Een lekker zonnetje vandaag en een ijskoude wind. Het vroor niet, maar zo voelde het wel.
Ik hield het maar bij een rondje dorp, ver zat.
In de jachthaven wordt nog gewerkt aan het aanleggen van de nieuwe steigers.
Zouden dit nu bomen uit de achtertuin van InR zijn?
Webloggen gaat verder dan alleen maar een paar foto's en dagelijks wat regels schrijven, want zonder weblog had ik bij het zien van deze palen nooit van zijn leven aan IenR gedacht, of bij het zien van een trafohuisje aan Sjoerd, bij een schilder denk ik aan onze Smurf en ga zo maar door.
De wind is inmiddels gaan liggen zodat het hier binnen ook gelijk een stuk behaaglijker is want wind waait altijd behoorlijk door hier.
Gewoon omdat ik geen zin had om iets anders te doen en het voor buiten en wandelen veel te koud was, kleurde ik nog maar wat. Niet eens mooi vind ik zelf, het is een beetje druk geheel geworden.
Als nu mijn komkommerdingetje maar niet doodvriest, of de knoppen van de Pauwlonia Tomentosa. dat zou ik wel heel erg vinden. Maar ja, er zijn wel meer dingen die ik erg vind, we moeten het maar nemen zoals het komt.
De Straôrijders bestaat meestal uit een vaste kern. Er doet er eens eentje niet mee, of er komt er eens eentje bij zoals nu met Silvia, want het ziet er naar uit dat het wel een blijvertje is. Dit jongetje krijgt het in elk geval met de papleper ingegoten, ik deed nog verslag van zijn geboorte, nu bijna vijf jaar geleden. Dat vond ik wel even het vermelden waard.
Nog al zo'n poppetje met nu al een rijbroek en laarzen.
Allemaal gezellig op moeders en vaders paard.
Het zijn nog een beetje de naweeën , want ik heb eigenlijk niet veel gedaan vandaag. Het leek dubbelzokoud vanwege toch wel een beetje day after gevoel, maar we liepen nog wel een rondje nadat Silvia weer op huis aan was.
Vanochtend om half tien waren we al paraat bij boer Gaanderse waar de paarden gelost werden. Het was koud en regenachtig en dat zou voor de rest van de dag niet meer veranderen jammer genoeg.
De versierselen hadden we gisteren al klaar gemaakt en de rest deden we daar bij het optuigen. Dit was een gedeelte van de Straô dat ik nog nooit meegemaakt had natuurlijk.
Van de rest van de dag maakte ik een film.
Dat ging ook niet zonder mankeren, want op een gegeven moment deed mijn fototoestel het niet meer, vandaar dat ik op het strand eigenlijk geen foto's heb gemaakt, alleen op het laatst van Yara nog.
Sil en Yara deden met één paard en wisselden elkaar af, zodoende kreeg Yara een lift van Kees en mocht ze bij het ringsteken het paard van Olivier lenen, zodat hij zijn paard niet terug hoefde te brengen.
Na afloop aten we gezellig met z'n allen een pizza en gingen Sil Yara en ik naar huis, ik had het wel een beetje gehad en genoeg gelopen, dansen hoefde niet meer.
Ik liep weer even door Zierikzee vandaag, zomaar in mijn trui, want koud was het zeker niet, wel grijs. Er zijn nog geen toeristen, het is erg rustig en vooral stil overal. Een paar stoelen buiten voorzover dat kon met de werkzaamheden op het Havenplein.
De stratenmakers waren lekker aan het werk, radio erbij en af en toe zong er iemand mee. Vroeger wilde ik best stratenmaker zijn als ik man was geweest... of vrachtwagenchauffeur, lekker stoer vond ik en veel buiten of onderweg. Vrachtwagenchauffeur vond ik vooral leuk vanwege de mooie vrachtwagens. Ik zou er nu niet meer aan moeten denken met al die drukte op de wegen, maar vroeger was dat nog lang niet zo natuurlijk.
Ik wist het eigenlijk nooit wat ik wilde worden, maar ik wist wel dat ik na mijn ULO examen niet meer naar school wilde. Koekjes inpakken, seriewerk, het maakte me niet uit, het liefst iets met mijn handen waar ik niet teveel bij na hoefde te denken, dat dat niet doorging kwam eigenlijk meer door mijn ouders, zeker mijn pa, die vond dat ik een nette baan moest hebben en zodoende werd ik de Rotterdamse bank ingeduwd. We hadden toen al verkering.
Bijna achtien was ik toen ik eindelijk dat stomme diploma haalde, net negentien toen we gingen trouwen en tweeentwintig toen de oudste geboren werd. Het einde van mijn loopbaan als bankbediende, het was 1968.
Acht jaar later zou ik mijn detailhandelsdipolma halen na een schriftelijke cursus. Ik weet nog goed dat ik vlak voordat we met vakantie gingen examen deed, ergens onderweg in Denemarken belde ik mijn moeder, zij zou de post in de gaten houden. Wat een feest! Ik kon een winkeltje beginnen!
Het kwam door de stratenmaker, dat ik even terugdroomde, hij deed zijn jasje uit en onder zijn shirt piepte een tatoo vandaan, hij lachte naar me.
Iets minder zonnig maar wel net zo lekker warm als gisteren was het vandaag, misschien nog wel iets warmer.
Joop was een dagje op stap, dus ik had het rijk alleen.... hahaha net of dat wat uitmaakt, zeker niet als het buitenweer is, dan zien we elkaar soms ook uren niet, of komen elkaar af en toe eens tegen. Ik vind het heerlijk om alleen bezig te zijn en zolang ik alles nog alleen kan zal ik dat ook zeker doen. Ik mopper misschien weleens, maar ook dat moet mogen. Ik zou er niet aan moeten denken de hele dag alles samen te doen.
Didi en ik wandelden een rondje en we scharrelden wat in de tuin, ik heb er een rood hoofd van.
Eind van de middag reed ik nog even naar het tuincentrum voor een nieuw schepnetje, in de oude zitten gaten en dat is moeilijk vissen vangen. Onderweg kwam ik de mooie wilgjes tegen, het waren net standbeelden.
Wat een genot vandaag, daar word je weer een heel ander mens van.
Ik ging eens op een trapje staan bij de Pauwlonia Tomentosa om de bloemknoppen vast te leggen, maar ze zaten best hoog en met losse handen zonder iets in de buurt vind ik toch wel eng, dus hier moeten je het mee doen.
Fluwelen bolletjes, die dit keer wel de winter overleefd hebben zo te zien, binnen nu en een paar weken zal de boom vol met paarse bloemen hangen.
Verder heel de dag vooral aan het harken en knippen geweest om al de dooie rommel van vorig jaar op te ruimen. Wat gesnoeid zo hier en daar, de vlinderstruik, de hortensia's en de dinges. Onder de bladermassa's komen al mooie plantjes vandaan, zoals bovenstaande, ik denk de wilde komkommerdinges van vorig jaar die ik ergens uit de berm meenam. Ik zou het toch wel heel leuk vinden als die weer terug kwam.
Alles loopt al flink uit en toen ik toch bovenop de trap stond maakte ik ook nog een foto van de vijver, we denken toch dat hij lek is, nee we weten het wel zeker want het waterpeil zakt veel harder dan normaal. Gelukkig kan de folie goed gerepareerd worden zodat niet al de mooie natuurlijke randen naar de jeweetwel gaan (hoop ik) en kan hij ook ook gelijk na vijftien(?) jaar eens goed schoongemaakt worden, misschien vinden we zelfs het harkje nog wel.
