Het lag al weken op het land, maar nu is het toch netjes opgerold. Het vlas is binnen en ik maakte er even een filmpje van. De karretjes razen in volle vaart over het land en als ze genoeg vlas gehapt hebben poepen ze een rol uit, die dan weer op een wagen geladen wordt natuurlijk. De karretjes zitten alleen nogal eens verstopt geloof ik, want de één na de ander stond even stil en werd er aan gemorreld.
Voor degenen die het zonde vonden dat ik de paddenstoelen had omgemaaid kan ik meedelen dat ze er alweer staan hoor. Er wordt niet voor niets gezegd 'als paddenstoelen uit de grond schieten'.
Verder rommel ik 's morgens lekker een paar uurtjes in de tuin en doe daarna wat anders, gisteren gewandeld, maar daarbij liep het water uit mijn haar. Toch wel vochtig warm weer en vandaag ook weer, dus ik deed het rustig aan en ging nog even naar 'de stad' voor wat boodschappen.
Wat is het lekker hè! Zo en dan nog een maandje, dat wil ik eigenlijk wel.
Ik zag het in de krant vandaag, we hadden al jaren geen contact meer. De keer dat ik hem voor het laatst zag is ook al jaren geleden, een korte ontmoeting in Zierikzee.
Mijn neven op onze bruiloft, rechts is Cees en links zijn jongere broertje Coos, ik zie nu ook pas in de advertentie dat het met een C is. Cees trouwde met een klasgenootje van de middelbare school van mij.
Coos heb ik na onze bruiloft geloof ik helemaal nooit meer gezien.
Toch heb ik veel leuke herinneringen aan mijn neefjes. Ze woonden op Dreischor en toen wij na de ramp op Zonnemaire woonden fietste ik toen ik een jaar of acht was regelmatig op zaterdagmiddag naar Dreischor, om met mijn neefjes te gaan spelen. Ik was ook dol op mijn tante Marie en aan het eind van de middag fietsen we dan weer samen terug en keken ze bij ons naar de kinderprogramma's op tv. Mijn vader had een tv gewonnen met een puzzel en zodoende kwam het halve dorp bij ons naar Dappere Dodo kijken.
Later toen we tieners waren knipte ik ook hun haar en zette ik het haar van tante Marie in de rollers.
Kortom, ik ga hem niet missen want hij maakte geen deel meer uit van mijn leven.
Geen condoleances en geen medeleven graag.
Ik vond het alleen wel de moeite er even bij stil te staan, zoveel familie heb ik niet meer.
Sil en ik wandelden na de koffie eerst een rondje met de hondjes want ze moest daarna naar de kapper, het was prachtig herfstweer.
De druppels aan de grassprietjes op de foto van gisteren vielen me eigenlijk pas op toen ik de ze op de pc zette. Vanmorgen waren ze er weer en probeerde ik ze er nog wat beter op te krijgen. Het is ook wel een grappig gezicht al die kleine druppeltjes.
En vanmiddag nadat Sil weer vertrokken was maaide ik ze allemaal om...
Joop moest nog ergens een duif ophalen die verdwaald was en daarom ging ik vanmorgen maar weer verder waar ik gebleven was met gordijnen wassen, het kan maar gebeurd zijn. Het is natuurlijk een erg ongezellig werkje. Gesjouw met het huishoudtrapje, van de ene rails naar de andere, gerommel met de wasmachine en de droger, die ook nog lawaai maakt, nee daar houden mannen niet van, tenminste die van mij niet.
En daarna deed ik een rondje door een somber landschap, met zelfs af en toe een spikkeltje regen, nee geen zon hier gezien vandaag.
Tot eind van de middag de zonnetjes vanzelf kwamen binnendruppelen, dat was even erg gezellig. Miriam was er ook bij, die staat niet op de foto maar hoort natuurlijk ook bij mijn zonnetjes.
Vroeg op, want Joop moest naar Burgh om te wandelen. Ik bracht hem daar en haalde hem ook weer op begin van de middag en eigenlijk realiseer ik me nu pas hoe raar of dat is want ik had de auto niet nodig. Hij had dus makkelijk gewoon zelf heen en terug kunnen rijden.......
Eenmaal terug van het wegbrengen vroeg ik me af of ik ook maar gelijk zou gaan wandelen, maar dat vond ik toch wel vroeg en daarom haalde ik maar een gordijn af en duwde het in de wasmachine en daarna in de droger en het volgende in de wasmachine en de vorige weer ophangen en de volgende in de droger, en weer eentje afhalen, wassen, drogen, webbetjes weg, ophangen, afhalen, wassen, drogen....... enz. En nu zijn ze alle acht schoon, zelfs Joop ziet het verschil.
Nadat ik hem weer opgehaald had, deed ik zelf een rondje door de polder, het wordt zo langzamerhand alsmaar kaler. De bloemetjes zijn bijna op, net als de pruimen. Het was wel heerlijk wandelweer.
En op het land kwam ik dit schatje tegen.
We aten lekker een stokbroodje buiten in de zon, wijntje erbij...
Indian Summer heet het geloof ik, een mooi woord voor een mooie dag en er volgen er nog meer als ik het goed begrijp.
Vandaag waren wel alweer op het strand. Joop ging ook mee als training voor morgen als hij weer met een wandeltocht mee doet van 30km. Hij ging dus in de versnelling.
Didi en ik deden op het gemak een rondje Watergat. En omdat we gelijk zo'n mooie gekleurde bos touw tegen kwamen besloot ik er maar een kleurrijke middag van te maken, er ligt altijd genoeg rommel dat er dan toch wel leuk uitziet door de kleuren.
Eenmaal terug bij 'Zeerust' moesten we even op Joop wachten en om de wandeling feestelijk af te sluiten nam ik er een roseetje bij. Dat feestelijke viel wel een beetje tegen eigenlijk want wat een smerig glas vol met krassen kreeg ik, zoiets zou ik mijn visite niet voorzetten hoor, ik had het zelf al lang in de container gegooid, laat staan dat je het je klanten voorzet, kijk maar.
Er wordt druk gewerkt aan de kustversterking en het ziet er nu al steviger uit.
Ondertussen zijn ook de voetgangerstunneltjes afgesloten, die worden opgeknapt.
Zand en blauwe lucht zie ik zo op het eerste gezicht. Het zal er in elk geval wel een stuk leuker uit zien.
Een beetje rotdag vandaag, ongezellig ook, niks an.
Ik deed weer eens iets verkeerd, zoals wel vaker. Soms heb ik iets geschreven en gepost en dan denk ik later, had ik het wel zo moeten doen, misschien had ik iets weg moeten laten, dan slaat de onzekerheid toe. Veranderen doe ik zelden iets, want dat vind ik dan ook weer niet goed.
Gebeurd is gebeurd, goed of niet. Ik ben ook maar een mens die probeert er het beste van te maken.
Vanmorgen zijn de blokhutters weer vertrokken, ze hadden genoten zeiden ze en dat geloofden we, want we kregen zelfs een fooitje extra voor de reis. Het begin is er, alles staat al netjes op de speciaal aangemaakte rekening. We hebben tijd genoeg, want Joop gaat volgend jaar eerst nog alleen.
Het was alweer regenachtig vanmorgen, maar zo langzamerhand trok het toch wat open.
Na het ophalen van een cadeautje bij het tuincentrum (ik vraag me af of dit zichtbaar is voor iedereen) wandelden we een rondje door de polder, waarbij er prachtige luchten te zien waren.
