Dat rijen bruingerookte boeken verkooptechnisch niet echt goed doen kan ik wel begrijpen, dus ik ruimde er al wat op en vanmorgen ging ik verder. Maar ja dan worden de planken toch wel erg leeg en dan begin je te sjouwen met dingen van de ene plak naar de andere.
Toen heb ik mezelf een halt toegeroepen, want het moet wel gewoon gezellig blijven natuurlijk. Ik heb weer wat boeken uitgepakt en de boekenplanken zien er nu weer goed uit. Ik ga mijn huis niet uitkleden zolang ik er woon. Een ander doet het maar weer op zijn manier.
Ik voelde me niet echt fijn, Joop was weg en omdat ik gisteren ook al niet gelopen had deed ik mijn wandelschoenen aan en ging erop uit. Ik koos voor windje mee en besloot maar te zien waar ik terecht kwam.
En toen was ik elf kilometer verder ineens weer hier, de ballonnetjes zijn inmiddels verdwenen en ik stapte er weer op de bus.
Sinds vanmorgen staan we te koop (nog niet openbaar). Eens kijken of we in de loop van het jaar voorgoed de afslag Zonnemaire kunnen nemen voor een relaxte oude dag.
We zijn dan weer terug bij af, we waren niet in de gevangenis maar we zullen toch wel wat moeten betalen.
Het verhaal is inmiddels wel bekend dat we trouwden in 1966 in Zonnemaire, we woonden nog in bij mijn ouders in de I.M. van der Bijlstraat, maar hoe ging het toen eigenlijk verder...
Mijn ouders verhuisden en wij konden in hun (huur) huis blijven wonen, waar allebei de kinderen werden geboren. Inmiddels werd er in Zierikzee een heel nieuw plan gebouwd, we hadden ons ingeschreven want zo'n mooi nieuw huis dat leek ons wel wat. Ik denk dat het september 1970 was toen we verhuisden naar Plan West als één van de eerste bewoners van het plan, Zijpestraat 22. Daar woonden we ongeveer 4,5 jaar, Joop zat inmiddels bij het onderwijs en gaf les in Spijkenisse. Tsja en dan ga je daar ook wonen natuurlijk, zo dachten wij toen nog, want het was best ver rijden elke dag.
Daar werd ook een heel nieuw plan gebouwd 'Waterland'. We schreven ons in en kregen een huis, het was 1974? Beverveen 119? geloof ik. Prachtig huis, groot, nieuw, leuke buren, maar wat was ik er ongelukkig. Ik weet er niets meer van, heb geen enkele foto van dat huis of van ons daar.
In 1976, mijn ouders woonden inmiddels op Scharendijke kwamen we een keer op een zondag op de soep en deden een rondje en daar stond een huisje te koop in de Ingridstraat. We hebben het gelijk dezelfde dag nog gekocht en zijn er een week of twee later al ingetrokken. Er moest veel gebeuren, maar dat had ook wel weer zijn charme. Lange vakanties bij het onderwijs en daarin verbouwden we.
Toen dat klaar was ging Joop voor zichzelf beginnen een installatiebedrijf. We twijfelden, maar gingen toch bij de zaak wonen die hij inmiddels had. We bouwden ons huis in 1990 waar we nu nog steeds wonen.
En nu is het weer tijd voor een verandering, want het is gewoon teveel, te groot, het relaxte dat we hier jaren hadden is er een beetje af, het wordt teveel moeten en dan is het niet leuk meer en de boel de boel laten kan ik niet. Het is een superfijn huis, hout is heerlijk!
Foto is van Ernesta
Gewoon maar verder gegaan met opruimen vanmorgen, de keukenkastjes deze keer. Dingen die ik toch nooit gebruik, wat moet je ermee. Net als een kast vol glazen, daarvan heb ik er de helft naar de glasbak gebracht. Hupsekee, weg ermee.
Vanmiddag een wandelingetje in de zon en omdat ik mijn sleutels vergeten was en zodoende niet in huis kon, deed ik een rondje door de tuin.
Kijk de bijenorchis staat er ook alweer.
Dat moet toch als je ergens gaat wonen, niet dat we er nu zo vreemd zijn, maar goed er is daar in d'Ouwe Smisse vaak live muziek op zondagmiddag, dus gingen we eens een kijkje nemen en het was erg gezellig. We kamen allemaal oude en vertrouwde bekenden tegen.
Jammer dat er alleen zuurkoolstampot was, daar had Joop niet zoveel zin in, dus reden we op weg terug naar huis langs Salud voor een hapje. Al met al een leuk rondje hoor.
Verder stonden we vandaag ook weer in het nieuws, vanwege mijn nieuwjaarsmailtje.
Het is allemaal wat. Een mens zou er onrustig van worden.
Ons huis staat nu nog niet officieel te koop, we hebben zelfs nog geen idee van de prijs. Zo gauw dat bekend is zal ik daarvan natuurlijk wel verslag doen.
Met het idee dat ik het padje toch een beetje warm moet houden reed ik vanmiddag met Joop mee tot Zonnemaire en stapte uit bij 'ons' huis.
Het miezerde, niet echt gezellig weer voor foto's, maar de overbuurman liep buiten, die kennen we ook al jaren dus ik stapte op hem af voor een praatje en ging alweer onderuit op het schuine stuk van de oprit dat glad was.
We lachten en maakten wat lolletjes, hij houdt nu de boel in de gaten zodat niemand ongemerkt de boel inpikt.
Want ik krijg er toch steeds meer zin in. Ik heb best nog een tuintje, dat moet wat opgehoogd worden en dan zet ik er wat groens, bloeiends, besjes, geen kale dingen in de winter in met vrolijke bodembedekkers. Het is op het noorden dus graag wat tips! Daarboven bij die koekoek kijk ik op de dijk, daar ga ik zitten kleuren.
Joop heeft een verwarmde garage, nooit meer dooie vingers en die krijgt beneden zijn kantoor met openslaande deuren, want zijn functies bij de duivenvereniging blijft hij zeker voorlopig nog wel uitoefenen, dat kan ook zonder duiven.
We liepen terug naar Scharendijke en bij het schaap was er nog niets aan de hand, maar een kilometer verder was het feest. Ik keek eens achter me, want Didi bleef achter en met dat ik haar riep sprong ze over de sloot en toen pas zag ik ze ook, een stuk of tien, misschien wel vijftien kippen die luidkakelend wegfladderden. Het duurde niet lang of ze had er een te pakken en ja daar sta je dan met je kip. Op naar de volgende. De boer was inmiddels op mijn geroep en het gekakel afgekomen, ik ben er nog schor van. Hij haalde het gaas weg zodat ik het land op kon en Didi te pakken kreeg. Poeh! Ik heb geen idee of ze echt dood waren of alleen maar een trauma hebben opgelopenn en nooit meer een ei leggen, dat kan natuurlijk ook.
De boer zat er niet zo mee, 'het is de aard van het beest', zei hij met prachtige stem. 'Zeg het maar' zei ik, 'volgens mij ben ik daarvoor wel verzekerd', maar papierwerk zag hij niet zitten en met 'doe maar een tientje' was het geregeld.
Nou en toen kwam mijn allerliefste schone zus ook nog even langs voor een wijntje, zodat we gezellig even bij konden praten. Een dag met een gekleurd randje zak mâ zaage ;)
Zoals afgesproken ben ik lekker aan het opruimen geslagen, zo erg zelfs dat ik van geen ophouden weet. Ik kom ook de gekste dingen dingen tegen, zoals de oude pijpen van Joop. Ik vond het zonde ze zomaar in de kliko te gooien dus plaatste ik ze op de gratis site en daar waren ze zo weg. Wat iemand daar nu toch mee moet...
Maar als het gratis is zijn de meeste dingen zo weg. Toch ga ik niet alles zomaar weggeven, verhuizen kost ook geld en weggeven of de kliko kan altijd nog.
Ik heb er een aparte pagina voor aangemaakt en de spullen die ik niet meer hoef zet ik apart in de blokhut, dus mocht je eens willen komen kijken, doe dan maar een berichtje hier of daar. Ik zal proberen het up to date te houden.
Het geeft wel een heerlijk gevoel dat opruimen, ik begin ook zo langzamerhand aan het idee te wennen en krijg er ook steeds meer zin in. Logeerruimte hebben we daar ook genoeg (niet groot, maar genoeg) dus iedereen kan gewoon blijven komen. Campings zat op Zonnemaire, vlak om de hoek zelfs, mocht je liever in een tent of caravan slapen.
En nu maar hopen dat het lukt!
En er lag niet eens ijs, wel blubber. Ik stapte even in de berm en lag plotseling een paar meter verder. En ik was al niet vrolijk, want ik had bijna geen oog dichtgedaan afgelopen nacht.
Vanmiddag de boekenkast eens uitgemest, tenminste een begin gemaakt, dat was ik al lang van plan. Gelijk een hoop boeken in een doos gedaan, weg ermee. Niemand die er ooit nog in kijkt en als je iets zoekt is alles te vinden op het www.
Een paar bewaar ik er wel natuurlijk, zoals Piggelmee, daar kan ik echt geen afstand van doen.
En zo vind je ook nog eens iets terug:
Joop was het al jaren kwijt, dacht dat hij het had uitgeleend en nooit teruggekregen.... ook weer opgelost!
Vandaag kwamen Janny en Freek gezellig even langs voor een praatje, koffie en een wandelingetje. Ik wist niet wat ik zag toen ik de deur open deed, want Freek krijgt opeens weer haar, nog wel met af en toe wat kale plekken ertussen, maar lang niet meer zo kaal als het was. Kijk maar naar zijn grijze bolletje.
Natuurlijk hadden we het uitgebreid over de op stapel staande veranderingen, de voors en de tegens en het is vooral zo fijn dat er meestal toch vooral positief en begripvol wordt gereageerd.
Ik ben aan het nadenken hoe ik mijn tijd anders in kan gaan vullen, want een mens moet toch wel iets te doen hebben, maar ook daar heb ik al wat ideeen over en misschien komen er nog wel meer. Ik prakiseer me suf, maar misschien komt het ook wel vanzelf als het eenmaal zover is.
Er is nog geprobeerd om ons fatsoenlijk al proostend op het nieuwe jaar op de foto te krijgen, maar dat is mislukt. Dat ligt niet aan de fotografen, of de toestellen, wij zijn gewoon totaal niet fotogeniek.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3337-3344 van 8040 |
Volgende Pagina »
