Ze zijn hier in de polder als een idioot bomen aan het omzagen, hier vorige week langs Heuvelsweg. Bij Kerkwerve een hele rij, ik keek er altijd naar als ik er voorbij reed.
Deze zijn inmiddels ook verdwenen. En we hebben er al zo weinig.
Mijn mooie karakteristieke boompje in de polder... weg!
Je maakt mij niet wijs dat al die bomen ziek waren.
De stronken worden ook gelijk weggefreesd.
Bah! Ik ben er verdrietig van.
Deze bij Zierikzee ook blijkbaar, dat heb ik zelf nog niet gezien.
De zon scheen niet maar er was wel lekker veel licht vanmorgen, de fotografen waren tevreden en omdat de één gehandicapt was vanwege een geopereerde pols waren ze met z'n tweeen, de ander moest het nog leren.
Ik vond het erg leuk om te zien hoe ze schoven met dingen en wel of niet zaken in beeld brachten. Een vak apart hoor. Ik denk dat ons huis best goed uit de verf komt begin volgende week, want zolang duurt het nog wel.
Vanmiddag nog een wandelingetje en de dag was alweer voorbij.
We hebben het er maar druk mee en het is ook best vermoeiend.
Het heeft ook zijn vervelende kanten, want er worden nu volop jonge duiven geboren, die wellicht nooit meer zullen vliegen hier Opgeleerd worden en meevliegen met de wedstrijden, dat kan niet meer, tenminste niet vanaf deze plek en in Zonnemaire is daar ook geen ruimte voor.
Dat is zeker voor Joop ook weer even slikken al doet hij wel stoer, zoals altijd, als 'het niet anders is'...
Joop denkt inmiddels mee over de afwerking van het huis in Zonnemaire, want daar moet best nog veel gebeuren. Dat mag. Als ons huis binnen niet al te lange termijn wordt verkocht is het voor ons. Duimen maar, morgen komt de fotograaf van de makelaar. Er is al veel prutserij verdwenen, morgenochtend nog maar eens een rondje doen. Ik hoop dat de zon schijnt.
Wat Zonnemaire betreft waren er ook al dingen aangeschaft voor eventuele verhuur omdat de verkoop zo lang duurde, dat hoeven we niet te nemen natuurlijk, maar aan de andere kant is het ook wel weer makkelijk. Tegels voor de kamervloer en een keuken, tja, ik zeg nog maar niks. Eerst maar zien dat het doorgaat, maar ik kan wel zeggen dat ik me eigenlijk al erg verheug, vooral overdag.
Dat had ik een jaar geleden nog niet durven dromen, ik kon me niet anders voorstellen dan dat we hier nog jaren zouden blijven wonen, maar een mens moet ook realistisch zijn en hoe verder het plan vordert hoe meer zin ik krijg.
Lekker lang licht alweer, vooral met dit heldere weer is dat goed te merken en vriezen doet het overdag zeker niet.
Komt toch de muts nog tevoorschijn deze winter, want het is nu wel erg frisjes.
Ook de houtkachel kan weer eens aan, dat is anders vaak snel te warm, maar met dit weer heerlijk.
Verder verdiepen we ons eens wat in tegels en vloerbedekking, dat is erg lang geleden en dus best leuk. Je moet toch wat met die kou.
Heerlijk zonnig vriesweer vandaag, al vroor het misschien maar een graadje.
Ik reed naar de Dreischorsedijk, parkeerde daar mijn auto en wandelde een paar kilometer.
Ik kwam deze prachtige dames tegen. ze poseerden gewillig.
Die zal ik vast nog weleens vaker zien, als alles doorgaat.
Soms slaat de onzekerheid toe en dan vraag ik me af waar we aan begonnen zijn, want je huis verkopen tegenwoordig is niet eenvoudig, er moet toch maar net iemand rondlopen die op ons stukje grond inclusief huis zit te wachten en het maakt me dan verder niet zoveel uit hoor, wat er daarna mee gebeurt, ook al denken sommigen misschien van wel. Ik creeer daarna ergens anders weer gewoon mijn eigen nieuwe paradijs.
Het is wel bijzonder dat er nu drie huizen waar wij woonden/wonen te koop staan, want ik zag gisteren dat het huis aan de Ingridstraat ook te koop is (staat nog niet op Funda zie ik), plus het huis aan de I.M. van der Bijlstraat en dat van ons staat ook nog nergens. misschien volgende week. Het mag van mij nu wel zo langzamerhand hoor.
Dit huis is niet te koop, hier woonde Zijta, de petroleumboer van Dreischor.
Zijta was een bijzonder mens heb ik begrepen, ik heb hem nooit gekend. Ik heb ook geen idee waar het vandaan komt of dat hij het ooit zelf heeft gezegd, maar als wij in onze familie aan iemand vragen of iets ons wel staat (een nieuwe jurk bv.) dan wil nog wel eens het volgende antwoord komen, "jij bent toch net als Zijta, jou staat alles!"
Gisteren maakte ik toen ik van het strand af kwam ook weer eens een foto van de Nieuwe Weg, dat is de weg vanaf Ellemeet naar het strand. Ik ben daar toch al wel een paar duizend keer doorheen gewandeld. Vooral met Simba deed ik meestal een rondje Ellemeet, net als ik nu met Didi vaak het schelpenpad neem.
Het is de weg waar een tunneltje werd aangelegd vanwege de recreatieverdeelweg. Er kunnen nu geen auto's meer doorheen, dat is dan wel weer fijn De berm was ooit een lange gele sliert met koolzaad, maar ook het fluitekruid bloeide er volop. Geplantte staken die knotwilg moesten worden maar die het nooit deden. Kortom er is altijd wel wat te doen in de Nieuwe Weg. Ik ben benieuwd of er, nu het karwei klaar is, ook weer iets geplant gaat worden
De foto's staan in willekeurige volgorde.
Afgelopen nacht droomde ik dat Sas en Sers ons huis gekocht hadden, het kwam zelfs in het journaal , waardoor ik het zelf ook pas te weten kwam, dat was wel een beetje raar. Vast om de zomer in Zeeland te vieren.
Ze kwamen even langs en o o o wat waren ze blij met hun mooie nieuwe huis, garage, carpoort, sauna, buitendouche, wijnkelder, tuin, vijver, kantoor, alles vonden ze geweldig! Ik vond het natuurlijk ook fantastisch want alles zou zo blijven.
Het houdt me zodoende dag en nacht bezig. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed, en tussendoor ruim ik af en toe nog maar eens wat op, daar is het tenslotte weer voor. Ik heb nog nooit zo'n keurig huis gehad en ik ben nog lang niet klaar hoor. Joop maakt nog geen aanstalten om zijn kantoor fotoklaar te maken.
Tussen de buien door gingen Didi en ik even naar het strand voor een wandelingetje, het was nog steeds stormachtig, maar ze heeft even lekker kunnen rennen dat was nodig blijkbaar want ze holde de poten uit haar lijf.
Ik zou ook graag buiten nog een beetje opruimen en in de tuin wat dingen doen voordat de fotograaf komt, maar dan moet het wel even droog worden en ik denk ook niet dat dat werkelijk helpt, want de tuin zal wel platgegooid worden, vijver dicht, bomen eruit, het is nu eenmaal bedrijfsgrond en het mag bebouwd worden, dus ja, het behoort allemaal tot de mogelijkheden en daar denk ik dan aan, 's nachts vooral.
Gisteren was mijn poot alweer afgebroken, tenminste het schroefje eruit, dat was in december ook al een keer het geval. Armoe troef dus met die bril, want de glazen zijn ook behoorlijk beschadigd en omdat het in december nog niet kon vanwege de vergoeding van de verzekering, het kon wel natuurlijk maar ik heb toch liever €100 terug, besloot ik vandaag toch maar een nieuwe uit te zoeken.
Er was gelijk tijd voor een oogmeting en ik zocht iets uit, deze had ik in december ook al gepast, ik vond hem wel leuk, natuurlijk zet je dan nog een heleboel andere op, maar komt dan toch steeds weer bij dezelfde. Joop ging nog even mee om hem in het echt te zien en de 28ste is hij klaar. Fijn!
Verder eigenlijk niets gepresteerd, niet gewandeld niet gepoetst, he le maal niets!
Spelletjes heb ik gedaan, ik ben alweer een paar weken aan het Candy Crushen, eens kijken of ik Joop in kan halen, of Hanny...
