's Morgensvroeg is het vlas op zijn mooist en gelukkig ben ik er de laatste dagen lekker vroeg bij om in alle rust op mijn hurken tussen die prachtige bloemetjes te zitten.
Denk daar dan verder alleen maar stilte bij, alleen het getjilp, of gekwetter, net hoe het uitkomt, van wat vogels.
En dat is het dan. Ik zou het uren kunnen, maar ja dat staat zo raar en ik denk dan ook 'ik heb nu toch wel genoeg foto's', dus ja dan loop ik maar weer verder terug naar huis op weg naar de koffie. Ook lekker.
Dus dan heb ik weer fijn wat foto's, maar buiten was het ook heerlijk in de zon met een beetje sluierbewolking. Daar genoot ik eerst maar van, op ons eigen terras.
Er is altijd wel ergens schaduw, zodat we niet met de parasol of stoelen hoeven te sjouwen, dat vind ik heel fijn namelijk. Op Scharendijke liepen we altijd van het ene terras naar het andere, op het ene was wind op het andere zon, of andersom en maar sjouwen met die stoelen, de tafel, het eten, de drank, verschrikkelijk, ik droom er nog weleens van 
Nee hoor dat waren gezellige tijden, we hadden lol.
De oude rotan stoeltjes vielen nu toch wel bijna uit elkaar, wat mij betreft hadden ze deze zomer nog wel mee gekund, maar ik weet dat ik Joop daar geen plezier mee zou doen. Ik deed mezelf dus eens een paar nieuwe cadeau. Ze worden nog steeds gemaakt, erg degelijk ook en om het af te maken deed ik er ook nog een tafeltje bij. Het staat prachtig! Daar worden we allebei blij van.
Onder de trap was het sinds de dood van Didi ook erg kaal en ik besloot een rieten mand in plaats van haar kussen neer te zetten, die bestelde ik er ook gelijk bij, dat kwam goed uit want dan hoefde ik geen verzendkosten te betalen....
Ik doe er wat extra voorraad in, veel keukenkastruimte heb ik niet en in de bovenste kastjes zie ik niet goed wat er staat zonder op een stoel te gaan staan. Een extra pak rijst, koffie en pasta en zo, potje bruine bonen, zulke dingen. Het staat gezellig, ik ben er erg blij mee. Waar een mens toch al niet gelukkig van kan worden.
De klaprozen staan een stukje verderop aan de dijk. Het is zo mooi overal, al is het wel jammer van de harde wind, de bloemen wapperen teveel om er van dichtbij foto's van te maken, maar verder is het wel lekker wandelweer! Dagelijks twee rondjes hou ik lekker vol. Joop fietst! Het gebeurde van afgelopen week, verdwijnt weer geleidelijk aan naar de achtergrond.
Zoveel moois vandaag. Het begon al met het vlas vanmorgen, dat was natuurlijk geen verrassing, maar wel mooi!
En ik kon er zomaar tussendoor lopen want er was een bandenspoor en eigenlijk waaide het ook veel te hard voor foto's maar ja ik kwam er toch met behoorlijk wat thuis natuurlijk.
Eenmaal weer thuis kreeg ik het op mijn heupen want er was iets gekomen en dat zorgde ervoor dat ik in mijn keukenkastjes ging rommelen en van het één kwam het ander, zoiets moet je niet tegenhouden anders gaat het weer over en nu zijn mijn kastjes weer fris en rein. Hoe het kwam vertel ik nog wel.
Daarna ging ik alweer op stap want het was heerlijk buiten, niet te warm en een fijn windje (als je tenminste niet achter de dijk liep).
De Blooisedijk is prachtig geel, en even later de Bosweg een lange reep margrieten met klaprozen en korenbloemen, alles volop in bloei.
Dus ja 150 foto's is dan niets op zo'n dag en dan is het ook moeilijk kiezen en ik heb ze nog niet eens allemaal gezien. Heerlijk! Maar het kost ook veel tijd en dan moet je tussendoor ook nog koken en een wasje vouwen en planten water geven.
Bijna dertien kilometer vandaag dus vanavond kjk ik foto's.
Van kleuren komt niets.
Yes! Vanmorgen de eerste vlasbloemetjes in bloei. Er zal best wel eens eerder ergens een verdwaalde bloeier zijn geweest, maar dit is het begin van veel, want er is best veel vlas gezaaid.
Na het poetsen van het huis, het moet tenslotte een beetje schoon zijn voor de Pinksteren, begon ik eens aan de honing. Het was maar een klein beetje maar ja het moet toch in de potjes. Mooie nieuwe potjes en deksels en een etiket sticker. Nu in de verkoop.
En dan aan het eind van het seizoen nog een keer zo'n zetje.
Vandaag kwam Storm eens een inspectierondje doen na de corona toestanden. We hadden gedacht dat hij wel hevig op zoek zou gaan naar Didi, maar nee hoor, hij vond het allemaal best. Behalve dan dat er geen kussen meer te bekennen viel. Wil je even lekker gaan liggen, is de mand weg, onder de trap ook al geen kussen meer, armoe!
We hadden een gezellige dag, want blijven slapen leek ons nog niet zo'n goed idee en achteraf eigenlijk wel goed, want Joop kwam gisteravond naar bed met de mededeling dat hij net weer een lichte tia had gehad. Het stelt weinig voor en het is ook zo voorbij, maar 'pianospelen' gaat dan even niet en de deur op slot draaien ook niet.
Er is hem wel op het hart gedrukt het elke keer te melden bij de dokter, dus dat deed hij vanmorgen. De dokter voelde mee, maar kon er verder ook weinig mee.
Gezond leven, zorgen dat je conditie goed blijft en je medicijnen op tijd innemen was haar advies.... hij doet niet anders. Wel heel vervelend dat het de laatste tijd zo vaak gebeurd en je daardoor ook steeds onzekerder wordt, plus dat de avasie weer toeneemt.
Maar goed, na een wat onrustige nacht gingen we maar gelijk op stap voor de pinksterboodschappen en nog wat meer. Drie winkels en ik kan weer ruim een week vooruit denk ik zomaar en rond de middag gezellig koffie met een appelflap met Sil. Vanmiddag wandelden we een rondje zonder Storm, die wil ook niet meer zo ver en eenmaal weer thuis ging Sil ook nog naar de kapper, zodat ik Storm nog even uit kon laten.
Allemaal leuk en een fijne dag zodoende. Na het avondeten ging ze weer op weg naar huis.
Vandaag slingerden persten we eindelijk de honingraten eens en naar nu blijkt hebben we daar eigenlijk vooral voor de eerste emmer te lang mee gewacht, er was nu al een deel versuikerd, dus niet meer vloeibaar.
De pers werkt uitstekend. Je doet hem vol honingraat en dan maar draaien tot je niet verder kunt en er een homp was over is.
We waren er best een hele tijd zoet mee en alles plakte weer als vanouds, want er valt eens een druppeltje en dat loop je dan naaar binnen en je moet toch alles weer schoonmaken op het eind. En dat voor nog niet eens een halve emmer. Dat was vroeger wel anders. Maar die tijd had ook zijn minder leuke kanten.
Dat brengt me gelijk bij het volgende. Alle foto's zijn er wel gewoon bij Photobucket alleen zijn ze vaak niet zichtbaar, laden langzaam op, ik heb geen idee wat de reden is. Misschien heb ik te grote bestanden geupload (ja toch maar weer de schuld bij mezelf zoeken natuurlijk) of er staan er teveel, ik zit er natuurlijk alweer een tijdje en misschien laden ze daardoor te langzaam. Ik snap werkelijk niet hoe het komt en contact met hun is moeizaam.
Moet ik dan toch maar veranderen want ik wordt er een beetje moe van dat het gewoon niet goed werkt, ook niet goed voor mijn gemoed, dus daar moet ik wat aan doen.
We stopten met de bijen op doktersadvies vanwege mijn steeds erger wordende allergische reactie.
Update:
Even aangepast vanwege de link die niet werkte en een vraag van mij.
Bijna elke ochtend word ik wakker met een vreselijk rotgevoel, dat kan om drie uur zijn, als ik geluk heb een paar uur later, met nog meer geluk rond een uur of zeven. Meestal staat het huilen me dan nader dan het lachen, dat is al jaren zo, dat heeft ook niets met het overlijden van Didi te maken. Dat zal mijn karakter wel zijn, altijd zorgen om dingen waar ik toch niets aan kan veranderen.
Eenmaal uit bed gaat het al iets beter, zeker als we tegelijkertijd opstaan komt bij mij de vrolijkere kant alweer naar boven, altijd in de weer anderen op te vrolijken, grapjes maken, gek doen, ik kan er wat van, meestal dan hè.
En met een hond erbij wordt het dan nog leuker, want honden zijn ook altijd blij als ze je weer zien. Dat is nu niet meer. Toch ga ik naar buiten, buiten zijn is fijn ook zonder hond en het fotograferen helpt me daar ook bij natuurlijk.
De schoonheid van alles kunnen zien, ik ben zo blij dat ik dat heb!
En dan 's middags ga ik weer, lekker in de buitenlucht. Praatjes met mensen, of alleen maar af en toe een zwaai, dat doet me goed, daar word ik ook blij van.
Dus ik worstel me er wel doorheen op mijn manier, maar zoals ik gisteren al zei valt dat niet elke dag mee
Geen behoefte er met anderen over te praten, geen zelfmoordneigingen, het komt wel goed, ooit. Een leven zonder zorgen wat zou dat toch mooi zijn.
Joop heeft geen problemen, die denkt ook nooit, zegt hij altijd, maar om nu te zeggen dat die altijd zo vrolijk is....
Vanmorgen na de ochtendronde eerst het huis eens schoon gespoten. Nu ja schoon... de meeste webben en al het sharastof, of waar het dan ook vandaan mag komen. Dat was vroeger nooit hoor, dat heel je huis onder dat grove zand zat en als het gebeurde stond het waarschijnlijk zelfs in de Zierikzeesche Nieuwsbode. Dit jaar lijkt het wel helemaal raak. Hier tenminste.
Joop is druk met zijn bijen, ik ga het allemaal maar niet vertellen want eigenlijk snap ik er ook niets van, maar vandaag moest er dus het e.e.a. spannends gebeuren.
Vanmiddag weer maar een rondje, het was heerlijk weer maar eigenlijk was het een dag dat het niet ging, dat heb je soms, de ene dag gaat nu eenaal beter dan de andere en vandaag dus niet.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1689-1696 van 7990 |
Volgende Pagina »
