Het zag er niet naar uit vanmorgen, maar al met al is het toch nog een heerlijke dag geworden. We zijn naar het strand van Renesse gereden en hebben daar een rondje gedaan. Eigenlijk is het gewoon waar, het regent bijna nooit, niet dat ik fiets, maar ik ga toch elke dag een rondje doen. Ik zag de link op het weblog van Leen Koper, een bekend Zierikzees fotograaf.
Zoals elke morgen begon de dag vandaag ook weer vroeg, ik verleg hem maar een beetje en ga ook wat vroeger naar bed, anders word ik humeurig, ik heb mijn slaap nodig en gelukkig lukt dat weer iets beter. Vanmorgen moest Joop uitslapen, zodoende kon ik weinig doen in huis, maar gelukkig heb ik mijn spel nog, Joop heeft het inmiddels uit.
Gisteren kwam Mister met zijn baasjes nog even bij Didi kijken, hij heeft nog steeds een erg aantrekkelijke staartpluim, waar Didi maar niet van af kan blijven, daar werd Mister op zijn beurt weer humeurig van.
Gisteravond waren we op de jaarlijkse mosselavond van de duivenvereniging waar Joop sinds kort lid van is. Ze hebben een eigen clubhuisin de buurt van de Dikke Toren en het was voor mij de eerste keer om eens kennis te maken met de andere leden. Jammer genoeg waren er niet veel aanwezig, een man/vrouw of twintig. De leermeester van Joop viel goed in de prijzen (zie foto) en Joop had er ook eentje, een waardebon voor de dierenwinkel van de voorzitter, altijd leuk. Het is toch weer heel anders dan de WVS waar hij ooit voorzitter van de jeugdcommissie was en de tennisvereniging van ons dorp, die hij hielp oprichten en ook een tijdje voorzitter van was. Met de bijen heb ik eigenlijk nooit meegedaan, ik weet niet hoe dat kwam. Het was gezellig mossels eten met salades en patat, grappen over en weer, maar toch proefde ik ook een beetje interne nijd, niet iedereen was tegen iedereen even vriendelijk, ik heb me goed vermaakt vooral met het observeren van het een en ander. Toen de bingo begon zijn we afgehaakt, we kunnen Didi tenslotte nog niet al te lang alleen laten…, maar volgende keer doen we zeker ook daar aan mee.
Didi is nu elf weken en weegt 6,5kg.
‘t Gaat heel goed, ze kan al ZIT, KOMVOOR, VOLG, (al gaat de neus meestal richting grond i.p.v. naar mij gericht) LOS en AF.
Ze is de hele nacht stil, kan goed een tijdje alleen zijn en samen met Simba even wachten in de auto en voor de winkel. Ze kunnen het goed vinden samen, slapen ‘s nachts wel apart zodat Simba toch een tijdje rust heeft.
Zo gauw we de tuin in gaan begint ze te spelen, de bosjes in, takken zoeken, van alles gaat er in de bek en ik moet haar er dan wel even aan herinneren dat we buiten zijn om te plassen en te poepen, meestal doet ze het dan ook gelijk.
Ondeugend op zijn tijd, maar ook erg lief.
Niet Jo met de banjo, maar Joop met de limo. Hij kwam vanmorgen op de terugweg van een rit langs voor een foto, dat wilde ik wel even doen natuurlijk. Ik zie mij daar nog geen bocht mee nemen en zeker niet inparkeren. Hij vindt het wel leuk er af en toe in te rijden en voor de passagiers is het lekker luxe zo met eenbar en tv aan boord.
Vanmorgen is Levi onder het mes geweest, dat is goed verlopen en eindelijk zitten de balletjes nu waar ze horen…. in het zakje.
De boel wordt opgeruimd op het strand zo te zien, de bakken zaten vol met troep tenminste. Strandtenten worden afgebroken en de laatste vakantiegangers genieten van de mooie dagen die we hebben. Daarna zal de rust toch wel een tijdje weer keren denk ik hoop ik, echt rustig is het nog niet geweest, het lijkt of het seizoen elk jaar langer wordt.
Joop en ik zijn superzoet met ons nieuwe spel, we hebben het gekocht en Joop heeft al een ruime voorsprong, ik sta op het ogenblik een beetje vast. Het zit prachtig in elkaar. Ik ga nog eens een poging wagen….
Oh ja, vanmorgen heb ik Didi weer gewogen, 6,5 kg inmiddels.
We zijn heel de dag buiten geweest met z’n allen. Vegen en harken en nog een mand gevuld met dopheide van de overbuurtjes. Didi bleef meestal aardig in de buurt en vanmorgen heeft ze niet gepiept. Ik ga er wel op tijd uit natuurlijk, want dan moet er toch nodig geplast worden.
Joop heeft voor de verandering weer eens een niersteen geproduceerd die er gisteravond uitkwam. Niet zo’n heel grote gelukkig, hij heeft er nauwelijks last van gehad.
Via Irene kwam ik bij dit spel terecht, erg mooi en weer eens iets anders dan de schiet en drie, vier of vijf op een rij spelletjes die ik anders altijd speel. Ik denk dat ik het aan ga schaffen….
‘t Gaat echt super nu ze wat minder vrijheid heeft, die tijd komt nog wel dat ze heel de tuin voor zichzelf heeft. Als we wandelen en de mogelijkheid is er, zoals op het strand of de dijk dan mag ze gewoon los, net als Simba. Het enige minpuntje is nu nog dat ze ‘s morgens begint te piepen als zij vindt dat het tijd is om op te staan en dat is vroeg. Vanmorgen heb ik haar even flink laten schrikken, daarna was het over, maar ja dan lig je ook maar te wachten tot er een half uurtje voorbij is om daarna toch maar op te staan. Nu maar hopen dat het morgenochtend nog merkbaar is, anders nog maar een keer het schrikeffect toepassen.
Ik tref natuurlijk super weer om naar buiten te gaan met haar, mensen te zien, een kind op een skateboard vandaag, rollators, wandelwagens, allemaal vreemde zaken, maar ze lijkt nergens van onder de indruk. Op het strand is het al wat stiller, dan is zo’n mens in de verte tegen de duinen best een raar gezicht, maar er waren ook kinderen die haar even knuffelden.
Nu we nieuwe stoelen hebben gekocht krijg ik ook weer zin om de rest eens wat op te peppen, al weet ik alleen nog niet wat, ik kan nooit zoveel veranderen. Wel heb ik de keukentafel een kwartslag gedraaid, eigenlijk is hij daar net iets te lang voor, ik vind het wel beter, maar of het ook handig is.
Joop vroeg zich toen hij thuiskwam af of hij wel in het goede huis was…. aansteller.
Waar de wijzers van de klok ook heengaan vooruit of achteruit, ik blijf het een vreemde toestand vinden en kan er maar niet aan wennen. Ja, na een week zit het er wel weer in, maar de eerste dagen kijk ik de hele dag op de klok. Dat deed ik dus vandaag, verder niets bijzonders.
