Voor mijn gevoel heel wat afgewandeld vandaag, maar dat valt op de teller reuze mee, of tegen, het is maar hoe je het bekijkt. Dat komt ook omdat we het vanmorgen nogal frisjes vonden en de korte route namen.
Vanmiddag samen met Heleen een rondje, zij maakte de foto, kijk Didi eens hollen met de pootjes van de grond om bij haar te komen. Het was heerlijk om te wandelen.
Ik dacht eerst een poes maar toch later bleek het een reiger ik denk een jong, hij zit er een beetje verzopen bij.
Vanavond heb ik mijn rondje voor het Rode Kruis afgemaakt we hadden extra vroeg gegeten en zodoende waren heel veel mensen thuis, want ja daar doe je het dan toch voor en omdat het zo goed ging gelijk alles maar gedaan.
Het was best frisjes, twee uur onderweg en weer gezien waar sommige mensen wonen die je dan enkel van gezicht kent. Ook al kennis gemaakt met de nieuwe buurman in ons rijtje zodoende. Aardige man. Hij gaf ook wat.
Ook de enige poortwachters van Zonnemaire eens op de foto gezet onderweg, ze staken mooi af tegen de blauwe lucht. Je kunt bijna niet meer zien dat het leeuwen zijn,zo verweerd zijn ze.
Of weet iemand nog meer poortwachters in ons dorp. Mooi of lelijk dat maakt niet uit, Jeanne wil ze graag hebben voor haar verzameling.
Ze komen eraan Jeanne.
Warm en koud lijken deze dagen om en om te gaan. Voor mij hoeft het nog niet zo warm in april, als de zon maar schijnt en dat deed hij vandaag alweer.
Ik wandelde een rondje Veerhoek en nam gelijk de lege rolemmer mee terug. Heleen was niet thuis en even later spraken we elkaar even via de app.
'Heb jij de rolemmer terug gebracht? Dan ben je bedankt!'
Ojee dacht ik even, hij was toch leeg...
Op messenger is vaak onbegrip, dingen worden soms verkeerd uitgelegd. Ik heb het geloof ik al eens eerder aangekaart en dit is weer zo'n gevalletje. Als het echt belangrijk is dan kan je beter even bellen, dan hoor je er een stemtoon bij en dan is het veel duidelijker. Gebruik je toch messenger of zo doe er dan een emoticon bij.
Als Heleen er in dit geval alleen maar een 
bij had gezet dan was het gelijk duidelijk geweest, maar ja ze wilde het weer te snel doen denk ik zomaar.
Zelf ben ik groot voorstander van appen. zo makkelijk!
Verder liep ik nog een rondje met de collectebus, elke dag een stukje zo rond een uur of vijf, toch tref ik ook dan nog veel mensen niet thuis, dus voor de mensen die me gemist hebben, of geen contant geld hadden, het kan ook hier.
Deze week loop ik een rondje voor de Hartstichting.
Vandaag ben ik begonnen en vandaag is ook de geboortedag van Joke.
Bij elke vlinder die ik zie denk ik aan haar, elke dag is er wel iets waarbij ze door mijn gedachten schiet.
Vandaag zou ze 71 zijn geworden... dat mocht niet zo zijn want haar hart stopte er vorig jaar van het ene op het andere moment plotseling mee.
Tijdens het lopen met zo'n collectebus kom je de leukste plaatjes tegen.
Dit zijn dappere viooltjes, dat zie je zo.
Viooltjes kijken altijd een beetje boos, of was het omdat ik een foto maakte, die rechtse lijkt Joke wel :)
Vorige week kreeg ik plots een mailtje van een oud klasgenoot. Een paar jaar geleden heb ik eens een oproep geplaatst voor een op komst zijnde reunie en dat had hij nu pas onder ogen gekregen. Naar die reunie ben ik nooit geweest omdat later bleek, tenminste dat dacht ik, dat de reunie voor een andere klas was dat is nooit duidelijk geweest. Hij was zeker gekomen zei hij. Jammer dat dat toen allemaal mis is gelopen want het bleek achteraf erg leuk te zijn geweest.
We mailden een paar keer over en weer en vertelden wat we zoal deden en gedaan hebben in ons leven en zoals bij de meeste gewone mensen van onze leeftijd gaat het om werk, kinderen, wat je zoal doet in de overgebleven tijd en of je daarnaast niet al teveel tegenslagen en ellende hebt gehad.
Wat me opviel is dat het gelijk zo vertrouwd is, we stuurden foto's en natuurlijk zie je die 55 jaar er bijna niet aan af. Als ik aan hem denk zie hem als vroeger met zijn vinger in de lucht want Jef wist veel, bijna alles. Hij zat achter me in de klas en als er iets gevraagd werd hoefde ik maar om te kijken en daar zat hij dan weer met die arm omhoog.
Ik vond hem aardig, leuk, grappig ook.
Hij herinnerde zich mij als een bescheiden meisje en vond mij ook aardig ook al had ik toen al verkering met Joop.
En zo zocht hij nog eens in zijn doosje en keek ik nog eens mijn albums na, de leuke kampeerweken in Wouw vooral. De klassen waren groot toendertijd. We begonnen en eindigden met drie klassen volgens mij en hij voegde zich daar in de winter van 1963 tussen.
We zaten de laatste drie jaar bij elkaar in de klas, want ook hij bleef in de derde zitten.
Wij hadden zodoende dank zij de grote, onze eigen mini reunie.
Mocht je Jef ook gekend hebben in zijn Zierikzeese tijd en eens contact met hem willen, geef mij dan maar een seintje. Misschien komt het nog eens van een reunie ik zou het best leuk vinden en Jef volgens mij ook.
UPDATE!
Jammer. Nog geen enkele reactie.
Dat zal het mooie weer van vandaag wel zijn, mensen doen iets anders dan logjes lezen, heel verstandig!
Daarom laat ik het gewoon nog een dagje staan want zulke logjes vind ik zelf altijd het leukst, onverwachte mailtjes, berichtjes uit wat voor hoek dan ook en zeker een klasgenoot van vroeger, daar ben ik dan blij mee.
Want kijk mij daar zitten, verlegen, onzeker, ik kon niks, dik gedrocht, pielhaar, altijd op die rotfiets, naar die rotschool, zo leuk vond ik het allemaal niet.
En dan Jef, joviaal, aanwezig, alleswetend, had overal plezier in. Tenminste zo leek het, daar kon ik best jaloers op zijn.
Met vriendinnen had ik wel lol, tekenen deed ik toen ook al, de leraar voor gek zetten in een tekening en dan de tekening de klas doorsturen. Dat dan weer wel.
'Wat ben jij van ingetogen veel meer open geworden' zegt Jef in een van de mails.
'Wat veel en vooral mooie foto’s. Wat een creativiteit zit er in je'!
Dat vind ik dan zo fijn dat iemand dat ziet en zegt, want ik ben natuurlijk best heel veranderd en dat komt dan toch ook vooral door dat wereldwijde web (en Joop natuurlijk die niets raar vindt en me vooral altijd en overal in stimuleert).
Dat was gezellig vanmiddag, toen Janny en Freek even op de koffie kwamen. Didi vindt dat ook altijd erg leuk, lekker veel geaaid worden en zo.
We wandelden een stukje en dronken wat. Joop is nu voor het eerst weer naar de duiven die ook weer beginnen met vliegen.
Ook weer een tekening af en iedereen weet het natuurlijk behalve ik want wat is dit nu toch voor boom?
Het is een beetje raar plaatje met die buizerd, maar ik vind het wel mooi eigenlijk. Ik liep een beetje in gedachten vanmorgen en toen ik opkeek keek hij me recht aan, vlakbij. Maar ja eer je dan je fototoestel te pakken hebt is de vogel gevlogen natuurlijk. Even later was hij geland op een paaltje een stukje verderop, achter een struikje dat zag ik thuis pas.
Vanmiddag klaarde het op, mooie wolkjes, we deden een rondje Stoofweg, dat betekende twee opritjes. Joop helpt dan wel mee met zijn handen maar ik ben toch altijd blij als we weer boven zijn.
We werden bijna ondersteboven gereden door zo'n grote strontwagen, volgens mij had de chauffeur ons totaal niet gezien. Er was een volle strontkar gearriveerd en de lege kon weg, wij liepen er met rolstoel en hond net naast op een strookje van een meter ongeveer toen hij begon te rijden en het scheelde echt een haar of hij had ons geraakt. Ik schrok me wel een ongeluk, maar gelukkig liep het goed af.
Daarna even wat boodschappen in Scharendijke. Daar was het stilte voor de storm zo te zien, volgende week met Pasen zal het wel anders zijn.
Van vooroverbuigen en een selfie maken krijg je wel een dikke kop, maar vooruit we hadden er plezier in.
Dat valt nog tegen hoor, zo'n rolstoel duwen met 75 kilo erin vooral als je een opritje op moet en het waren er wel vier. Het zweet stond op mijn rug toen we thuiskwamen. Joop wil volgende keer ook nog een kleedje over zijn knieen.
Vanmorgen kwam de bestelde rolstoel, zodat we in elk geval een wandelingetje kunnen maken en in huis was het ook makkelijk om naar de wc te gaan zonder gips .. . maar zonder gips is ook niks, dan ben je helemaal invalide.
Vanmiddag weer naar Goes naar de podotherapeut. Hij vermoedde dat het gips te strak heeft gezeten en de hoek om de achillespees op te rekken te groot is geweest. Zijn advies was om het nog een keer te proberen maar dan wat rustiger aan. Nu was zijn voet al een beetje opgezet en de hoek is wat kleiner, rustig aan beginnen. Het is eigenlijk botmoeheid. De botjes in zijn voorvoet worden steeds op en neer bewogen en door de te korte achillespees te zwaar belast met het lopen, daardoor ontstaan er scheurtjes en in het ergste geval breken ze ook. Hij wist niet, kon het niet zien op de scan of dat het geval was.
Het nieuwe gips geeft in elk geval weer wat rust tot nu toe, hij is mobieler en het is minder pijnlijk.
De rolstoel hebben we onder het afdakje gezet, iets minder aanwezig en zo vlug mogelijk weer de deur uit is de bedoeling. Of hij ooit nog zo kan wandelen als hij gedaan heeft heb ik nog maar niet gevraagd. Eerst maar eens van de pijn af.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 2161-2168 van 8046 |
Volgende Pagina »
