klik
Alleen het geraamte staat er nog na de brand van vorige week.
Deze foto kwam ik gisteren tegen in het doosje met oude foto’s van mijn moeder
Het Koepeltje in de jaren veertig?
Geen idee wie er op staan, het zal familie van mijn moeder zijn, een nicht of zo denk ik…
Update:
Ik zie nu pas dat ze een beest rond haar nek heeft, een vosje?
Deze bus stond vanmiddag op het dorp en ik moest gelijk aan mijn oom Han denken. Jaren heeft hij in zoiets gereden in de tijd dat hij aannemer was en ook nog de jaren erna toen hij al lang en breed met pensioen was, hij vond zo’n lage auto maar niets.
Oom Han was ook de eerste van de nabije familie die een auto had, ook een Renault, kenteken TT-55-25. Ik heb er al vaker naar gezocht en ik weet zeker dat er een foto van moet zijn, gemaakt op de dag dat hij ons meenam naar de Efteling. Wat een feest was dat, we woonden al op Zonnemaire, dus het was na de ramp.
(Janny als je dit leest, wil jij dan ook eens zoeken en hem meebrengen als jij hem wel hebt, dan kan ik hem scannen).
En dan plaats ik nog een keer, ik deed dit ook al eens in 2005, een mail die ik toendertijd kreeg van Teun Rosmolen, ik heb daarna nooit meer iets van hem gehoord.
De mail vind ik prachtig, vooral omdat hij dingen vertelt over oom Han die ik toen nog niet wist:
_Geachte mevrouw,
Toevallig, omdat ik de “soepkokerij” zocht, kwam ik op uw pagina terecht. Wat een werk maakt u daarvan!
Zo doorlopend, kwam ik het onderwerp “oom Han is jarig” tegen. Dit moet wel Han Prince van de wagenmaker in de Dijkweg op Serooskerke zijn geweest. Ik las enige tijd geleden dat hij was overleden.
Hoe kende ik Han Prince? Wel, vanaf 1947 woonde ik met mijn ouders in Renesse. Zo vanaf 1950 begonnen mijn vrienden en ik met radio te hobbyen. Er was nog heel weinig materiaal te krijgen, het moest allemaal van bevriende relatie’s komen, want veel geld hadden we óók al niet. Met reparatie’s verdienden we wat bij.
Als we eens erg omhoog zaten met technische problemen, dan fietsten we naar Han Prince. Hij had een prachtige radio werkplaats waar hij mooie toestellen bouwde en repareerde. Hij had ook een voor ons onbereikbaar meetapparaat waar je radiolampen mee door kon meten. Voor een dubbeltje per lamp deed hij dat voor ons. Hij wist overal een oplossing voor. Omdat hij een goede hout-vakman was, bouwde hij ook zelf de radiokasten. Ik heb eens een grote luidspreker bij hem gekocht, die ik nog steeds bezit. Ook kochten we regelmatig onderdelen bij hem.
Voor buiten evenementen had hij een grote geluidsversterker gebouwd, de grote luidspreker zat niet in een hoorn of in een kast, nee, op een grote hartvormige plank, het klonk prachtig.
Hij had een autootje, ik meen een kleine Renault 4, met de motor achterin. Hij had daar zelf een autoradio voor gebouwd.
We hoorden toen ook dat hij in de oorlog een tabak snijmachine voor de zelf geteelde tabak had gebouwd. Hij was veelzijdig. Zijn Vader, die ik me herinner als een klein mannetje, een beetje krom lopend, was ook nog steeds druk bezig in de wagenmakerij.
Ach ja, zomaar wat herinneringen. Met een van de vrienden halen we nog wel eens herinneringen op uit die tijd. Hij woont al 40 jaar in Duitsland, maar komt regelmatig naar z’n huis in Brouwershaven.
met vriendelijke groet,
Teun Rosmolen Zierikzee._
Geweldig he!
De Gamma uil. Al een paar dagen zijn er heel veel van, net als andere vlinders. Deze is heel beweeglijk en wat moeilijker vast te leggen, vandaar een plaatsje hier.
‘t Is broeierig ook al heeft het net een buitje geregend.
Er zijn al Lijsterbessen en de Vlierbessen gaan ook alweer kleuren, nog even en we wandelen weer tussen de bramen….
Maar eerst braderie komende zaterdag en nog zoveel andere zomerse dingen.
Ik voel me een beetje uitgeblust en moet weer wat opgestookt worden geloof ik.
Voor de plaatjeskijkers nog een paar foto’s van de tuin gemaakt vandaag, die staan hier.
De papaverbolletjes zijn er weer en natuurlijk heb ik ook dit jaar weer een foto gemaakt en er een paar geplukt voor thuis, want die van vorig jaar zijn niet opgekomen. Ik denk dat ik ze nu maar gewoon gelijk in de tuin gooi, het moet toch een keertje lukken.
Vanmiddag een paar uur in de tuin gestoeid. Veel uitgebloeid spul weggehaald zoals de Valeriaan, het is toch eigenlijk zo gebeurd allemaal, een paar weekjes en het is weer weg. Nu beginnen de Hibiscus struiken en de diepblauwe bodembedekker en die andere met rose bloemen die ‘s winters pluisjes worden…. (ik kom er heus wel op straks)
Een paar bollen die ik wil verplanten kan ik er nu toch wel uithalen? Ik laat ze altijd maar zitten, maar deze staan verkeerd.
We hebben ook nog lekker gewandeld, ik heb gebeld voor de uitslag van de levertest, maar de dokter was bezig, ze zou terugbellen… niet dus.
Ik mis Ken Buth, een goeie rechtdoorzee dierenarts, jammer dat hij met pensioen is. Zijn praktijk bestaat nog wel maar dat zit nu allemaal onder een en hetzelfde dak.
We waren even in de Schelphoek, met de nadruk op even.
Veel wind en eigenlijk allebei geen zin.
Wel wat foto’s gemaakt en eigenlijk heel de dag druk geweest met andere foto’s, beetje reorganiseren, uitzoeken en weggooien een mens kan het maar ergens druk mee hebben tenslotte.
Morgen maar eens de tuin is, dat is ook weer nodig.
Simba knapt aardig op, half brokjes half gekookte rijst plus een pilletje voor de maag, ik hoor weinig gerommel meer en opgeven van vocht/slijm doet ze ook niet meer. Stukken beter dus eigenlijk, ze begon likkebaardend aan haar bak, die ze met smaak leeg at.
Na een slechte start van de dag gaat het steeds beter. We hebben vanmiddag heerlijk anderhalf uur gewandeld, nadat we eerst een nieuwe voorraad voer hadden gehaald, vijftien kilo, dus we kunnen weer vooruit. Cora van de Beestenwinkel is net als ik van gedachte dat we maar gewoon moeten genieten van de tijd die we nog hebben samen, ze is al zo oud en ook nog pas loops geweest, dat gaat ook niet in je kouwe kleren zitten. Ik ga dan ook verder niets meer ondernemen en hoop dat ze ook deze zak voer weer gezond en wel op mag eten en anders maar niet, het kan zomaar gebeurd zijn.
De duiven zijn vandaag weer helemaal uit Frankrijk komen vliegen en kwamen achter elkaar binnen zo rond een uur of vier, half een waren ze gelost. Die beesten vliegen toch zo gemiddeld 80km per uur…
Het wordt er allemaal niet duidelijker op.
Vanmiddag ging ik terug naar de dierenarts om te kijken hoe het gegaan was met de pillen en de reactie daarop. De computer was stuk, plus dat er een andere dokter was, dus ik mocht alles opnieuw vertellen, niet fijn. Het hoesten of overgeven van het slijm is wel iets minder, al doet ze het nog wel elke avond een keer, of twee. Ik weet ook niet het verschil tussen hoesten en braken, dat blijkt moeilijk bij honden, tenminste voor mij. Als ze braken komt het echt uit de buik en bij hoesten niet, er komen ook af en toe wat brokjes mee, dus zou je aan braken moeten denken. Het verschil is wel dat het ene met het maagdarmkanaal te maken heeft en het ander met de luchtwegen. Om nu weer te gaan gissen, want zo kom je ook niets verder, besloten we toch een scan van de buikholte te maken en bloedonderzoek te doen, daarvoor mocht ik vanmiddag naar Zierikzee, dat kan niet in Haamstede.
Weer een andere dokter, wel een computer, maar toch maar weer het hele verhaal. Ook de medicijnen doorgenomen, de harttabletjes hadden al een paar dagen op moeten zijn, terwijl ik nog een halve strip heb, de tabletjes die ik bijgehaald heb waren ook eigenlijk genoeg, hadden dus halverwege de week op moeten zijn. Heel slordig allemaal.
Afijn, de buik van Simba is kaalgeschoren en er is een scan gemaakt, ik kan daar net als bij baby’s weinig wijs uit, maar ook de dokter zag niets bijzonders, de baarmoeder was goed, nieren goed, lever ook niets bijzonders te zien. Daarna bloed afgenomen, met bandje rond haar bek, dat vind ik altijd zo zielig en eigenlijk onnodig bij haar, maar goed, geen suikerziekte, eiwitgehalte goed, leverfunctie ook, al wordt daar nu nog een andere test voor gedaan, waarvan maandag de uitslag.
De dokter adviseerde te stoppen met de harttabletten, de slijmoplossers mocht ik blijven geven maar daar stop ik dus ook mee, de bijwerkingen zijn dat ze er ook maagklachten van kunnen krijgen en sinds een paar dagen eet ze dus haar bak niet leeg. Ze heeft me nu pillen gegeven om de maag rustig te krijgen en ik moet de helt van haar eten vervangen door rijst, lichter verteerbaar. Toen ik die pillen kreeg aan de balie zei de assistente dat er antibiotica in zat, mijn reactie daarop was dat ze daar net een kuur van gehad had, ze keek het nog even na en mooi dat ik bijna de verkeerde pillen had gekregen. Erg slordig alweer.
Vanavond geef ik geen enkele pil meer, ze heeft lekker haar bak met rijst en gewoon voer leeggegeten en als toetje nog een paar overgebleven worteltjes. Tot nog toe blijft alles er keurig in, morgen zien we weer verder.
Update: Ik vergis me geloof ik, het moet echo zijn i.p.v. scan….
Het was heerlijk, prachtig weer ook, zodat we lekker buiten in de zon konden vertoeven, tussen de saunabeurten door. Ook nog in het zoute water gedreven en een kruidenbad genomen, gescrubd en gepoetst tot we helemaal blonken, je komt je dag echt wel door daar. Af en toe een hapje en een drankje en er mag nog gewoon gerookt worden ook, buiten natuurlijk dan, maar dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Helemaal rozig zijn we naar huis gereden zo rond een uur of zeven. De mannen hadden zich ook goed vermaakt en om de dag gezellig af te sluiten hebben we nog even op het terras bij Salud gezeten.
Ik denk dat ik wel lekker zal slapen straks….
