We waren vroeg op vanmorgen, dus liepen we ook al vroeg in de polder, Joop ging ook mee. We maakten er gelijk maar een beetje groter rondje van, nu was het nog droog.
Daarna had ik alle tijd om mijn weblog eens een beetje door de war te schoppen. Dan verander je eens iets ergens en dan ineens ligt de boel in de war doordat je een haakje of een lettertje ergens vergeten bent. Gelukkig is nu alles weer in orde, zelf opgelost. Grote meid. Ik kan dat nog gewoon.
Vanmiddag keek ik eens met Heleen of de orchideeen al bloeiden, dat zou nu toch zo langzamerhand wel.
En jawel, niet meer zoveel als een paar jaar geleden, daar heeft de droogte misschien ook mee te maken, maar toch nog genoeg.
Het was best fris, maar al pratend en al wandelen en af en toe wat foto's makend bleven we toch warm, ik tenminste wel.
Het wordt niet laat vanavond dat voel ik nu al. Dat komt ervan als je zo vroeg opstaat.
Er is er weer eentje klaar, ik ben tevreden.
De opbrengst bij verkoop gaat nu niet meer naar Rita maar is voor mezelf, ik heb dus gelijk de prijs maar verdubbeld. Die potloden en papier zijn duur en ik zit er toch gauw een week aan te kleuren.
Rabin en Rita staan nu alleen nog bij de links, dus niet meer een aparte met het fotootje van Rita. Natuurlijk blijven we hun gewoon volgen, Joop gaat er volgend jaar tenslotte ook nog gewoon naar toe.
De foto's doen het zo langzamerhand weer, deze staan weer 'gewoon' bij Photobucket, ik ben nu eenmaal fan en als dat wegvalt ligt toch alles in duigen. Het duurde in elk geval geen weken en alles komt altijd netjes terug, waar vind je dat nog tegenwoordig.
Vanmorgen geen rondje, ik wilde eerst de tekening afmaken en dat kon nu.
Vanmiddag wel een rondje langs de haven van Bommenede waar de wind dwars op stond, geen pretje, het haventje lag ook niet erg vol. Wel stonden er een stuk of wat campers.
Veel meer verkeer in de polder dan de afgelopen tijd. Ik denk toch dat ik in die zeven kilometer misschien wel tien auto's tegenkwam en een stuk of vier campers, een brommer, een paar fietsers en 4 andere wandelaars.
Er was gisteren een raat afgebroken, Joop heeft het laten liggen zodat ze zelf de honing eventueel weer naar binnen kunnen brengen.
Eigenlijk wilden we honing persen vandaag, ik wilde bijna slingeren zeggen, maar het waaide veel te hard. Toch moet het er binnenkort maar eens van komen.
Joop was door al dat gescharrel met dat afgebroken ding best vaak in zijn handen en armen gestoken, maar daar zie je dan een paar uur later niets meer van en het jeukt ook niet. Het is goed tegen meerdere kwalen wordt er beweerd.
Die van Joop zijn Buckfast bijen en om een raszuivere koningin te krijgen gaan de darren speciaal naar Ameland om daar bevrucht te worden. Dat gebeurt begin volgende maand als ik het goed heb.
Vandaag was het een stuk aangenamer, ook op de weg. Gisteren leek het wel een gekkenhuis. Veel tegenstrijdige verhalen ook in de nieuwsberichten wat het gedrag van de mensen betreft in verband met Corona, we zullen het maar een beetje in het midden houden. Er zijn altijd mensen die ontzettend willen overdrijven en ik denk haast dat dat wat de stranden betreft wel meeviel, daar is ruimte zat en je gaat toch niet op je buurman zijn handdoek zitten, dus dan zit je al gauw anderhalve meter verder hoor.
Aan alles komt een eind zo ook aan het verhaal van Rabin en Rita. In het begin heb ik heus weleens gedacht 'waar beginnen we weer aan', maar gelukkig hebben we ook dat weer tot een goed eind weten te brengen.
Het was ook een reden om mijn weblog door te zetten, ik was toen pas begonnen. Joop zegt 2002, maar volgens mij was het 2003. Ik vond het een prima plan om het daarop te vermelden, zo donateurs erbij te krijgen en af en toe verslag te doen hoe het Rabin verging en later kwam daar zijn zusje bij.
Het was ook een reden om niet te stoppen want ik voelde me toch verplicht tegenover de donateurs.
Dat is nu gelukt. Het laatste schooljaar voor Rita is betaald en als dit jaar voorbij is studeert ze verder op kosten van de staat.
Ook probeerde ik mijn tekeningen te slijten aan wie ze hebben wou en ook dat geld ging naar hun, zo ook geld wat we kregen voor verblijf in de blokhut van sommigen. Zo sprokkelden we het e.e.a. bij elkaar.
Joop stuurde een mail naar de diverse donateurs, maar dat zijn ze niet allemaal, er zijn adressen kwijt geraakt, mensen uit het zicht verdwenen, we proberen iedereen te bereiken en te bedanken, ook al was het een eenmalig iets, alles was welkom.
Beste donateurs
Ik heb vandaag de laatste donatie overgemaakt voor het schoolgeld en bijkomende kosten voor Rita, totaal € 1.200,--
Dit was de laatste keer. Rita gaat in juni beginnen aan haar laatste schooljaar met specialisatie wetenschap. Wat zij daarna gaat doen weet ik nog niet. Als ik het weet laat ik het horen.
Ik heb de laatste 18 jaar samen met jullie gezorgd dat Rabin en Rita een goede opleiding hebben kunnen volgen en daar zijn we niet in teleur gesteld. Ze hebben beiden hun uiterste best gedaan om een goed resultaat te halen. Rabin in intussen afgestudeerd aan de universiteit in Kathmandu en de resultaten van Rita zijn zeker zo goed en misschien nog wel beter.
Ik dank jullie allemaal ook namens Rabin en Rita voor jullie donaties groot en klein. Het is mijn voornemen om volgend jaar nog een bezoek aan hen te brengen.
De bankrekeningnummers voor dit doel worden nu opgeheven.
Als je hen wilt volgen of gewoon kijken hoe ze het doen op facebook. Voor Rabin kijk naar Rabin Paudel, woont in Kathmandu en komt uit Pokhara, Gebr. datum 14-04-1997
Voor Rita kijk naar Rita Poudel, woont in Pokhara en komt uit Kusma en is van 25-02-2002. ( let op ze hebben beiden een klein verschil is de achternaam.
Humraj, de vader van de kinderen stuurde Joop vanmorgen een bedankje via messenger.
Namaste Joop! We are very grateful for your kind help since 18 years.
Although I am their father by birth, but by giving them proper education and guidelines, you became their second father.The progress they have done upto now, it's credit directly goes to you.They will certainly remember you when they will attain their goals because you are the one due to which their dreams became true. Now our all family is together and all are very happy. I wish that you are also happy there. Hope to meet you soon. Stay safe.
Natuurlijk volgen we hun gewoon in hun verdere leven. Volgend jaar als alles meezit weer een bezoekje van Joop daar.
Eerst een ochtendrondje vanmorgen na een fijne nacht slapen, dat scheelt zo'n hoop!
Na de koffie wat boodschappen bij de PLUS, het was niet druk, wel weer drukker dan afgelopen weken, maar er liep niemand voor je voeten gelukkig. Er draaide een Duitser om dat hij het te druk vond, er waren 'zu viele leute', blijf dan thuis, dacht ik nog. De karretjes worden inmiddels met hogedruk 'pffffttt ' schoongespoten, dat ziet er erg goed uit, je moet maar afwachten of dat ook zo is natuurlijk, maar positief blijven.
Toen ik thuiskwam was de was klaar en na de koffie met een appelflap de tweede al bijna, voordat ik ging wandelen hingen ze aan de lijn.
Ik had zodoende lekker de gang erin vandaag.
Het was superlekker in de polder, ik ben zowaar een beetje rood, je ziet mijn hemd zitten, eigenlijk gewoon verbrand! Je mag tegenwoordig niks meer dus ik dacht ik ga eens lekker bloot, wel met pet want de zon op mijn hoofd vind ik niet fijn. Verbrand is ook niet het goede woord natuurlijk, dat doe je op mijn leeftijd niet meer zo gauw.
Thuis was de was droog en weeral bijna tijd om de tweede lading pannekoeken te bakken anders zou de melk zuur worden. Ik at een door mijn dochter gekookt pompoensoepje, erg lekker!
Dit was weer een goede dag, mijn zus kan weer glimlachen.
'Bij jou zijn het altijd uitersten' zei ze van de week, 'je hebt superdagen en dagen waarop het helemaal niets is.'
Mijn fijnste dagen zijn die waarop ik het lekker druk heb en bezig kan zijn en ook vooral naar buiten kan en foto's kan maken
Gistermorgen voordat Janny en Freek kwamen was er al een vlekje uit Joop zijn rug gesneden, dat vergat ik nog te vertellen, het was een onrustig ding en het werd ook steeds groter, dus weg ermee. Vier hechtingen, best een jaapje en het wordt nu onderzocht .
Er was nog iets dat ik ook vergat te vertellen maar dat is nu weer even kwijt, dat komt ervan.
Vanmorgen vroeg op stap voor een groter rondje. Lekker rustig nog. Ik wandelde naar de zeedijk, waar nu het Grevelingenmeer achter is. Ik hoef dat water niet elke keer te zien, want de dijk is nu ook prachtig, zo'n verscheidenheid aan grassen, bloemen en alles wat er maar de kop op steekt, ik vind het allemaal prachtig!
Er was een oude dorpsgenoot, die een stukje mee opliep met zijn honden zodat we het nog eens over vroeger konden hebben toen we allebei nog op Zonnemaire woonden, heel gezellig.
Even later was er Bram, de ezel van Gerrit. Ik voerde hem sappige grasstengels die aan mijn kant van het gaas stonden en dus veel lekkerder waren.
Er was een reiger....
een familie gans
en nog meer ganzen
Joop ging even op stap voor corona maatregels voor de duiven, die mogen komend weekend ook weer gaan vliegen, want ja ook de duiven mochten België niet in.
HIj keek ook nog bij de bijen, er is nu al behoorlijk wat raat verzameld en daarna fietste hij ook en een rondje naar den Osse.
Wij vermaken ons, al probeerde ik vanmiddag wel een dutje te doen, want afgelopen nacht kwam er van slaap weer niet veel terecht. Soms gaat het weken goed en dan ineens lig je zomaar weer een nacht wakker, gelukkig realiseer ik me dat ik niet de enige ben, maar toch...
Het is vandaag alweer vier jaar geleden dat we verhuisden.
Soms vraag ik me weleens af wat voor impact dat op Didi heeft gehad, zoveel minder bewegingsruimte, maar die beweging heb ik haar toch ruimschoots teruggegeven denk ik dan. Natuurlijk was het wennen voor ons alle drie, we kregen alledrie minder ruimte voor onszelf en Didi geen gras meer om lekker te rollen en een plek om zomaar lekker te liggen kijken naar wat er zoal rondom haar gebeurde, dat was hier niet.
Maar ze was bij ons, dat was wat ze wilde en dus was het goed, ook al was er geen gras.
Voor het eerst sinds drie maanden kwamen Janny en Freek ook weer eens langs, met in acht neming van de anderhalve meter afstand, wat je soms misschien weleens bijna vergeet, maar we deden ons best en we konden lekker buiten zitten.
Zij zijn behoorlijk voorzichtig, nog steeds, met een werkende zoon in huis en andere kinderen en kleinkinderen die niet bij hun komen maar wel vlakbij wonen, dus zwaaien en even een praatje op afstand kan. Ik had de wc schoongemaakt zodat zij beneden konden en wij boven, dat zijn van die dingetjes waar je dan toch rekening mee houdt.
Het was weer gezellig en we wandelden ook nog een rondje in de zon met een roseetje toe.
Alweer een leuk vogeltje op de vroege morgen en dit blijkt de roodborst tapuit te zijn. Ik vind het best.
Vanmiddag nog een rondje al had ik wel een soort baaldag vandaag. Wel lekker in de zon gezeten. Joop fietste en keek nog eens bij de bijen.
Zo ziet het er inmiddels uit, een grote kast en een kleintje.
Vandaag is het alweer vijf weken geleden dat Didi stierf. Ik zat weer buiten, net als vijf weken geleden en alles herhaalde zich in mijn gedachten. Joop zat binnen, net als vijf weken geleden, hij zit nu eenmaal niet graag buiten. De hele middag had hij niet in de gaten gehad wat er zich buiten afspeelde, ik heb hem er ook niet bij geroepen toen en ben het pas gaan vertellen toen ze dood was. Misschien klinkt dat vreemd maar ik vond dat ik het zo moest doen toen.
Geen makkelijke dag je bent er toch mee bezig, nog steeds.
Ja ik kan er niet aan doen hoor, dat ik er steeds weer over begin, het zal wel zijn tijd nodig hebben en anders word ik maar een oude zeurkous, dat kan ik dan ook niet helpen al probeer ik het wel zoveel mogelijk te beperken en de ene dag gaat nu eenmaal makkelijker voorbij dan de andere.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1697-1704 van 7990 |
Volgende Pagina »
