Zo zag het er zo'n beetje de hele dag uit vandaag met daarbij een stevige bries uit het westen deze keer. Frisjes maar wel lekker om te wandelen, waar ik de dag mee begon, met hier en daar een praatje onderweg.
Joop fietste naar Scharendijke en ondertussen maakte ik wat lawaai met de stofzuiger en zette eens een paar kamerplanten buiten, die vorig jaar ook buiten hebben gestaan, dat kan nu wel weer. Ze moeten nu wel goed hun best gaan doen anders komen ze niet meer binnen, het zijn twijfelgevallen.
Joop bracht appelflappen mee voor bij de koffie, die hadden we al best verdiend.
Daarna ging ik alweer op pad, dat is goed voor me. Lekker om me heen kijken, bloemetjes, beestjes, luchten, een beetje prakiseren en ik kan lekker doorlopen, dat is dan ook het enige voordeel dat Didi er niet meer is. Ik zeg het ook tegen iedereen, dat ik nu zo fijn door kan lopen, het enige positieve. Als ik ga vertellen dat ik haar zo mis en de hele dag aan haar denk dan word ik alleen maar sentimenteel, daar heb ik geen zin in, dat doe ik wel als ik alleen ben.
Ik zag meneer en mevrouw lepelaar in de polder, ze stonden daar maar een beetje en ik was net tever weg om bang van te worden denk ik.
Geen avondwandelingetje meer, genoeg gelopen. Zo maar eens aan een nieuwe tekening beginnen, dat is er nog niet van gekomen.
Gewillige vogeltjes vanmorgen, ze bleven maar zitten. Het was heerlijk in de polder dat vonden zij vast ook.
Daarna wat gescharreld en op een pakje gewacht dat tussen 11 en 15u zou komen, ik geloof dat het vijf voor drie was toen ik net op pad was voor een paar boodschappen. Je was net weg zei Joop, die ook de hele dag heen en weer naar de bijtjes kachelde.
Het ene experiment na het andere met de bedoeling het kweken van koninginnen. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Hij vertelt het, maar om nu te zeggen dat dat allemaal blijft hangen... en er bij gaan kijken durf ik zeker niet.
Wel leuk dat het zo goed gaat natuurlijk, tenminste tot nu toe.
Na de wekelijkse vrijdagavond pizza liep ik nog een rondje door de polder, dat was er vanmiddag niet van gekomen.
Ochtendwandelingetjes zonder Didi zijn nog steeds raar. Gelukkig kwam Jackson eens naar me toe en nam zelfs een koekje aan, met als beloning een vriendenplasje, zo noem ik dat maar, ik weet niet hoe het bij honden onderling heet. Fijn hoor, ook zonder Didi weer vriendjes.
Daarna haalde ik mijn vriendin eens naar beneden voor de blur oefening, ik hing haar aan een draadje en zwiepte haar heen en weer, ze bleef er als altijd vrolijk bij lachen. Daar was ik een tijd zoet mee, want een plekje zoeken om haar te laten bungelen was ook nog niet eenvoudig. Gelukkig leverde het een paar redelijke foto's op.
Vanmiddag weer een flink rondje bijna 12km vandaag, lekker hoor. Niet veel foto's, soms is er ook gewoon niets of je ziet niets...
Weer iemand die me bijna niet herkende zonder hond, je loopt ook anders zeggen ze dan.
Pannekoeken gebakken vanavond en nu best versleten. Avondrondjes doe ik niet, nog niet, want eigenlijk was dat ook best fijn, zomaar even een rondje rond het dorp, maar het hoeft niet en ik ben best moe...
Mooie wolkenluchten vandaag, maar wel erg frisjes.
Vandaag stond in het teken van 'blur', de opdracht van de fotocursus tot we weer naar de klas kunnen, want fotocursussen in Zoom werken niet. Twee lessen nog, maar we krijgen door de omstandigheden een les extra.
Ik oefende eens met mijn fototasje voordat ik naar Heleen zou gaan, we zouden buiten oefenen en een medecursiste zou langs komen rijden. Zo gezegd zo gedaan, ze deed wel een stuk of vijf heen en weertjes maar er kwam niet veel van terecht.
Ik liep nog eens een paar keer hard heen en weer maar dat werd ook al niets. Veel te licht allemaal en te weinig geoefend om dat tussen de ritten door even te veranderen, want dan kwam ze er alweer aanscheuren.
Lol hadden we wel, ook belangrijk!
Blijven 'porberen' zegt onze docent dan, Nederlands blijft een lastige taal met al die erren.
Bij de thee (met een eigengebakken brownie) puzzelden we nog even verder, ik heb er zwaar hoofd in, maar van zulke dingen kan eigenlijk totaal niet wakker liggen.
Wolken hebben geen blur nodig, tenminste voor mij niet.
Het was weer een fijne dag.
Inmiddels weet ik ook waar de mand van Didi bleef en dat er alweer een pup van 10kg in ligt te slapen, we maakten kennis vandaag. Prachtig!
Er zijn er zo te zien nog maar vier over van de zeven of acht eieren, ik vind ze prachtig! Ze waren net te ver weg voor wat duidelijker foto's en dat zal na vandaag ook wel niet meer lukken, al ga ik natuurlijk nog wel een keer kijken.
Vanmorgen eerst weer naar buiten, de wind was gaan liggen gelukkig.
Daarna maakte ik de tekening waar ik al een week of twee mee bezig was af. Het was deze keer een soort ei, elk stapje overdacht en hoe nu verder, ook al zou je dat zo niet zeggen natuurlijk. Maar goed, ik kan weer op naar de volgende, altijd leuk!
Gewandeld en best veel foto's gemaakt, waar ik dan als ik thuis kom weer druk mee ben en mens moet toch zorgen dat hij een beetje bezig kan blijven.
Een lekker potje gekookt met voor mij asperges en voor Joop verse boontjes en nu zo maar eens even op de bank denk ik.
Geen foto's gemaakt vandaag. Dat komt vooral door de storm. 'Mun woaie van de vlakte' is dan hier het gezegde, met andere woorden je kunt beter beter maar binnen blijven.
Vanmorgen geen rondje en daarna even voor Mir in de weer, 'mam wil je even dit en ik vergat ook dat...' en tegelijkertijd deed ik even boodschappen bij de PLUS, ik was daar nu toch. Er stonden maar tien auto's, dus dat schoot lekker op zou je denken, maar binnen liep er ongeveer twee keer zoveel personeel rond met grote bijvulkarren. Maar we kunnen weer even vooruit met de plusvoorraad.
Daarna belde gezellig mijn zus. We hebben echt geprobeerd om het uur vol te maken, maar ons lukt het hooguit een kwartier en dan hebben we alles wel gezegd.
Vanmiddag samen met Joop even een rondje Korteweg, we waaiden net niet van de vlakte, maar het scheelde niet veel.
De rest van de dag kleurde ik vooral en Joop ruimde geloof ik iets op en puzzelde.
Het valt me vooral op hoe moeilijk het is coronaoplettend te blijven. Dat gaat ook echt niet lukken om die anderhalve meter er bij iedereen in te pompen, ik merk aan mezelf hoe snel ik er geen erg meer in heb. Wel denk ik dat het belangrijk is van elkaar af te blijven, niet naar elkaar toe te kuchen of te niezen en vaak je handen te wassen, dat vooral.
Handschoenen en mondkapjes vind ik ook onzin, nu de boodschappenwagentjes schoongemaakt worden voelt dat al beter en na het opruimen van de boodschappen thuis was ik mijn handen, vaak ook even een paar plenzen water over mijn gezicht. Tussendoor let ik erop dat ik niet aan mijn gezicht zit. Ik ga daarna ook echt niet de auto poetsen op plekken waar ik aan zat, dat deed ik in het begin nog wel.
Zo doe ik het een beetje. Letten jullie nog speciaal op andere dingen of is het vergelijkbaar.
(de foto is van vier jaar geleden toen we druk aan het verhuizen waren, dat arme karretje heeft wat meegemaakt in de loop der jaren en geniet nu gesloopt en wel van haar rust)
Redelijk geslapen en zeker goed uitgerust deed ik vanmorgen vroeg alweer een wandelingetje. Het was nog heerlijk weer en omdat de voorspelling niet zo goed was ging ik gelijk maar een stukje verder.
Gistermiddag kwam Mir even langs, ze had teveel soep gekookt en de vriezer was vol, een portie voor mij. Ze had leuke bloemetjes gezien voor moederdag vertelde ze, maar toen ze ze wilde kopen waren ze op, dus nu had ze niets. Mijn kinderen lijken op mij.
Vandaag kwam ze alweer, zo zie je elkaar weken niet en zo elke dag. Ze kwam een hondje brengen, hij heeft led ogen en als het donker is gaan ze schijnen, ik ben erg benieuwd! Bovendien ben ik er ook erg blij mee. Even iets vrolijks, dat kan ik wel gebruiken.
Morgen gaat de kapsalon weer open, dat zal ook weer even wennen zijn voor zowel de klant als de kapster in deze rare tijden.
Met Sil had ik even app contact.
Alles goed met moeder en dochters.
Mijn ogen vielen steeds dicht een paar uur geleden toen ik hier zat om een dagelijks logje te schrijven. Ik ga even liggen, dacht ik. Afgelopen nacht bijna niet geslapen dus ik dacht daarvan wel wat op te knappen.
Net wakker geworden, ik snapte er niets van. Oh, je bent er toch, zei Joop toen ik benenden kwam, hij had geroepen voor koffie maar geen antwoord gekregen, dacht dat ik was gaan wandelen.
En nu heb ik geen zin meer.
Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen, eerst lekker slapen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 1705-1712 van 7990 |
Volgende Pagina »
