Vaarwel lieve Simba

simba

Uitzichtloos

We wachten een goed moment af, dan mag ze lekker gaan slapen.

Het is altijd te vroeg.

Ze glanst nog zo mooi en ziet er eigenlijk helemaal niet ziek uit, al wordt wel steeds haar kont wat dunner en de borstkast breder lijkt het wel.

Ze is moe.

Moe van het overleven.

En als dat een strijd wordt is het niet meer leuk.

Dan wil je rust…

We zijn gisteren nog op het strand geweest, voor de laatste keer, zo dacht ik steeds bij alles wat we deden de laatste tijd, dat dit wel de laatste keer zou zijn.
Zo lang al aan het afscheid nemen omdat je ziet dat het niet goed gaat.
Nadat we op het strand waren geweest werd ze weer erg ziek, tot in de nacht hebben we lopen modderen, overgeven, naar buiten, naar binnen, naar buiten, doodziek was ze, tot ze niet meer naar binnen kwam en ik ging zoeken. Ze stond helemaal verkleumd achterin de tuin. Ik had toen echt het idee dat ze dood wilde en misschien was dat ook wel gebeurd als ik haar niet naar binnen had gehaald. Daarna is ze gaan slapen.
Vanmorgen wilde ze niet eten, drinken deed ze ook niet.
In de loop van de dag heb ik er toch nog wel iets in gekregen, vanavond zelfs twee roereieren, drinken doet ze nog steeds weinig.

Morgen komt de dierenarts.

Boven water

Weer present.
Heerlijk gegeten in de opgefriste pizzeria gisteravond.
Nieuw meubilair met lekkere zachte stoeltjes en alles is opnieuw geschilderd.
De pizza’s smaken gelukkig nog als vanouds.
De logees zijn vanmorgen weer vertrokken.
We hebben al met al een erg gezellig weekend gehad, met de oude harde kern.
Vandaag nog even naar het strand geweest met de hondjes en verder een beetje aan het bijkomen.
Het weer negeren we verder gewoon.

Quatro

We zijn nog even heel gezellig met z’n viertjes.
Straks een pizzaatje in het dorp, de eerste van dit jaar…mmmmm.
Tot morgen!

Jarige Joop

Achter zijn zelf aangeschafte cadeautje en in dat van mij.
Op het scherm een stad ergens in dit land waar hij binnenkort wellicht een kijkje gaat nemen in opdracht van de PUM 
Eerder was hij al in Iran.
Even afwachten, het is nog niet helemaal rond.
Wel zeker is dat hij inmiddels 65 is.
Met gehoorapparaat, bril, eigen tanden (de helft ongeveer) en wat hij zelf altijd erg belangrijk vindt….. nog overal haar, waar hij ook voelt er groeit iets, ondanks dat wij af en toe roepen dat het nu toch wel erg dun wordt. Een teer punt bij mannen blijkbaar.
Mocht je in de buurt zijn….. de taart staat klaar.

Voordingens

‘t Is zacht, de muggen dansten vanmiddag, wanten en das gingen uit onder het wandelen en even was de zon er zelfs.
Lekker hoor, het voorjaar is in aantocht en het wordt tijd dat de boel eens opdroogt, de tuin is 1 grote blubberboel.
Geduld hebben maar.
Nog twee nachtjes en Joop is jarig, ik ben een beetje met de voorbereidingen bezig.
Wat boodschappen doen en Joop kocht alvast een cadeautje voor zichzelf.

Go oranje!

Hup Sven, Bob en Arjen!
Dat helpt vast voor straks.
Geen noemenswaardig nieuws onder de zon.
Behalve dan dat de auto vanonder en vanboven helemaal schoon gewassen is.
Niet door mezelf hoor, daar was het veel te koud voor, ik had zelfs mijn trui weer aan en de kast is nog steeds een zootje.

Update:
Wat een toestand weer.
Daar zijn we nog niet over uitgepraat.

Na regen komt maart

Zowat de hele winter heb ik in mijn oude nog zelfgebreide zwarte trui gelopen.
Het was de enige lekkere warme, mijn thermohemd kon eronder en was niet te dik voor in mijn jas, het was een lekker warm geheel. Natuurlijk heb ik nog wel andere maar die waren weer te dik voor in de jas en dan voelde ik me weer zo’n worstje.
Maar nu ben ik hem zat!
Morgen ga ik de klerenkast uitmesten en de zomerspullen weer vooraan leggen, het kan maar gebeurd zijn en volgende week is het tenslotte al maart.
Het voelt al lekker buiten, de regen nemen we even op de koop toe, maar de temperatuur is lekker!
De vijver is mooi helder vanonder het ijs gekomen, ik kan niet wachten op de dotters en al het andere… ben nu echt weer wel aan bloemetjes toe.
We beginnen weer van voor af aan