eerder aan moeten denken. Wat dat betreft ben ik er af en toe niet helemaal bij met mijn gedachten.
De Wuppies zaten nog in het dashboardkastje van de vorige oranjetoestand.
We reden even door Zierikzee, ook daar een klein oranje accent...
... en langs het grote grijze Havenplein, waar langzaamaan de eerste stoeltjes verschijnen, maar waar nog geen wimpeltje te bekennen is.
Op Brouw deden we een ijsje en op 't durp een drankje.
De vijver zijn we nog niet uit, het zakte nog wel iets, heel minimaal, milimeterwerk.
In de zon en uit de wind zaten we vanmorgen lekker aan de koffie. We trokken streepjes langs de waterlijn en we keken, en keken nog eens, het lijkt wel.... hoe is het bij jou? Als we het echt zeker willen weten moeten we wachten tot morgenochtend en dat doen we dus maar, maar het lijkt echt...
Ik deed van de weersomstuit een driekwart broek aan en alleen een fleece om te wandelen, dat was veel te oprimistisch, zeker bij tegenwind, want er was weer een stevige noordenwind. Ik had beter mijn wanten weer aan kunnen doen.
Het komt er nog niet zo van hoor, de zin ontbreekt, geen motivatie, een foto of zes, je gaat met die kou ook nog niet zo makkelijk hurken om te zien of er laag bij de gronds iets is, als ik al kan hurken want de stijvigheid zit er ook behoorlijk in en mijn voet doet ook al zeer.
Eerst morgen maar eens afwachten.
Ik heb nog wel een boel zonnebloempitten in de grond gestopt vanmorgen, als die het allemaal doen wordt het toch nog een vrolijke boel komende zomer.
Ik deed lekker rustig aan vanmorgen. Eindelijk had ik weer eens een keer lekker geslapen na nachten vijverwerk te hebben verricht, waaronder het redden van o.a. veel vissen, kikkers en salamandertjes, gesjouw met blubber, slangen en pompen, kortom ik was er dag en nacht mee in de weer.
Eindelijk aangekleed kwam er een gezellig telefoontje. Mijn zus is net als ik. Na een dag waarop we natuurlijk van alles bespraken gaan we daarover na lopen denken en vragen ons af of het allemaal wel goed overkwam wat we zeiden en bedoelden. Dus deden we het per telefoon nog eens luchtigjes over en dat was toch wel weer verhelderend.
Om te wandelen was het koud, ik deed zelfs mijn wanten maar weer aan en daar had ik geen moment spijt van.
Eind van de middag hingen we de slang weer in de vijver om langzaamaan de boel weer vol te laten lopen. Joop ging naar de duivenclub en ik stak de buitenkachel maar eens aan, nam een wijntje mee en omdat de pomp het niet meer deed sjouwde ik met emmers met vissen en planten en spoot de zijkanten schoon, de blubber naar beneden.
De kit van het laatste gat dat we plakten vorige keer had niet goed gepakt, we konden het er zo vanaf pakken. Met z'n drieen deden we ons best het water op afstand te houden, ik kocht zelfs nog ballonnen om de boel naar boven te kunnen drukken, ook dat mocht niet baten. Twee keer plakken en het water kwam er alweer doorheen.
Vanmiddag waagden we samen nog een poging, nog maar wat emmers blubber eruit en nog maar wat water om de boel zo droog mogelijk te krijgen, al is dat niet eenvoudig met omhoog komend grondwater.
Zoals op de foto staat het nu al een paar uur, er komt niets bij, dus de boel is dicht nemen wij aan. We laten het nu nog een nachtje uitharden voordat we gaan vullen. Morgen regen, dat is ook mooi want de kwaliteit van het water is er natuurlijk ook niet op vooruit gegaan.
Drie keer is scheepsrecht zullen we maar denken.
Dit is toch duidelijke taal denk ik. Gisteren was het wat verwarrend? Ziek zijn en beter worden is toch net zoiets als een lek plakken?
En nu doen we een schietgebedje en maken een hechtingsdansje.
Alweer een heerlijke dag vandaag. Ik ben zelfs een beetje verbrand in mijn nek voel ik nu, dat mag niet meer tegenwoordig, maar ja soms gebeurt het gewoon.
Ik ben lekker heel de dag buiten in de zon geweest, zonder das en wanten in de tuin gewerkt! Gras gemaaid en onkruid gewied. Vanmiddag wandelden we een rondje, ook al zonder das en toen zal het wel gebeurd zijn. Ik heb in mijn leven best vaak een flinke tik van de zon gekregen, vroeger smeerde er niemand dat kwam pas later.
Joop had wat extra hulp bij het klussen vandaag, dat is soms best handig en fijn en morgen nog een keer, want dan is de vijver weer aan de beurt. Ik heb het opgegeven, zo hard zakte het niet... maar ja het zakte wel...
Het is net als met ziek zijn, zolang je doet of er niets aan de hand is gaat het best nog.
Nog zo'n komediant, net doen of zijn ogen dicht zijn en toch stiekum kijken.
