Aan de achterkant ziet het er dan zo uit.
Hij schrok net zo hard van mij als ik van hem denk ik, ik was hazelnootjes aan het zoeken, geen kikkers.
Soms is het ook zo dat je bij wijze van spreken die kikker wel ziet zitten, maar als hij dan eenmaal springt schrik je er toch nog van, ook dat overkwam me de afgelopen 24 uur.
We hebben er eentje uitgezocht hoor.
Twaalf stuks waren er, ze werden naar buiten gedragen in een krat voor een gezamelijk plas en poep kwartiertje, dat bijna een uur werd. Heerlijk spul ik heb genoten. Simba was er ook bij en keek het gelaten aan, er waren er wel twee die gelijk op haar afgingen, die met het gele en het blauwe touwtje rond hun nek, dat heb ik maar onthouden en vooral die twee in de gaten gehouden. Drie waren er al verzegd en wat verder niet in aanmerking kwam hebben we even apart gezet, anders zag je helemaal van de bomen het bos niet meer. De gele bleef me boeien en zij kwam ook steeds mijn kant op, lag op een gegeven moment ook op Joop zijn voeten, mooie oogjes, kortom ik was verkocht.
Op de terugweg zitten verzinnen op een naam, maar ook dat is nog niet eenvoudig, vandaar dat ik jullie hulp maar vraag voor ideetjes misschien?
Geen idee of ik er iets mee doe, maar je weet maar nooit.
Over twee weken gaan we haar al halen.
We hebben de tweede afgesproken maar eenmaal thuis zagen we dat de vierde beter uitkomt, dus lieve mensen van de hondjes, als jullie dit lezen, want het telefoonnummer van de advertentie doet het niet meer, we komen de vierde! Misschien kunnen jullie even mailen?
Want ik heb wel het adres van mijn weblog gegeven, waar een weblog al niet goed voor is.
Het wemelt van de kleine kikkertjes in de vijver, ook wel grote dikkerds natuurlijk en bij het langs de vijver lopen is het een geplons van jewelste, dat wordt weer wat volgend jaar, of de huisreiger moet grote honger hebben komende winter. Het is wel leuk om te zien natuurlijk, al dat jonge spul.
Morgen gaan we bij de pups kijken. Ik ben erg benieuwd en hoe dichterbij het komt hoe groter ook mijn twijfels weer worden. Doe ik er wel goed aan, is het niet teveel voor Simba. Aan de andere kant zie ik ook zoals vandaag nu Mister van Ina een dagje bij me is, hoe goed dat eigenlijk altijd gaat, van het begin af aan, die is natuurlijk niet altijd hier, maar als hij er is gaat Simba ook gewoon haar eigen gang en Mister dreutelt er een beetje achteraan.
Een beetje twijfelen mag toch, het zou zo makkelijk zijn als je alles van tevoren kon bekijken. Eerst maar eens zien of ze ons aanstaan morgen en natuurlijk gaat Simba mee, zij heeft de eerste keus.
Mijn computer doet raar, we hebben eerst de foto’s maar eens veilig gesteld en nu afwachten. Ik zit er maar niet teveel achter. Gisteren stond hij steeds vast en later bij het opstarten ging hij een schrijfcontrole doen die niet verder kwam dan 31%, hopelijk valt het mee, ik zet hem maar niet uit nu….dus mocht ik ineens nergens meer gesignaleerd worden dan lig ik plat.
Zei Joop, toen alles op een grote hoop lag “….en nu mag jij het opruimen”.
Vol goede moed togen we vanmorgen met emmers en ladders en allerlei ander gereedschap naar Leiden om uitgebreid te poetsen in het huis van Ina en Martin dat nu zo goed als klaar is, of zou moeten zijn volgens afspraak. Aan de vloer in de kamer werd nog volop gewerkt dat wisten we, de schilders zouden boven klaar zijn, dat was nog lang niet het geval, eigenlijk schrok ik behoorlijk toen we binnenstapten, wat een bende overal en ik zag ook niets dat klaar was en schoongemaakt kon worden. Op de eerste verdieping net zo, daar werd nog volop geschilderd en kon dus ook nog niet gepoetst worden. Op de tweede verdieping bij het dakkapel op de foto zag het er wat beter uit, daar konden we aan de slag, drie kamertjes en de tweede badkamer zijn fris en stofvrij, maar wat een werk nog te doen overal, dat wordt nog wel een dagje Leiden volgende week of zo.
We waren zodoende weer op tijd thuis, moe en eigenlijk niet voldaan omdat we meer hadden willen doen.
‘t Is een mooi jaren dertig huis, met veel ruimte, waar ze ruim een jaar na de koop eindelijk weleens in willen wonen, na de nodige tegenslagen.
Morgen komt de blarenblazer, dan gaan we maar eens blazen en kijken hoe dat bevalt.
Een dagje tuin vanwege het heerlijke weer, er is genoeg te doen. Blaren en alg vissen in de vijver, want ik kan ze dan wel laten liggen ze waaien natuurlijk wel vrolijk in de vijver, vandaar ook maar een stukje geharkt, ik ben benieuwd hoe mijn rug dat verwerkt. We zitten aan een blarenblazer te denken een hoop herrie weer, maar wel beter voor mijn rug. Een paar struiken flink ingekort, wat geknipt en geveegd, ik vermaak me wel als ik eenmaal zo lekker bezig ben. Ik heb inmiddels ook een volle mand met hazelnootjes, lekker knapperig zijn ze zo vers uit de boom.
Morgen ga ik met Ina schoonmaken in hun huis in Leiden dat nu zo goed als klaar is, zaterdag gaan ze eindelijk verhuizen, daar gaat Joop dan weer bij helpen samen met nog wat andere vrienden.
De duiven vliegen, de blaren vallen, de zaadjes dwarrelen en wij fladderen daar wat tussendoor.
Gelukkig hebben we het filmpje nog, want de buurman is al druk bezig met het weghalen van de paaltjes en het gaas. Ze hebben er te weinig tijd voor en zodoende wordt het weer gewoon landbouwgrond, ook niks mis mee natuurlijk, maar ik vond het altijd wel gezellig. Eerst hadden we het ‘koepaard’ waarvan ik dacht dat ik ook een foto had, maar ik kan niets vinden en daarna kwam deze. Schapen liepen er ook en af en toe een minipaard. Ik liep weleens even naar de sloot om een praatje te maken, dat kan nog wel natuurlijk, maar tegen aardappels en uien is dat toch een stuk minder leuk.
Het viel een beetje tegen met de hoedjes vandaag, ik had voor de gelegenheid mijn tijgerhoedje opgezet vanmorgen.
Blaren dwarrelen met bosjes tegelijk naar beneden en zodoende heeft het grasveld een extra tapijtje. Ik laat het nog maar even liggen, het is lekker droog en waait van de ene hoek naar de andere, wat onder de bomen terecht komt kan daar de rest van de winter wel blijven liggen.
De zon komt later op, staat alweer behoorlijk lager en schijnt ‘s morgens in mijn gezicht als ik naar mijn beeldscherm kijk, dat is best hinderlijk. Vandaar dat ik vanmorgen dacht dat even te verbeteren door mijn tafel een kwartslag te draaien. Dat kan niet zonder dat de poten er af moeten, alles moet van zijn plek en dan al die snoeren, ik krijg de kriebels al als ik er naar kijk, dus heb ik maar vlug alles weer terug geschoven en gebruik nu het uit elkaar gevallen schoolbord van de kinderen als zonnescherm, wel zo handig en ook nog te gebruiken als boodschappenbriefje ;)
