Ik was vooral een beetje in de tuin doende vandaag. De meeste zaadjes zijn geplant en verder trok ik onkruid of lag gewoon wat in de zon, want lekker weer was het wel.
Eind van de middag waren de jonge duiven aan het vliegen en daar maakte ik nog een paar foto's van.
Gewoon om wat te oefenen.
En ja, de vijver loopt jammer genoeg weer leeg al gaat het erg langzaam. We laten het even zo, eerst een paar andere klusjes die ook nodig moeten gebeuren.
We vervelen ons nog lang niet.
We hadden weer een zussendag vandaag, erg gezellig en wat troffen we een mooi weer.
We wandelden een rondje Port Zeelande, best een flinke tippel, zeker voor Didi. Gisteren had ik ook al een behoorlijk rondje gedaan en daar had ze weinig last van, dus ik dacht dat het wel kon. Ze hield zich taai, af en toe een beetje langzaamaan, maar wel volbracht. Eenmaal thuis moest ze wel even overgeven, maar dat zal vermoeidheid zijn geweest. Ze heeft lekker gegeten en is nu uitgeteld.
De kikkers vermaken zich alweer goed in de vijver.
Deze twee hebben heel de dag bovenop elkaar gezeten, geen idee wat daar de bedoeling van was.
Maar ze vonden het blijkbaar leuk. Het zal hun een rotzorg zijn hoeveel water er in die vijver staat.
Natuurlijk begonnen we de dag met het uitproberen van de verschillende functies van mijn nieuwe fototoestel. Waarvan vooral de zoomfunctie , die toch wel aanzienlijk verbeterd is. En ik kan nu ook panorama foto's maken, maar daar zie ik het nut nog niet zo van en ik doe het ook vast niet goed, want de boel wordt erg vertekend en dan bedoel ik in de zin van dat het niet meer klopt voor mijn gevoel.
Want kijk, ik sta hier op een rechte weg en maak een panoramafoto van links naar rechts. Ik vind het gek.
Verder zoemde ik er dus lustig op los, vooral de kippen waren geliefd.
Knipte ik anders een stukje uit een grote foto, nu zoom ik en kan ik alsnog knippen als ik dat wil want de bestanden blijven voldoende pixels houden.
De zwijntjes hadden geen zin in een foto.
Dus ik hield het maar bij de kippen...
en Didi, die het allemaal weer zeer geïnteresserd aanschouwde.
Ik loop natuurlijk al een tijdje te dubben en omdat mijn toestel steeds vaker dienst weigerde de laatste dagen heb ik de stap maar genomen. Ik heb een NIEUWE!!!
Nadat Didi en ik gewandeld hadden en de duiven van Joop binnen waren zijn we naar Goes gereden. Verschoore zit niet meer in Zierikzee, je kunt er wel ook via internet bestellen, maar gewoon in de winkel is ook wel weer eens leuk en ze hadden een kortingsactie vandaag vanwege het zoveel jarig bestaan, alleen op accesoires, maar goed... en ik wilde ook een oude inruilen, dat kon ook. Alleen die moet eerst onderzocht worden, daar krijg ik nog bericht van.
Onderweg naar huis was ik zoet zodoende... en blij.
We krijgen aardappels dit jaar, ook best leuk, vooral omdat ze tegenwoordig mogen bloeien. De eerste rijen zitten erin. Het was best lekker vandaag, maar behalve een cake bakken heb ik niet veel gedaan. Ik ben vooral erg moe.
We weten het nog niet, wel iets gezakt, maar dat komt voornamelijk omdat hij te vol was. Daar word je ook moe van, telkens maar kijken en het lijkt wel of... de spanning... ik heb er hoofdpijn van.
En kijk dat ellendige kruipgras, dat moet ook nog weg, maar ja als het nog een keer moet heeft dat ook geen zin.
Ik had geen zin om met die harde wind de polder in te gaan en zoals meestal op donderdag ging ik even naar Zierikzee en deed daar een rondje. Tussen de huizen liep ik uit de wind en er scheen een heerlijk zonnetje. Nog steeds geen terrassen op het Havenplein, dus ging ik maar even op het oude mannenbankje in de Beuze zitten.
Helemaal van toepassing want ik ben nog moe van het gezeul met de kikkers. De vijver staat vol inmiddels en ik kijk met angst en beven regelmatig naar het waterpeil, maar ja nu hebben we weer golfslag...
De kikkers in Zierikzee staan nog op hun oude plek, ze zouden verhuizen dacht ik, maar dat blijkt nu ook geen waar, er komt een kleine variant op een andere plek, las ik net, dus deze zullen wel ergens in een oude schuur belanden.
En dan wordt dit knulletje morgen, of vandaag, al naar gelang het leestijdstip alweer 11!
We begonnen maar eens met het volgooien van een metselkuip met blubber. Niet dat je dan ineens meer ruimte hebt, maar toch, je moet toch wat verzinnen.
Daarna schraapten we de blubber weg, om te zien of we ergens een gat konden ontdekken, tenminste Joop deed dat, hij stond erin en ik keek ernaar.
En eindelijk vond hij iets, een flinke weerhaak met kleintjes ernaast, op de plek waar het harkje had gelegen. Even later nog eentje en nog eentje... En overal moeten dan oplossingen voor gevonden worden, want hoe houd je het water weg... de folie moet dan omhoog dus er moet iets onder...
...daar ben ik dan weer voor. De rubberen hamer in dit geval.
De gaatjes zijn geplakt, de vissen en de planten weer terug uit de bak in de vijver en nu is hij weer langzaamaan vol aan het lopenen. Nu maar hopen dat het deze keer wel ........ en anders nog maar een keer.
Het is trouwens rubber, net zoiets als de binnenband van een fiets dus goed te repareren. Zo'n lap folie is natuurlijk best betaalbaar, maar wat een werk! Daar stelt dat klusje van vandaag niets bij voor hoor, want dan moet alles weg, ook de randen, want het ligt tot ruim op de kant en de waterloop is er ook aan vast. Nee daar denken we nog lang niet aan, misschien gooien we hem dan wel dicht of maken er een leuke zitkuil van, dat wordt vast ook binnenkort weer mode.
Het grasmaaiseizoen is ook weer begonnen, gelukkig nam ik gisteren nog wat foto's van de madeliefjes, die binnen een paar dagen wel weer hun kopjes boven het gras uit zullen steken.
Ik snoeide ook nog wat rozen en zo hier en daar een tak en ondertussen werd de vijver leger en leger. We zitten nu wel met een school getraumatiseerde vissen natuurlijk, alweer met z'n allen die bak in, maar eerst in zo'n eng schepnet vol met blubber, daar worden vissen ook niet vrolijk van.
Toen ik een rondje deed vanmiddag viel er een meneer, alles was goed gegaan bij het passeren, hij had ook een hond en ik was bij voorbaat al aan de andere kant van de weg gaan lopen, maar net toen we voorbij waren hoorde ik een smak en daar lag hij languit. Ik vroeg me af of ik 112 moest bellen, maar 'alles ist gut' zei de mevrouw, ten teken dat we door konden lopen.
Het geplakte gat ziet er dicht uit, nergens een gapend gat waar het niet goed geplakt heeft, je zou dus bijna denken dat er nog een ander gat moet zijn, want het waterpeil zakte te snel voor een klein gaatje. Morgen gaan we op zoek, want ook dat komt ooit weer goed, aan ons zal het niet liggen, wij doen wat we kunnen, want uit zichzelf zal het niet gaan.
