Freek had na de laatste storm een schrijven van de gemeente gekeregen dat ome Han en tante Nel waren omgewaaid en of hij maar wilde zorgen dat ze weer netjes overeind kwamen. Eigenlijk willen/hebben wij niets meer te maken met ome Han en tante Nel. Ome Han was een leuke, lollige, lieve oom, totdat tante Nel in zijn leven kwam, maar goed we gingen eens kijken .
Zo'n steen weegt niet niks, die waait ook niet zomaar om, het kostte ons heel wat inspanning. Joop spoot wat kit, geen idee of dat helpt, maar ze staan weer.
Daarna liepen we een stukje bij de Schelphoek, het was heerlijk weer.
En hongerig geworden van dat alles trakteerde Janny nog op een etentje. Op Bru bij Storm hebben wij daar lekker zitten genieten.
Zolang als ik blog doet Levi eigenlijk al mee en vandaag werd onze kleinzoon twintig, dat is toch wel een mijlpaal. Afgelopen weekend was er feest, wij waren daar niet bij want we waren er pas twee weken geleden ook al en oma's en opa's op feestjes als je twintig wordt zijn niet echt een must.
Ik weet nog wel van feestjes dat er ouders waren en je zat te wachten tot ze eindelijk eens naar huis gingen, dan kon de muziek tenminste hard en ik weet ook wel dat ouders en oma's en opa's van tegenwoordig veel 'jeugdiger' zijn dan die van ons, maar dan nog.
Ik heb een beetje zitten winkelen vandaag. Elk voorjaar lijkt het weer alsof je niets meer hebt. Nu heb ik wel niet veel en na een paar seizoenen ziet het er soms ook ineens niet meer uit, of het zag er al niet meer uit maar je vond dat het nog wel kon. Afijn ik heb wat besteld alvast, een heel gezoek altijd.
Lekker gewandeld vanmiddag en kwam de torenvalk tegen.
Het is elk jaar weer vertederend om te zien. En ook al het werk dat eraan vooraf gaat mooi om te volgen. Eerst dat grote nest bouwen, eieren leggen, weken broeden en dan eindelijk zijn ze er!
Maar dan zijn er al die gevaren. Deze waren nog maar net uit het ei denk ik en dan alweer op de vlucht, moeder kan niet weg want daar zit er nog eentje of misschien wel meer onder te schuilen, wat een spanning.
Mij hebben ze wel overleefd, maar er zullen er best nog een paar sneuvelen, of allemaal..
Ik was onderweg naar Brouw. Heerlijk gewandeld vandaag en een ijsje gegeten.
Soms twijfel je aan alles (ik tenminste). Gaat het wel goed, doe ik het wel goed, komt het wel goed, wanneer zal het fout gaan en wat kunnen we (kan ik) daaraan doen. Heel ingewikkeld soms hoor in dat hoofd van mij. Ik heb dat geloof ik nog nooit zo erg gehad en misschien heeft het ook met het ouder worden te maken en de reis van Joop, dat ook en ook vooral wat anderen er dan van vinden.
Eigenlijk hebben we ons daar nog nooit druk over gemaakt, hoe zwaar de tocht ook was, je bent jong en je doet wat, of niet. Nu is hij wat ouder en maakt een reis, niet eens een tocht. Hij is geopereerd, mankeert niets, tenminste niet op het eerste oog en we kunnen allemaal struikelen of van de trap af vallen, maar om je daar van tevoren zorgen over te maken is erg overdreven.
Er is ook corona (Joop heeft 4 prikken gehad) en oorlog (Nepal ligt vlakbij China?) ja en? En omdat dat allemaal gezegd werd, werd Joop steeds stiller omdat hij dat niet leuk vond op zijn minst en daardoor dacht ik weer dat er van alles anders was. We zijn nu eenmaal allebei niet van die praters.
En daarom knapte er gisteren wat, zorgen, bemoeienissen, we zien ervan af. Het komt zoals het komt, zoals we dat eigenlijk altijd gedaan hebben. Dat ik een beetje klaar met Nepal ben (het is tenslotte niet mijn ding) wil nog niet zeggen dat Joop dat is. Ik heb het hem altijd gegund, al die vakanties, cursussen en alles ging altijd vanzelf. We maakten ons geen zorgen en dat gaan we nu ook niet doen.
Hij gaat er gewoon nog een keer lekker van genieten! Zes mei is het zover, het is ook al te vaak uitgesteld, maar ja daardoor heeft hij ook wel die operatie gehad, waardoor er (nog) minder zorgen zijn. Nog even geduld.
De dag begon behoorlijk nevelig vandaag, ik hoefde niet met het hondje maar deed toch een rondje. Dat rijmt.
Verder maakte ik een tekening af, daar was ik nog een behoorlijk tijdje zoet mee, maar ja als het eind in zicht is weet ik waar het licht is....of zoiets.
Vandaag was het de verjaardag van mijn zus Ze werd 81!
Ik zie wel dat het er allemaal niet eenvoudiger op wordt en Janny ook tegen dingen op gaat zien. Freek probeert dan nog zijn steentje bij te dragen, maar dat wordt hem niet in dank af genomen hoor. Hahaha, hij krabbelde maar eens op zijn hoofd.
Het waren een paar erg gezellige uurtjes in Numansdorp. Buurvrouw en neefjes gezien en nog een paar vrienden en zaterdag is er een uitgebreid feestje met de kinderen. Volgende week weer eens met z'n viertjes op stap.
Ik kwam vanmorgen zowaar de Paashaas tegen wat een geluk, in de polder moet je toch maar wezen.
Het gras was nog nat toen ik een rondje met het hondje deed en ik kwam erachter dat mijn oude laarzen die ik 's morgens altijd aantrek nu echt niet meer waterdicht zijn. Dat is mooi! Tijd voor nieuwe!
Verder veel drukte, we zijn ook niks meer gewend natuurlijk. Een volle winkel en een volle weg, hopelijk heb ik alles in huis en anders doen we het er maar mee.
