Allebei de filmpjes maakte ik vanmiddag toen ik een rondje met Paule wandelde.
De meeuwen waren uitbundig aan het badderen, erg leuk om te zien en moeder meerkoet laat haar jongen zien hoe ze een maaltijd bij elkaar kunnen rapen, denk ik. Ik durf nu niets meer met zekerheid te zeggen na gisteren en zeker niet wat voor soort meeuwen het zijn.
Ik heb mijn portie buitenlucht wel gehad vandaag.
Na mijn ochtendrondje was het wachten op de bestelde jasjes, want het was me inmiddels wel duidelijk geworden dat het niet slim is met een felrood jasje vogels te gaan spotten. Ik besloot om er nog iets groens bij te nemen, dus gistermiddag bestelde ik er een stuk of vier van wat ik ongeveer wilde, dat wist ik al precies.
De eerste die ik uit pakte was goed, precies wat ik in gedachten had, maar ja toch ook nog even de andere uitgepakt, maar nee die waren het niet. Netjes weer terug in de zak, doos dicht, retour aangemeld en op de fiets naar Dreischor gebracht, daar is een DHL punt. Betalen doe ik pas als de retouren verwerkt zijn.
Onderweg ook de andere korte broek die ik niet wilde bij een Post NL punt afgegeven, daar krijg ik het geld van terug, dat duurt anderhalve week. Voor mij is dit de makkelijkste manier van winkelen.
Ik deed dit allemaal op de fiets, als het wat warmer is doe ik dat in mijn rode jasje, dan val ik goed op. Op vogeljacht ga ik dan in mijn groene....
Thuisgekomen een kopje thee en daarna nog een rondje met het hondje.
Alles bij elkaar zo'n 23 km frisse lucht, want fris was het nog best.
Tussen deze twee foto's in was ik thuis en poetste het huis aan de kant, dat was weer even nodig. Morgen een wasdag denk ik zomaar.
Het was lekker om te wandelen, de wind was gaan liggen en het was droog.
Deze zag ik vanmorgen, het lijkt me een jong. Toen ik vanmiddag op de dijk liep werd er voor mijn ogen een merel doodgereden. Er zaten er twee op de weg, er kwam een 'dikke zwarte' veel te hard aangereden, als hij fatsoenlijk had gereden had hij nog makkelijk even vaart kunnen minderen. Eentje kwam nog goed weg de ander werd compleet aan gort gereden, zo erg als je dat ziet gebeuren en ja het is 'maar een merel'.
Even later kwam ik deze tegen, hij leek klein maar eenmaal thuis toen ik de foto beter zag dacht ik 'een vlaamse gaai' die zit daar wel vaker, misschien een jong, dat zou kunnen rond deze tijd.
Tijdens mijn rondje kwam er een flinke bui opzetten en werd het steeds donkerder. Ik keek nog even of de blauwborst thuis was, maar het was een stille bedoening, misschien ook omdat ik geen geduld had en het best druk was met auto's.
Iets ingekort maar al met al vandaag toch tien kilometer.
Vandaag kwam ook mijn korte broek binnen, ik ben klaar voor de warmte.
In de winter weet je dat het koud kan zijn buiten, dat hoort erbij, maar om deze tijd van het jaar verlang ik toch wel een beetje naar iets warmere temperaturen. Mensen lopen met mutsen en dikke jassen of het de normaalste zaak is.
Het tuintje van Digna gaf bijna licht vanmorgen, prachtig! Daar krijg je het dan vanzelf een beetje warm van.
Vandaag de vlag uit voor de bevrijding en het gevoel van vrijheid dat we hier in elk geval elke dag kunnen hebben. André van Duin heeft het mooi verwoord in zijn toespraak.
Gekleurd en gewandeld vandaag, meer niet. Niemand die daar iets van zegt gelukkig.
In november vorig jaar stond hij er nog zo bij, er was al wel een duidelijke splitsing te zien en toen we vanmiddag terugkwamen uit het ziekenhuis was hij omgewaaid.
Het was een mooie karakteristieke boom, dat kwam ook door de plek waar hij stond, heel alleen stond hij daar mooi te wezen. Ik keek er altijd naar en vaak diende hij als voorgrond bij mooie luchten.
Ik ben benieuwd of ze hem weg halen of dat hij gewoon mag blijven liggen, hij ligt daar niemand in de weg en dat linkse stuk doet het misschien nog wel.
Jammer dat het zo stormde toen ik de foto's maakte, maar om nog eens een andere hoek te proberen daar had ik geen zin in.
Net zo min als ik zin had om te wandelen vanmiddag, toch weer zo'n uitjedoendag.
Ook nog 4 mei, eigenlijk moest de vlag uit, maar we herdenken toch wel ook al hangt er geen vlag....
Joop is tegenwoordig kind aan huis bij de tandarts. Dan valt er weer een kroon uit, zit er een vulling los, of brokkelt er gewoon een stukje ergens af. Hij kan dan bijna altijd dezelfde dag nog terecht en dan repareren ze dat even. Morgen wordt er een nieuwe poging ondernomen een implantaat te plaatsen, daar waar het twee weken geleden mislukte. Er had iemand een afspraak afgezegd en zodoende kon hij eerder. Meevaller! Nu maar hopen dat hij blijft zitten (dat implantaat)
Bij gebrek aan uitbundig bloeiende bloemen en als ze al ergens bloeien worden ze ook nog gemaaid, concentreer ik me dit voorjaar op de vogeltjes. 's Morgens nog niet zo, maar 's middags neem ik alle tijd.
Mijn vogelzoekersoog is nog niet optimaal ontwikkeld en ze zijn ook zo snel en klein en de foto's ook snel onscherp zonder statief, maar goed, deze kunnen er mee door vind ik.
Een rietzanger denk ik, allemaal hetzelfde vogeltje en ineens dan een zwarte stip op de laatste, die ik dan in google weer nergens terug vind. Ik zoek verder.
Een badderend wit kwikstaartje en een stelletje grauwe ganzen met jongen waarvan er vast meer dan vijf waren.
En dan kom ik thuis met al dat moois, tenminste dat denk ik dan, het grootste deel kan de prullenbak in, maar gelukkig blijft er ook nog iets toonbaars over.
Update:
Ik heb het helemaal verkeerd gezegd, er wordt een kies getrokken.
Soms overvalt me om de één of andere reden het gevoel bekeken te worden, niet dat ik daar mee zit, het gaat meer om fatsoen.
Ik ben nu al een jaar of achttien een open boek en er lezen mensen mee, dagelijks, wekelijks, of maar eens zo nu en dan en daar heb ik geen enkel probleem mee, sterker nog daar doe ik het óók voor en van de meesten weet ik wel wie het zijn. Faimilie, vrienden, bekenden, onbekenden die ik inmiddels ook een beetje ken.
Allereerst natuurlijk voor mezelf. gewoon dat ik nog eens terug kan lezen, hoe iets was, wanneer ik/we wat deden, gewoon een dagboek. Daarvoor deed ik het op papier.
Nu is het met bloggers onder elkaar zo dat je bij elkaar leest, sommigen ken ik al zo lang ik blog, maar omdat ik zelf niet meer zoveel blogs lees en dus ook niet reageer, zijn de reacties hier ook minder. Prima!
Toch wil ik het er even over hebben.
Ik krijg de indruk dat er hier meer meegelezen wordt, dat is leuk, dat vind ik nog steeds, maar heb dan ook het fatsoen eens te reageren, of te laten weten dat je leest. Dat maakt het voor mij wel gezelliger. Kom je alleen maar om te gluren of uit nieuwsgierigheid, ga dan naar Facebook, dat is daar voor, daar wemelt het van de gluurders.
Je hoeft alleen maar het reactiedingetje aan te klikken en je naam in te vullen, email hoeft niet eens en als je gegevens onthouden aanvinkt hoef je de volgende keer niets in te vullen, makkelijker kan niet zou ik denken.
Het zal wel weer niets opleveren, maar denk er eens over na. Ik geef me behoorlijk bloot elke dag, dan is het wel zo fijn dat je weet wie er kijkt.
Na mijn knipbeurt van afgelopen week moest ik best even wennen hoe leuk het er ook uitzag op de eerste paar foto's. Maar dan heb je het gewassen en dan zit het weer anders, dat haar weet zich ook geen raad, dan weer naar achteren en dan weer naar voren en föhnen begin ik helemaal niet aan.... (behalve als het snel droog moet zijn) dus dat moest ook even wennen. Ik heb toch al niet het makkelijkste haar.
Maar nu na een paar wasbeurten, een goede nachtrust en een beetje make up lijkt het goed te komen. Het is natuurlijk ook supergoed geknipt, daar ligt het niet aan. En nee, nog korter gaat het niet meer worden, dan blijft het weer zo aan je hoofd plakken.
Nu pas kan ik zeggen dat ik er echt blij mee ben, voelt het weer vertrouwd, hoort het weer bij mij.
Nog steeds koud, maar zoals gezegd nu wel lekker geslapen en dat scheelt echt een jas. Vanmiddag een rondje met Paule. Verder doe ik weinig.
Vandaag zou Joop eigenlijk naar het Nepalese consulaat gaan in Amsterdam, samen met zijn zus zijn visum ophalen, dat had hij gisteren geregeld, nodig voor zijn reis volgende maand.
Hij zou zodoende vroeg op moeten, keek nog even nieuws en las de Nepalese krant (in het engels) en toen ging hij wakker liggen en ik ook en een paar uur later zei hij 'ik ga niet'.
Het risico van een week quarantaine op een hotelkamer, geen enkele toerist daar, alles moeilijk moeilijk moeilijk, dus ja. Alles is alweer verschoven naar september. Nu maar weer afwachten hoe de toestand dan is.
Joop ging aan de koffie en ik probeerde nog wat te slapen, wat niet lukte.
Het was al koud maar doordat je geen slaap hebt gehad was het nog kouder. Ik fietste naar Scharendijke, Joop ook, maar wel apart. Vanmiddag wandelden we samen een rondje en kwamen moeder de gans met haar jongen tegen.
Net een pizza gebakken en nu maar wachten tot ik lekker tussen de lakens kan rollen, ik ben er aan toe.
